Vikan - 11.07.1963, Blaðsíða 37

OFT MIKIÐ AÐ GERA.
Framhald af bls. 8.
aði mig við þessi störf. Þá var ég
settur í stjórn Meitilsins í Þor-
lákshöfn, Mjólkurbús Flóamanna
og svo hef ég verið í milliþinga-
nefndum.
— Hvenær var nú erfiðast?
— Það var erfiðast meðan ég
var að byggja þetta hús, 1955 til
‘56. Það ár hvíldi ég mig ekki
meira en 6 tíma í sólarhring að
meðaltali.
— Það er mörgum nóg, að
þurfa að standa í byggingamál-
um, þótt ekki bætist við önnur
störf.
— Já, það fara margir illa með
sig á byggingum. Um það leyti,
sem húsið var að verða komið
upp, fór ég að finna verk hérna.
Ágúst tók um síðuna vinstra
megin. — Egill Thorarensen á
Selfossi varð eitthvað var við
það, að ég var lasinn, og skipaði
mér að fara til hjartasérfræðings.
Það varð úr, að ég fór til Snorra
P. Snorrasonar læknis, og hann
spurði, þegar hann var búinn að
skoða mig, hvort ég væri að
byggja. Ég gat náttúrlega ekki
annað en játað því. Þá sagði hann
mér, að þetta væri algengur sjúk-
dómur hjá húsbyggjendum, og
væri bara ofþreyta. Ekki aðeins
líkamleg, heldur einnig af á-
hyggjum yfir fjárhagnum.
- Hve stór er landareign
Brúnastaða?
— Hún er eitthvað um 300
hektarar.
— Mikið af því ræktað?
— Ég hef nú verið að smá-
stækka þetta. Þegar ég tók hér
við, var hér 5 hektara tún, gam-
alt, upphaflega handsléttað. Það
var orðið óslétt aftur. Nú hef ég
sléttað það upp á nýtt og hef lík-
lega um 20 hektara tún.
— En bústofninn?
- Kýrnar eru 22, en við erum
að fjölga, svo það eru rúmlega
30 gripir í fjósi. Nú og kindur
hsf ég venjulega svona 120—130
og svo fáein hross. Það er reyndar
ekkert að gera við þau lengur,
en strákarnir hafa gaman af því
áð skreppa á bak.
- - Er ekki nauðsynlegt fyrir
fjárbú ao eiga hesta, þótt þeir séu
ekki notaðir nema einu sinni eða
tvisrar á ári.
Jú, ennþá er þægilegra að
smala á hestum.
- - Hvert rekið þið upp?
Það er rekið á Flóamanna-
afrétt, fyrir innan Gnúpverja-
h-epp. Sá afréttur nær inn að
Uofsjökli.
— Það hlýtur að vera gaman
að fara með rekstur þangað upp
oftir.
- Það þótti gaman, já. Það
var farið hérna upp með ánni
með reksturinn upp allan Flóa,
en það voru ekki allir jafn hrifn-
ir. Það þurfti nefnilega að æja
með féð, og þá kroppaði það tals-
vert mikið af beitinni, sem heima-
skepnurnar hefðu annars fengið.
Nú er þetta breytt. Nú er farið
með féð á bílum eins langt og
komizt verður, og í hæsta lagi
að fénu sé fylgt svolítið inn eftir
á hestum.
— Ég hélt, að þið hérna næst
Flóabúinu væruð hættir að hafa
kindur og einbeittuð ykkur að
m j ólkurf ramleiðslu.
■— Það eru flest allir með kind-
ur ennþá. Ég held, að það sé vit-
leysa hjá okkur, mesti misskiln-
ingur að hafa blandaðan búskap.
Það er erfitt að skipta sér milli
búskapargreina Sá sem er með
kýr, þarf að gegna þeim kvölds
og morgna, en getur átt miðjan
daginn sjálfur —. yfir veturinn.
Hafi hann kindur líka, fer miðj-
an úr deginum í að sinna þeim.
Eins er óheppilegt fyrir garð-
yrkjubændur að hafa skepnubú-
skap líka. Ef þeir hafa kindur,
stenzt það nokkurn veginn á að
vorinu, sauðburðurinn og að
ganga frá görðunum, og aftur á
haustin þarf að smala og slátra
á sama tíma og taka þarf upp.
En þetta er gamall vani hér, að
hafa kindur, og mönnurn þykir
svo gaman að fénu, að þeir vilja
ekki farga því.
-— Ef þú gætir valið þér bú-
skapargrein, hvort myndir þú þá
heldur vilja búa með kýr eða
kindur?
Ég er mest fyrir sauðféð.
En jarðirnar hér eru of litlar til
þess að hægt sé að hafa sauðfé
eingöngu, svo ég varð að snúa
mér að kúnum. Og þær eru svo
sem ekkert leiðinlegar heldur,
greyin.
Hvernig er svo afkoman?
— Hún er erfið eins og er.
Bændur fá ekki nóg verð fyrir
afurðir sínar og eru ekki studdir
eins og þyrfti.
— Heldur þú, að ungt fólk geti
tekið sig upp og byrjað búskap
í sveit nú á dögum?
— Ég hef ekki trú á því að
það sé hægt. Þetta er mikil fjár-
festing og of lítið upp úr því að
hafa. Það hefur alltaf þótt erfitt
að byrja búskap. Það þótti líka
erfitt, þegar ég byrjaði, en það
er langtum erfiðara nú. Þá þurfti
ekki annað en orf og ljá og hríf-
ur, x-eiðing og nokki’a reipakapla.
Hús og heimilishald var líka
miklu auðveldara þá Þá þekkt-
ist til dæmis ekki að hita upp
húsin. Nú þarf kyndingar og alls
konur vinnuvélar.
— Hvað ert þú vel vélvæddur?
- Ég er ekki vel vélvæddur
í samanburði við það, sem nú
er talið þui’fa. Ég á tvo traktora,
annan gamlan og hinn nýjan,
nauðsynlegustu heyvinnsluvélar
og súgþurrkunarblásara. Ég á
ekki einu sinni mjaltavél ennþá.
Krakkarnir hafa mjólkað. En það
er nú von á henni alveg á næst-
unni. Svo á ég jeppabíl.
— Engin jarðvinnslutæki?
— Nei. Við fáum jai’ðvinnslu-
tæki frá Ræktunarsambandinu.
Það er ræktunarsamband hér
Ef yður vantar vélar, verkfæri, varahiuti, eða
þurfið að stofnsetja verksmiðju, verkstæði eða
önnur fyrirtæki, þá sendið fyrirspurn til okkar.
Við getum útvegað yð.ur þetta allt með hagstæðu
verði og góðum kjörum.
Ennfremur járn, stál, bárujárn, vír og alls-
konar rör.
Einnig vörur úr gerfiefnum.
Fjárútvegun eftir samkomulagi þegar um verk-
smiðjur eða stærri framkvæmdir eða kaup er að
ræða.
Fyrirspurnum er svarað greiðlega.
Stuttur afgreiðslufrestur.
HABAG EXPORT & IMPORT
G. m. b. H.
BREITESTRASSE 28, DtíSSELDORF
Símnefni: HABAGEXPORT
fyrir Flóa og Skeið, og það á
traktora og jarðýtui’, plóga og
herfi og þetta nauðsynlegasta
drasl.
Ég hafði orð á því, að mér
þætti lítið fara fyrir öllum barna-
hópnum. Ágúst svaraði því til,
að hann væri úti um hvippinn
og hvappinn — og ég veit bara
ekkert um þau. Einn sonur minn
er nú að plægja þarna austur frá.
Við fengum lánaðan plóg til þess
að plægja með þaina dálitla
spildu. Svo verður farið á hana
með tætara.
— Hverju sáirðu svo í það
flag?
— Ég ætla að setja kai’töflur
í hluta af því, en hafra og gras
í hitt.
— Þú ætlar þá ekki að brjóta
það aftur næsta vor?
— Nei, ég loka því núna með
grasinu.
í þessu kom frú Ingveldur með
kaffi handa okkur og' við sett-
umst til borðs. Samræðurnar
undir borðinu tóku á sig lausari
svip en áður og þar bar ýmislegt
á góma, sem ekki er til þess að
rifja upp hér. En að kaffinu loknu
fói’um við aftur út í sólina. Ágxxst
ætlaði með okkur í ökuferð um
landareignina.
Við settumst upp í jeppann og
lögðum af stað austur túnið, í
áttina að Hvítá. Rétt austan við
bæinn voru tveir braggabogar
með nokkru millibili og á milli
þeii'ra voru strengdar snúrur.
— Þetta eru sniðugir snúru-
staurar, sagði ég.
— Já, það var alltaf verið að
heimta af mér snúi-ustaura, svar-
aði Agúst. - - Svo ég setti þessa
braggaboga þai’na. Þeir eru svo
sem ekkert fallegir. Það þyrfti
að bronsa þá. Þá væru þeir betri.
Við ókum upp á túnhól nokkru
norðan við bæinn. Þar sást vítt
um. Gegnt okkur handan við ána
blasti við býli. Nokkru austar
var tún og einhver þú.st ofan til
í því. Á túninu var slæðingur af
kindum og í túnfætinum var
maður á gangi.
- Þessi bær þarna heitir
Kiðjaberg og er í Grímsnesi,
sagði Ágúst. — Þarna austar er
Hestur. Það er í eyði núna.
— Það er samt fé í túninu þar.
Og einhver hreyfing. Það er mað-
ur þai'na á ferli.
— Já. Það er sjálfsagt sonur
minn. Hann er nú um tíma á
Kiðjabergi.
— Kemst hann beint á milli?
— Þeir eiga nú bát á ánni
strákai’nir.
— Veiða þeir í henni?
— Þeir hafa verið með net í
henni stundum. Þeir hafa ekki
fengið mikið.
Hvítá rann fram hjá okkur,
lygn og falleg. Hún var ekkert
hvít.
— Þetta fjall, Hestfjall, sagði
Ágúst, ■— er eiginlega hólmi.
Hvítá rennur héi’na megin við
það en hinum megin er vatn, sem
heitir Hestvatn. Ef virkjxmin
- 33
VIKAN 28. tbL