Vikan - 30.08.1962, Síða 19

V
Albert Schröder býr nú í Oslo, en er orðínn heilsutæpur. Hér er hann með Volks-
wagenbíl, sem hann fékk að gjöf frá nafnlausum vini.
þá eins og sjúklinga á heilsúhæli. Schröder var
refsað, þótt ekki væri hann sendur aftur til Þýzka-
lands. Manneklan var mikil. Með strangri áminn-
ingu var hann svo fluttur til Grinifangelsisins.
í Grinifangelsinu hélt hann ótrauður áfram likn-
arstarfi sinu. Og jafnvel þar syeifst hann einskis.
Ekki leið á löngu, áður en „skósmiðurinn í Grini“
var þekktur meðal fanganna. „Skósmiðurinn“ tek-
ur við pökkum og bréfum, skósmiðurinn segir
aldrei nei — þetta vissu menn mætavel.
í febrúar 1945 var kvartað undan honum og hann
tekinn til fanga. „Skeísmiðurinn i Grini“ fékk nu
á sig fanganúmer í Akershus. Mál hans átti að taka
fyrir þann 8. mai. Gestapo krafðist þess að hann
yrði tekinn af lifi fvrir svik.
Þegar Þjóðverjar gáfust upp 8. mai, var lífi lians
borgið, þótt ekki hreppti hann strax frelsið. Setu-
liðsmeðlimir voru sendir i sérstakar búðir, og
Schröder lenti i einum slíkum. Þjóðverjar höfðu
þar stjórnina með höndum, og farið var með
Schröder eins og landráðamann. Hann var látinn
vinna þrælkunarvinnu, og liann vissi mætavel, að
ef liann gerði tilraun til að strjúka, yrði hann skot-
inn á staðnum.
En Albert Schröder var staðráðinn i að strjúka.
Hann átti unnustu, norska stúlku, systur eins fang-
anna i Grini. Hann vissi, að hún átti von á barni,
en hann vissi ekki, hvað orðið var að henni. Hún
var tekin höndum um svipað leyti og hann og var
nú horfin í fangelsi eða fangabúðir.
í örvilnan reyndi Schröder að leita hjálpar hinna
norsku varðmanna, sem stóðu utan við búðirnar.
Eitt sinn, er enginn hafði auga með honum, hróp-
aði hann til þeirra: „Hefur nokkur ykkar verið i
Grinifangelsi?" „Jú, liðsforinginn“, var svarað.
„Segið honum, að skósmiðurinn sé hérna“, bað
Schröder.
Liðsforinginn kom á vettvang, og Schröder leysti
frá skjóðunni. „Ef þú getur einhvern veginn kom-
ið þér lit úr búðunum og inn á skrifstofuna mina,
skal ég reyna að hjálpa þér‘, lofaði liðsforinginn.
Schröder tókst svo loks að komast út úr búðun-
um. En það var ekki hlaupið að því að verða hon-
um að liði. Þjóðverjar höfðu rétt til þess að leita á
fimm kilómetra svæði umhverfis búðirnar að Jið-
hlaupum. Og Norðmenn höfðu þau fyrirmæli, að
hver sá Þjóðverji, sem sæist á víðavangi, skyldi tek-
inn og sendur i Þjóðverjabúðir. Liðsforinginn
kuni engin ráð betri en að senda Schröder á geð-
veikrahæli, en þar var vinur hans einn yfirlæknir.
í fimm vikur leyndist Schröder á geðveikrahæl-
inu. A meðan hélt leitinni að unnustu hans áfram.
Hann komst að þvi, að hún var i Oslo. Schröder
klæddist nú borgaraklæðum, hélt til Oslo og gift-
ist. Nokkrum vikum siðar fæddist barnið.
í heilt ár leyndist Schröder með konu og barn
í lítilli íbúð i Oslo. Hann þorði naumast að fara
Framhald á bls. 41.
VIKAN 19