Vikan - 08.08.1963, Page 26

HVAÐ ER VERST
OG HVAÐ ER BEZT?
Röðli í marz 1955. Svo var það
Þórdís, fulltrúi íslenzku kven-
þjóðarinnar, sem varð þess vald-
andi, að hann fór aldrei til
lands sins aftur, heldur gerðist
Islendingur á íslenzka vísu.
í Englandi var hann atvinnu-
hljóðfæraleikari, ferðaðist með
sinni hljómsveit, þegar hann
ekki spilaði í London, — þar
í Churchill Club. Hérna á ís-
landi hefur hann spilað með
hljómsveitum á flestum
skemmtihúsum borgarinnar.
Hann leikur núna með Jóni
Múller. Domald þekkir því vel
til skemmtistaðanna:
— Þeir eru skemmtilegir,
þjónustan góð. Og gott þykir
mér að þurfa ekki að greiða
drykkjupeninga lengur, þegar ég
fer út að skemmta mér! Áfengi
finnst mér notað mikið hér á
íslandi, -— þar sem ég þekki til.
Það er margt líkt með íslandi
og Englandi, íslendingum og
Englum. Loftslagið er líkt og í
Yorkshire. íslendingar eru kurt-
eisir, en þó ekki eins formfast-
ir og Englendingar. Þeir hafa
ekki jafn marga siði, þeir eru
ekki eins hefðbundnir í háttum
og framkomu og landar minir.
Þeir eru frjálslegri.
íslenzka er fallegt mál, en
erfið er hún. Og svo við tölum
um kvenfólkið, þá finnst mér
það fallegt, vel ldætt, og snyrti-
legt yfirleitt.
íslendingar eru vinnusamir.
I.angt fram á nótt vinna margir
við að koma sér upp húsum, eða
við önnur áhugamál sin.
Jú, ísland er gott land. Og ég
sé ekki eftir þvi, að hafa setzt
hér að. Að vísu langar mig út í
heimsókn til ættingja í heima-
héraðinu mínu, en það breytir
engu.
ísland er alltaf ísland!
SIV
GUÐJÓNSSON
Hún er frá Svíþjóð, þar sem vel-
megun er hvað mest á Norður-
löndum. Og henni hrá heldur
en ekki í brún, þegar hún kom
til íslands árið 1957: Hérna var
allt í örum uppgangi, og íslend-
ingar voru komnir mun lengra
en hún liafði gert sér í hugar-
lund. Hún trúði ekki orðum
manns síns, Karls Guðjónsson-
ar, fyrr en hún sá landið með
eigin augum. Nú segir hún, að
almenningur í Sviþjóð hafi mjög
takmarkaða hugmynd um,
hvernig lifið á íslandi sé i raun
og veru. íslendingar halda marg-
ir, að Svíar séu seinir til kunn-
ingsskapar og ekki mannhlendn-
ir. Sív Guðjónsson segir þetta
hina mestu rangfærslu. íslend-
ingar sén jafnvcl ómannblendn-
ari en Svíar. Sív segir, að Dan-
ir hafi kennt íslendingum þessa
lexiu um Svía, en eins og kunn-
ugt er, er lítill vinskapur milli
Svía og Dana.
Svo var annað, sem vakti
undrun hennar á íslandi, og það
var hve fólkið vinnur lengi.
— f Svíþjóð þekkist ekki að
menn vinni eftir- og nætur-
vinnu langt fram á kvöld. Svíar
eru mun meira hcima á heim-
ilunum en íslendingar. Fólk í
Svíþjóð leggur ekki eins mikla
áherzlu á að cignast íbúðirnar
sjálft og íslendingar. Miklu
fleiri þar eru í leiguliúsnæði.
Nú, ef fólk vill endilega reisa sér
eigið hús, þá stendur ekki á lán-
unum. Fólk getur farið og feng-
ið fullt lán umbúðalaust, lán,
sem ekki burfa að greiðast fyrr
en að 40—99 árum liðnum.
— Hvað finnst þér um íslenzk
börn?
Sív verður vandræðaleg.
— Þetta er erfið spurning.
Heima eru ákveðnar reglur, og
siðir, sem börn verða skilyrðis-
laust að læra. Þessu virðist ekki
svo háttað hér á íslandi. Börn
kunna ekki að heilsa og mörg
ekki að Jiakka fyrir sig. Þegar
maður býður góðan daginn i
síma, segja mörg ungmenni:
Já!!! Sæl og blessuð. -— Já!
Það er erfitt fyrir ungt fólk, að
hyrja að nota liessa siði i veizlu
einn góðan veðurdag, —- og hafa
aldrei æft sig áður. Aftur á móti
eru íslenzk börn frjálslegri en
þau sænsku.
— Hvernig er að verzla á fs-
landi?
— Að mörgu leyti ágætt. Ég
kæmist sennilega ekki af með
það sama i matarpeninga i Sví-
þjóð og ég geri hér. En það er
ódýrara að kaupa vefnaðarvöru
og fatnað i Sviþjóð. Mér þótti
sérlega ánægjulegt, fyrst eftir
ég kom til íslands og var að
ganga í búðir, hve afgreiðslu-
fólkið lagði sig allt fram til að
skilja mig. Það hljóp meira að
segja stundum út í næstu húðir
að ná í menn, sem skildu mig
bctur. Það Jiótti mér sérstak-
lega almennilegt. Hins vegar
finnst mér verzlunarfólk upp til
hópa á íslandi vera of fákunn-
andi um vöruna, sem það selur.
Það veit nafnið á vörunni, en
litið meira. Það veit að þetta
er gerviefni og síðan ekki sög-
una meir.
— Hvernig kanntu við is-
lenzka matinn?
— Ágætlega. En ég sakna
lirökkbrauðsins hérna á ís-
landi. Hrökkbrauðsins, sem ein-
göngu er úr rúg.
Nú er Siv Guðjónsson úti i
Svíþjóð og verður fram á haust
með hörn þeirra hjóna. Karl
fer svo út í haust og sækir fjöl-
skylduna. Sív er ekkert frekar
að hugsa um að gerast íslenzkur
ríkisborgari, þrátt fyrir það, að
luin ætlar að eiga hér heimili
alla ævi:
Ég græði ekkert á þvi nema
kosningaréttinn. Og satt að
segja, — mig langar ekkert til
Jiess að kjósa!
MIKAEL
FRANSSON
í byltingunni í Ungverjalandi
árið 1956 börðust Ungverjar
fyrir frelsi í stað kúgunar. En
vígvélar valdsins i austri
urðu þeim yfirsterkari. Von
hins vinnandi manns um frelsi
og betri kjör var kramin undir
beltum skriðdrekanna. Þúsund-
ir Ungverja voru drepnir. Þús-
undir gripu til þess ráðs að
flýja land, ástvini og allt það
kærasta, sem maðurinn getur
verið hundinn. Allt fyrir frelsið.
Þúsundir Jieirra höfðust við í
flóttamannabúðum mánuðum
saman, meðan Flóttamannahjálp
S. Þ., og fleiri velviljaðir aðilar
fundu þeim stað á jörðinni til
að lifa og hafast við á.
Nokkur þessara karla og
kvenna komu liingað til íslands.
Flest þeirra hafa fest hér
rætur og nokkrir eru þegar ís-
lenzkir ríkisborgarar.
Miklos Tölgyes er einn af
Jiessu fólki. Nú heitir liann Mik-
ael Fransson og á heima að
Njálsgötu 87 í Reykjavík. Mik-
ael er kvæntur ljóshærðri ísl.
konu, Kristbjörgu Birgis. Þau
eiga eina 19 mánaða dóttur, sem
lieitir Hulda Maria Mikaels-
dóttir.
Mikael vinnur sem útstillinga-
maður í SÍS í Austurstræti. Það
var einmitt þess vegna, sem
drykkjumennsku (menningu?)
íslendinga bar helzt á góma
þegar við ræddum við hann
um okkar þjóð. Ekki vegna Jiess
að Sambandsmenn séu svo mikl-
ir drykkjurútar, heldur vegna
Jiess, að SÍS stendur við Austur-
stræti, þar sem oft má sjá á
morgnum merki um heldur
hrottalegan gleðskap. Þetta lízt
Mikael illa á, þegar hann fer
til vinnu sinnar snemma á
niorgnana. Honum ofbýður
það. Ilann gat vart orða hund-
izt um álit sitt á svona vín-
menningu.
— íslendingar kunna ekki
að drekka. Þeir drekka allt of
mikið i einu, verða dauða-
drukknir, ef þeir smakka vín.
26 — VIKAN 32. tbl.