Vikan - 17.05.1962, Blaðsíða 33

Að lióflegum tima liðnum ól Magda
svo eiginmanni sinutn ,.sáttabarn-
ið“, Heide litlu, sem fæddist ái ið
1940 og varð síðasta barn þeirra.
Goebbels vann af sér sorgina, enda
voru nú næg verkefni fyrir hendi,
og öðru hverju lyfti hann sér svo-
litið upp með laglegum uugmeyj-
um, en ekki urðu þau ævintýri var-
anleg, og er svo að sjá sem þau
Magda og Ilitler hafi látið sér það
vel líka.
Svo segir von Oven, náinn vinur
og samstarfsmaður Goebbels, að þeg-
ar einsýnt mátti teljast hvernig
styrjöldin hlyti að fara, hafi Goeb-
bels tekið sig til og brennt öll einka-
bréf sín og önnur slík plögg, og
beðið sig aðstoðar við þær fram-
kvæmdir. Meðal þessara plagga var
mikið af ijósmyndum. Þá gerðist
það að Goebbels athugaði mynd
eina mun lengur en nokkra aðra,
sýndi síðan aðstoðarmanni sinum
og mælti: „Þarna er þó ein falleg
stúlka ..
Myndin var af Lidu Baarova.
Goeblieis horfði á mynd henn-
ar enn um hríð. Svo reif hann liana
sundur.
„í eldinn með hana ...“
BRÉFIÐ.
Framhald af bls. 7.
„Ó,“ sagði Sylvia. Hún hugsaði
um þetta nokkra stund og sagði svo:
„Eru líkur til að Eli fái einn þeirra
sem herbergisfélaga?“
„Nýliðarnir draga um herbergis-
félaga,“ sagði Iæknirinn. „Það get-
urðu líka séð i skýrslunni.“
„Eli,“ sagði Sylvia.
„Ha,“ sagði Eli.
„Hvernig mundi ])ér líka að fá
svona Afríkana sem herbergis-
félaga?“
„Eli yppti ólundarlega öxlum.
„Væri það í !agi?“ spurði Sylvia.
Eli svaraði ekki.
„fig býsl við að það geti verið,“
sagði Sylvia.
„Það ætla ég bara að vona,“
sagði læknirinn.
Nú ók Rolls-Roycebillinn fram á
gamlan, beyglaðan Chevrolet. Aftur-
dyrnar voru bundnar aftur með
snæri. Remenzel læknir leit á öku-
mauninn og varð glaður á svip.
Hann sagði Ben Barkley að aka
samsíðis gamla bílnum.
Hann teygði sig yfir Sylviu,
renndi rúðunni niður og kallaði tií
mannsins við stýrið á Chevrolet-
bílnum: „Tom! Tom!“
Þetta var gamall skólabróðir
læknisins. Hann veifaði skólabind-
inu, sem hann var með og benti á
myndarlegan son sinn, sem sat hjá
honum. Með bendingum og brosi
gaf hann til kynna, að drengurinn
væri að fara að Whitehill.
Remenzel benti á hárlubbann á
Eii og gaf í skyn, að það væri sama
um hann að segja. í gegnum rokið
milli bilanna, ákváðu þeir að hitt-
ast við hádegisverð í krá nálægt
Whitehill.
„Allt i lagi, sagði læknirinn við
Ben, haltu áfram.“
„Veistu hvað,“ sagði Sylvia „ein-
hver ætti að skrifa grein ...“ Hún
le-it aftur og horfði á gamla bílinn
dragast aftur úr. „Einhver ætti svo
sannarlega að gera það.“
„Um hvað?“ spurði læknirinn.
Hann tók eftir því að Eli var kom-
inn hálfur niður i sætið. „Eli,“ kall-
aði hann hörkulega. „Sittu beinn.“
Telpukápan Q1Q1 er komin
tvíofið þýzkt ullarefni - 4 tízkulitir.
Verzl. SIF, Laugavegi. — Verzl. EROS, Hafnarstræti.
Verzl. SÓLEY, Laugavegi. — Verzl. FONS, Keflavík.
Verzl. ANNA GUNNLAUGSSON, Vestmannaeyjum.
SOKKABÚÐIN, Laugavegi.
Heildsölubirgðir: YLUR H.F. Sími 13591.
Hann sneri sér aftur að Sylviu.
„Flestir lialda að svona drengja-
skólar séu svo broddborgaralegir og
séu aðeins fyrir fólk, sem á pen-
inga,“ sagði Sylvia „en það er ekki
satt.“ Hún blaðaði i skýrslunni.
„Hér stendur, að engum dreng
verði neitað um skólavist þó fjöl-
skylda hans geti ekki borgað fullt
skólagjald. Stjórnin velur á ári
hverju úr 3000 drengjum þá 150 bezt
gefnu og duglegustu, án tillits til
þess, hvort fjölskylda þeirra getur
borgað 2200 dollara skólagjaldið.
Þeir, sem jmrfa á styrk að halda fá
hann, meira að segja til fatnaðar og
ferðarinnar til skólans.“
Sylvia hristi höfuðið. „Mér finnst
þetta vera stórkostlegt. Fólk gerir
sér þetta alls ekki ljóst. Sonur vöru-
bílstjóra getur verið í Whitehill-
skólanum."
„Ef hann er nógu greindur,“
sagði Remenzel.
„Og það er allt Remenzelfjölskyld-
unni að þakka,“ sagði Sylvia stolt.
„Og ýmsum fleirum,“ sagði lækn-
irinn.
„Hér stendur, að Eli Remenzel
hafi lagt grundvöll að skólastyrkj-
unum með þvi að gefa skólanum
landareign, sem núna mundi kosta
3 milljónir dollara.“
„Eli,“ sagði læknirinn. „Sittu
upprétlur. Hvað er að þér?“
Eli settist upp, en féll strax sam-
an aftur eins og snjókarl í víti.
Hann hafði gilda ástæðu til þess, og
góða ástæðu lil þess að hverfa alveg.
Hann gat ekki fengið sig til að segja
ástæðuna. Hún var sú, að honum
hafði verið neitað um skólavist i
Whitehill. Hann hafði fallið á inn-
tökuprófinu. Foreldrar hans vissu
það ekki, þvi Eli liafði fundið þetta
hræðilega bréf í póstinum og rifið
það í tætlur.
Remenzel læknir og kona hans
báru engan kvíðboga fyrir því, að
Eli kæmist ekki inn í skólann. Það
var óhugsandi, frá þeirra sjónar-
miði, að Eli hefði ekki staðizt próf-
ið og þeim lék ekki einu sinni for-
vitni á að vita hvernig einkunnií'
hann hefði fengið.
„Hvað þarf Eli að gera, þegar
hann innritast?" sagði Sylvia, þegar
Rolls-Roycebíllinn nálgaðist skól-
ann.
„Ég veit það ekki,“ sagði læknir-
inn. „Ég geri ráð fyrir að hann
þurfi að fylla út alls konar eyðu-
blöð. Það var öðruvisi í mínu ung-
dæmi. Þá talaði skólastjórinn við
mann stundarkorn og sagði svo:
„Nú ertu Whitehill drengur."
YIKAN 33