Vikan - 12.12.1963, Blaðsíða 34

í S R F O L D
EpíII og ferill
blaðamanns við Morgunblaðið um
hálfa öld er merkasta blaðamanna-
bókin, sem komið hefir út á íslandi,
— lýsir atburðum undanfarinna 50
ára eins og þeir komu fyrir sjónir
hins sívakandi blaðamanns.
Bezta íslenzka skáldsagan, sem
komið hefir út um langt árabil er
Húsið
saga Guðmundar Daníelssonar,
sem gerist á 20. öldinni í íslenzku
sjávarþorpi.
Njósnir á tuttugudtu öldinni, með ailri þeirri
kunnáttu, tækni og dirfsku, sem nútímamenn eiga
til að bera er aðaluppistaðan í bókinni
Dularfulli
Kanadamaðurinn
en þar segir frá ævi Sir Williams Stephensons,
orustuflugmanns, hugvitsmanns, margmilljónera
— og yfirmanns leyniþjónustu Breta í Vestur-
heimi á stríðsárunum, mikils vinar Sir Winstons
Churchills. Sir William var íslenzkur í aðra ætt-
ina, átti íslenzka móður.
Endurminningar 2
fjallgöngumanns
minningar Þórðar Guðjohnsens læknis frá fjall-
göngum hér á landi, i Noregi, Svíþjóð og Finn-
landi og í svissnesku Ölpunum. M.a. segir Þórður
frá göngu sinni á MATTERHORN. f bókinni eru
60 myndir teiknaðar af Þórði sjálfum. f bókar-
auka segir Jokob Guðjohnsen frá ævi Þórðar
læknis, frænda síns, en Þórður var lengstum lækn-
ir í Rönne á Borgundarhólmi.
fsafold gefur út fyrir jólin bókina
John F.
Kennedy
skipstjóri á PT-109
Þessi bók er um 200 bls. með 24 mynda-
síðum. Höfundur bókarinnar, Robert
Donovan, samdi hana í fullri samvinnu
við hinn látna forseta. Áður hafði Dono-
van samið bókina ,,The Eisenhower
Story“, og orðið heimsfrægur fyrir.
í S A F O L D
heim, við tækjum á okkur krók og
héldum með fram sjónum Við
yrðum lenigi á leiðinni, því að
okkur lægi ekkert á. En svo þeg-
ar við erum komin heim i hlýj-
una og höfum fengið okkur hress-
ingu, getum við hluistað á útvarp-
ið, í ró og næði, spjallað saman
eða lesið, alla nóttina, ef við vilj-
um því það skiptir engu máli hve-
nær við föruin á fætur næsta dag,
við getum jafnvel legið í rúm-
inu, ef okkur dettur i hug. Ekk-
eri strit, engin skyldustörf, ekk-
crt kapphlaup við klukkuna, eng-
inn ótti við að koma ekki í fram-
kvæmd áætlunarverki dagsins.
— Og einn daginn gætum við
ekið inn í Dal og hedmsótt Pál og
Önnu, það er orðið svo langt slð-
an við höfum séð þau.
— Já, áreiðanlega tva eða þrjú
ár, hugsaðu þér bara.
— Já, góða, þetta gæti verið
reglulega skemmtilegt. En hvað
með börnin. Ég er hræddur um
að þeim þyki jietta skritið.
— Já, það er trúlegt.
■— Þú ættir að hringja 'til Ebhu
á morgun.
— Já, það er hezt að ljúka þvi
af. '
— Hvað ætlarðu að segja við
hana?
— Það verða engin vandræði
með það, ég segi, að ég sé þreytt,
kannske svolítið lasin.
— Þetta verða mikil vonbrigði
fyrir Ebbu hún vinnur svo mikið
og hlýtur að vera svo þreytt, nú
þarf hún að fara að baka og gera
allt mögulegt, sem hún annars
slyppi við eif þau kæmu hingað,
ég vorkenni henni sannarlega.
—- Já, það geri ég l'ika.
-— Hún vinnur allt of mikið, ég
ætla að tala um það við Árna,
þegar þau konia á páskunum, hún
þarif að hvíla sig konan, ungt fólk
á efcki að þræla sér svona út.
— Nei, ]iað segirðu satt.
,— Heyrðu, það verður nú anzi
langt að sjá þau ekiki fyrr en á
páskum.
— Já.
— Hvenær skyldu páskarnir
vera.
— Ja nú, veit ég ekki.
— Við gætum nú átt róleg jól,
þó þau komi, sofið og slappað
af eins og þú segir. Við gætum
öll farið í kirkju og gert svona
sitt livað okkur til skemmtunar
á eftir, eins og við eriun vÖn.
— Já, kannske, en þú veizt
hvernig Ebba er. Hún ann sér
engrar hvíldar, liún vill alltaf
vera eitthvað að gera. Hún er
líka svo brött á morgnana, og
kann ekki- við að fara seinna á
fætur en lnin. Börnin vakna líka
svo snemrna, því þau fá aldrei
að vaka fram eftir á kvöldin, litlu
skinnin, ekki einu sinni á jólun-
um og matinn verða þaiu alltaf
að ,fá á réttum tíma hvernig
sem á stendur.
— Já, Ebba er ákaflega reglu-
söm, og börnin eru vel upp alin
hjá henni.