Vikan - 17.05.1962, Blaðsíða 28

Plötur og dansmúsík.
Framhald af bls. 24.
uin árum, en Jimmy sagði það ekki
vera. I>á var honum horið á hrýn,
að hann hefði tekið nafn James
Dean og kallað sig Jimmy til að
vekja athygli á sér, en Jimmy
vesalingur hafði ekki við að skýra
lit fyrir fólki, að Dean væri fjöl-
skyldunafn hans og það mætti þá
alveg eins segja að James Dean
httfði tekið nafnið, þvi Jimmy væri
miklu eldri. Það er ekki svo lítið,
sem þeir geta brotið heilann um í
USA. Hvernig skyldi fara hér á
landi ef þeir sem heita Jón Jónsson
færu að óskapast yfir því að ein-
hverjir aðrir hétu það?
Skuggarnir beztir.
Þeir kalla sig „The Shadows" eða
Skuggana og annast ætíð undirleik
fyrir hinn fræga, enska söngvara
C’iff Richard, hvort það cr á hljóm-
plötum, h jóm’eikum eða í sjón-
varps- og útvarpsþáttum.
En The Shadows láta ekki að sér
liæða. Þeir hafa Ieikið inn á all-
margar plötur síðusiu mánuðina,
sem náð hafa hetri sölu heldur en
plöturnar hans Cliff og þá má nú
segja að skörin sé farin að færast
upp í bekkinn, þegar undirleikar-
inn er farinn að skáka stjörnunni.
Cliff er mjög ánægður með hinar
miklu vinsældir undirleikaranna
sinna og má segja að þetta hjálpi
honum óbeint, því nú koma enn
Husqvarna
handsláttuvélin er létt og
þægileg.
• Hefur sjálfbrýnandi
hnífa.
• Gúmmíhjól, sem leika
í kúlulegum.
Sænska stálið tryggir gæðin.
Gunnar Ásgeirsson h.f.
Suðnrlandsbraut 16.
Síni 35200.
fleiri á hljómleikana hans, þvi það
er aðeins síðustu mánuðina að fólk
gerir sér grein fyrir ]>ví hverjir
þeir eru.
Nokkrar inetsöluplöturnar þeirra
hafa líklega sumir hér heyrt. Skal
þar fyrst nefna hið fræga indíána-
lag „Apache“, siðan „Man of myst-
cry“ og há „Kon Tiki“. Þá hefur
fcngi'/.t 33 snúninga plata með þeira
í Fálkanum ]iar sem ]>eir leika 14
lög og mun þessi plata hafa náð
góðri sö u hér. Enda fer það ekk-
ert á milli mála, að fáar eða engar
rokkhljómsveitir í Amerfku eru eins
góðar og ensku Skuggarnir hans
Cliff Richard.
WEST SIDE STORY.
Framhald af bls. 21.
inn. „Við hlustum allir, vertu viss.“
„Ég heyrði Chino eiga tal við
nokkra af Hákörlunum," sagði Allra-
sk.játa hreykin. „Ég stóð rétt hjá
þeim, og þeir höfðu ekki minnstu
hugmynd um það. Heyrði hvert orð.
Hann var að segja þeim af Tony og
Þessari systur^hans Bernardos, og svo
sagði hann eitthvað á spænsku, sem
ég ekki skildi, en ég þóttist heyra
það á röddinni, að Það væru blóts-
yrði Og svo komst ég að því. að hann
var að bölva sér upp á það, að sér
skyldi takast að hafa hendur í hári
Tonys .. . . “
,,Þr.ð yrði þá verst fyrir hann sjálf-
an,“ greip Diesillinn enn fram i fyrir
henni. ..Tony yrði ekki lengi að ganga
frá honum .... ég meina, að hann
hefði ekki verð lengi að ganga frá
honum, á meðan hann var og hét.“
..Ég er ekki frá Þvi heldur," sagði
AlFaskjáta. „Það er að segja, ef Tony
verður ekki dauður áður en honum
gefst ráðrúm til að taka á móti.
Chino var með hlaðna skammbyssu.
Ég sá þegar hann sýndi þeim hana.“
„Fari það bölvað!“ hrópaði Hreyf-
illinn og spratt á fætur. „Það er okk-
ar að jafna sakirnar við Tony, en
við látum þessi aðskotadýr ekki
snerta hár á höfði hans. Er nokkur
á móti þvi?“
Hann leit á Þoturnar, sá að allir
kinkuðu kolli til samþykkis. Ákvarð-
anir hans sem foringja voru þelm
lög, hvort sem þeim féll það betur
eða verr.
„Við verðum að finna hann, hvað
sem það kostar,“ mælti hann enn.
„Við verðum þvi að dreifa okkur."
Hann leit þangað, sem Allraskjáta
sat á dýnuræksninu. „Heldurðu að
þú getir náð sambandi vlð Graziellu
og hinar hænurnar?"
„Eg geri ráð fyrir þvi."
„Segðu þeim að leita líka, og hver
sem finnur Tony, kemur með hann
hingað. Það verður því einhver okk-
ar að verða hér eftir. Einhver, sem
ekki hræðist að vera einn hérna í
myrkrinu."
„Eg er til í það," sagði Nonni pela-
barn.
„Þá verður þú kyrr hérna. Og komi
einhver, þá segirðu honum hvað um
er að vera. Komi Tony, þá biður hann
hérna hjá þér þangað til við komum.
Skilurðu það?“
„Fullkomlega." Nonni pelabarn
kinkaði kolli. „En það væri kannski
öruggara, að Allraskjáta lánaði mér
kúbeinið," bætti hann við.
,,Ef ég fæ það aftur," svaraði hún.
Hreyfillinn gaf þeim hinum bend-
ingu um að halda af stað. Andartaki
siðar voru allir horfnir út I myrkrið,
nema Nonni pelabarn, sem sat eftlr
I pallskjólinu og mundaði kúbeinið.
Það var ekki laust við að honum
þætti fyrir því, að allir félagar hans
virtust álíta að áhyggjur hans og
vandræði kæmu þeim ekki við. Væru
ekki Þess virði. Ef til vill yrði Riff
hugsað til hans núna á leið sinni út
í geiminn ....
NlUNDI KAFLI.
Já, hún hafði kysst hann um leið
og þau lögðust í rekkju hennar, og
hann hafði þrýst sér fast að henni
í örvæntingu sinni, þrýst vörum sín-
um að munni hennar. Skelfdur og
örvinglaður hafði hann gripið um
líkama hennar eins og drukknandi
maður um björgunarhring, og hægri
hönd hans hafði snert annað brjóst
hennar; hann hafði hikað, og svo
hafði hann fundið það, hvelft, þrýstið
og heitt undir lófa sér, fundið hjarta
hennar slá undir þunnum hjúpi klæð-
anna. Og um leið hafði hann gert
sér það ljóst, að eftir nokkur andar-
tök mundi leiðir þeirra skilja að fullu
og öllu og meðvitundin um það hafði
orðið til þess að hann reyndi að rísa
upp, flýja.
„Nei, vertu kyrr,“ hvíslaði María
og hélt honum föstum.
„María — ég verð að fara,“ heyrði
hún hann hvisla.
Hún veitti honum ekki tóm til að
segja fleira, en vafði hann örmum,
þrýsti líkama sínum, brjósti, kviði
og lærum eins fast og hún frekast
mátti að líkama hans, og ástríðan
varð óttanu.u yfirsterkari, fögnuður-
inn, sem gagntók hana, fékk hana
til að gleyma öllum harmi, unz þau
heyrðu veinið í blístru lögreglubíls-
ins fyrir utan húsið.
Hann reif sig lausan. Yfirkomin af
ótta þrýsti hún vörum sínum fast
að vanga hans til Þess að kæfa niður
ekkann.
„Við erurn glft,“ kjökraði hún. „Við
erum gift fyrir guði almáttugum.
Ég hef aldrei verið eins glöð og ham-
ingjusöm og þegar ég beið þín í
kvöld."
„Þú ert ung, og Þess verður ekki
langt að bíða að þú verðir hamingju-
söm aftur. Hamingjusöm með ein-
hverjum, sem er betri en ég. Það er
ég viss um.“
Hún hristi höfuðið. „Vertu mér
eiginmaður," mælti hún biðjandi.
„Ég get Það ekki,“ svaraði hann.
„Ég má ekki snerta þig. Ég sem er
morðingi."
„Vertu mér þá elskhugi ...."
„Ég get það ekki." Hann forðaðist
að líta í augu henni. „Bernardo skilur
okkur að. Guð minn góður, María,
ég sem myrti hann.“
„Hann hafði myrt vin þinn. Vin
þinn, sem þú unnir eins og hann væri
bróðir þinn.“
„Það var fyrir löngu síðan, að við
vorum eins og bræður," maldaði hann
í móinn. Gat ekki annað. „Ég er ekki
einu sinni viss um að hann hafi verið
mér neinn vinur að undanförnu."
„Hann hlýtur að hafa verið þér
meir en venjulegur vinur, fyrst þú
hefndir h£tns,“ svaraði hún rólega.
„Segðu mér eins og er ....“
„Það er ekki neitt að segja.“ Hann
titraði af harmi. „Riff var bezti strák-
ur. Hann var hugrakkur, hræddist
ekki neinn, og það var metnaður hans
að sanna það í átökum. Þess vegna
reyndi hann si og æ að koma ein-
hverjum óeirðum af stað."
María kinkaði kolli. „öldungis eins
og Bernardo."
„Ég býst við þvi,“ sagði Tony. „Og
hann var stoltur af liði okkar, Þot-
unum.“
„Bernardo var óumræðilega stolt-
2g TIKAB