Vikan - 30.01.1964, Page 10

VIÐ
UPPHAFNYRRAR
ALDAR
inu var líkt við landráð, persónulegar skamma-
greinar um ráðherrann fylltu blöðin því var óspart
lialdið á lofti, að álögur yrðu svo þungar á almenn-
ing til þess að geta staðið undir þessum bölvuðum
síma, að flestallt fólk mundi flýja land. Bændum
var smalað suður til Reykjavíkur og látnir á mót-
mælafundi framan við Stjórnarráðið. En einhvern
veginn skildu bændur það fljótt, að þeir hefðu ver-
ið lilunnfarnir af öfgafullum blaðaskrifum og þeir
drógu sig liljóðlega i hlé af síðari útifundinum á
Austurvelb. Og símamálið var afgreitt öllum til
gagns og blessunar.
Þrátt fyrir þessa andstöðu gegn símanum — sem
einkum var í munni pólitískra andstæðinga Hann-
esar Hafstein — þá litu menn tæknilegar fram-
farir býru auga og voru bjartsýnir. Ekki aðeins hér;
menn voru það um allan heim.
Aldamótin og þrettán næstu ár þar á eftir voru
ár friðar og bjartsýni um allan lieim. Milljónir
manna uin allan heim eru enn lifandi, sem muna
þetta timaskeið, „The years of splendor“ eins og
þessi ár hafa verið kölluð. Fyrir yngri kynslóðina
er þetta tímabil liins vegar álika fjarlægt og mið-
aldirnar.
Þá ríkti friður þjóða í milli um allan héim. Fram-
farir voru örar og stigandi í Yestur Evrópu og Am-
eríku. Fólk bafði engar áhyggjur af því, að ný styrj-
öld kynni að brjótast út á hverju augnabliki. Þetta
var líkt og góðviðri, sem oft verður á undan ofsa,
fáeinir logndagar áður en stórviðrið lemstraði allan
binn vestræna beim.
Árið 1913 Iiafði verið friður í Evrópu eins lengi
og elztu menn mundu og þeir höfðu gleymt hörm-
unmum styrjalda. Slíkt er fljótt að gleymast þó
ótrúlegt megi virðast. Menn trúðu því fyrir alvöru,
að nú loksins Iiefði því menningarstigi verið náð,
að ekki þyrfti að grípa til svo meiningarlausra að-
gerða eins og stríð er til þess að jafna ágreining.
Þeir áttu eftir að verða fyrir vonbrigðum, þegar
heimsstyrjöldin skall á — styrjöldin til að enda all-
ar styrjaldir, eins og hún var þá kölluð.
Margar Evrópuþjóðanna áttu góðar nýlendur og
nutu þeirra. Efnahagurinn var góður og fólk leyfði
sér þann munað að leika sér. Bretar lögðu á klárana
sína og fóru á dýraveiðar, eða fóru i sitt fínasta
JQ — VIKAN 5. tbl.
<]Hannes Hafstein, fyrsti ís-
lenzki ráSherrann, í fullum
embættisskrúða. Hannes var
manna glæsilegastur eins og
myndin ber með sér og ein-
kennisbúningur hans sver
sig í ætt við búninga aðals-
manna úti í löndum.
Á Lækjartorgi 1905. Þá varþ>
hitinn út af símamálinu hvað
mestur og bændur komu í
til íteykjavíkur til að
mótmæla. „Niður með þá
stjórn, sem ekki hlýðir þjóð-
arviljanum“. Þá féll lækur-
inn eftir opnum skurði út
í sjó.
Frönsk hefðarfrú 1910. Hún
var talin framúrskarandi fög-
ur og þurfti heldur ekki að
skera klæði sín við nölg. Hún
er í módelkjól eftir einn
frægasta tízkufrömuð þess
tíma.
v