Vikan - 17.05.1962, Blaðsíða 12

Við ókum niður Ilverfisgötu.
, mjKig| :
■
Hann varð bæði hissa og reiður, og trúði varla sínum eigin augum
Það er erfitt að aka upp Laugaveg.

tínusson. Hann hafði líklega ekki
átt sjö dagana sæla þarna í aftur-
sætinu á meðan ég steig kerruna
á undanhaldinu. Þá hafSi hann
orSiS aS skjóta á lögregluna út
um afutrrúSuna — meS mynda-
vélinni auSvitaS — og búast
jafnframt viS því á hverri stundu
aS þetta yrSi sitl siSasta skot.
Nú var lögregluþj ónninn kom-
inn aS dyrunum hjá mér. Hann
var ósköp rólegur og laus viS
allan æsing, enda kom þaS ekki
síSur i ljós er hann sagSi hæg-
látlega: „Þú ert liklega aS flýta
þér eitthvaS ... ?“
„O — ég læt þaS vera,“ sagði
ég eins borginmannlega og ég
gat. „Þú ættir aS sjá mig þegar
mér liggur á!“
„Viltu koma hérna góSi, meS
mér i bilinn okkar, og ræða við
mig dálitiS.“ Þetta var fyrirskip
un, en ekki spurning, og henni
hlýddi ég.
ÞaS er ástæSulaust aS skýra
nákvæmlega frá því, sem okkur
fór þar á milli. ÞaS var enginn
skemmtifundur og því fyrr sem
vLS komumst framhjá þvi leiSin-
lega efni, þvi betra. ÞaS nægir aS
skýra frá því aS ég fékk fjórar
kærur i hausinn á þessum stutta
tíma, og GuS einn má vita hve
háar sektir, ökuleyfismissi o. s.
frv. liin kæran var fyrir aS nota
eivki stetnuljós, önnur fyrir aS
stanza ekki, þar sem stöSvunar-
siiyma er viS galnamót, sú þriðja
i'vrir óleyfHtfgan liraSa og sú
íjórSa fy.r ogætilegan framúr-
akstur.
Eigi. iega var ekki laust viS
að eg vorkenndi lögregluþjónun-
um dálítiS eftir allt þetta, þvi
þeir tóku þessu mjög alvarlega,
eins og vonlegt var. Þeir vissu
ekki að þetta var leiðangur, sem
Vikan stofnaði til að vandlega
yfirlögðu ráði, lil þess að reyna
umferðargæzluna í bænum. Við
tókum okkur til einn eftirmið-
daginn og ókum um bæinn og
brutum öll helztu umferðarlög-
in, aðeins til að vita hvort við
yrðum teknir og hve lijótt. Þetta
var byrjunin á þvi ævintýri.
Til þess að framkvæma þetta,
fengum við lánaðan nýjan bíl
hjá Ford umboðinu, Sveini Eg-
ilssyni, en Árni Áxnason fram-
kvæmdastjóri fyrirtækisins lán-
aði bíl sinn til þess arna, R.
12107. Consúllinn var valinn ti!
þessa ferðalags fyrst og fremst
vegna þess að afturrúðan i hon-
um er lóðrétt og þannig löguð,
að þægilegt er að taka ljósmynd-
ir út um hana, en það þótti okk-
ur nauðsynlegt. Við vonum að
bíliinn fái ekki óorð á sig fyrir
vikið, og þeir sem sáu til ökkar
þennan eftirmiðdag, eru beðnir
að taka það til greina að þar voru
á ferð nokkrir forvitnir blaða-
menn við vísindalegar tilraunir,
en bíllinn eða eigandi hans eru
með öllu saklausir af þeim ó-
sóma, sem þá var framinn. Eig-
andinn vissi aS visu hvað til stóð,
og hugrekki hans mun lengi i
minnum haft, að þora að hána
nýjan bíl til þess arna.
ViS hófum leikinn meS því að
aka inn á Reykjanesbrautina í
Fossvoginum án þess að sinna
stöðvunarskyldu eða gefa stefnu-
merki, og það var eins og við
manninn mælt, að þeir voru
búnir að bíta sig við okkur, áður