Vikan - 17.05.1962, Blaðsíða 10

Hversu gott er eftirlit
lögreglunnar með því að
umferðarlögin
séu ekki brotin?
Vikan reyndi að fá svar
við þeirri spurningu og
hér hafið þið árangurinn
Ég spyrnti fætinum i gólfiS þegar ég heyríii i
sirennunni á eftir mér og Consúllinn þaut áfram eins
og væri hann með rakettur i skottinu. í brekkunni
upp Öskjuhliðina var stærðar vörubilssleði á xindan
mér, og samanborið við mig þá hefði mátt segja, að
liann æki afturábak. Sem betur fór var önnur umferð
ekki sjáanleg í bili, svo ég tók „sjansinn" og skutl-
aði mér framúr honum. Það mátti heldur ekki tæpara
standa, þvi þegar ég var að sleppa við hann, birtist
annar svipaður á hæðarbrúninni og kom á móti okk-
ur. Ég slapp með góðum fyrirvara, og þetta var útaf
fyrir sig ágætt, þvi þessi bíll mundi örugglega tefja
fyrir iögreglunni, sem kom æðandi 1—200 metrum
á eftir mér. Ég hægði aðeins á mér þegar ég kom að
kröppu beygjunni inn á Biistaðaveginn, en gaf í um
leið og ég tók beygjuna og Consúllinn lagði sig niður
ítð veginum eins og köttur, sem er að búa sig til stökks.
Bíllinn var orðinn eins og hluti af sjálfum mér, þótt
cg hefði ekki ekið honum nema í um 10 minútur.
Hann var eins og ljónfjörugur gæðingur, sem beið
aðeins eftir þvi að vera gefinn laus taumurinn. Bú-
síaðavegurinn lá sæmilega beinn og auður framund-
an, að vtsu holóttur eins og Bingóspjald, en Consúllinn
var ekki Ford fyrir ekki neitt. Hann spyrnti aðeins
í á hæstu hryggjunum, og flaug lágt yfir smáatriðin.
Lögreglan hafði dregizt dálitið afturúr á beygj-
unni. Þeir voru á stórum Chevrolet Station bil, vafa-
laust aflmeiri, en um leið þyngri, og ég vissi að hann
gat verið varasamur í beygjum. Þeir þurftu þvi að
hœgja töluvert á sér og millihilið jókst aftur dálitið.
10 VIKAN