Vikan - 16.06.1965, Blaðsíða 40

Bezta
súkkulaðikexið
HEILDSÖLUBIRGÐIR:
PÖLARIS H.F.
Hafnarstræti 8. — Slmi 21085.
af þeim. Þeir voru tómir, ör-
magna og viljalausir.
— Hvar eru konur ykkar og
börn? spurði Anders. — Hvar
eru hinir öldnu og sjúku? Geng-
uð þið úr skugga um, að þeir
væru á öruggum stað, áður en
þið brennduð niður ykkar eigin
hús?
Þeir beygðu höfuð sín; þetta
var ítill hópur, fimmtíu eða sex-
tíu menn, sem höfðu komið til
sjálfs sín, móti hundruðum, sem
voru ennþá í æði. — Bjánarnir
ykkar! sagði Anders. — Ef eld-
urinn kemst í bensíngeymana
munum við allir malast mélinu
smærra og þeytast til tunglsins.
Flýtum okkur, hver um sig verð-
ur að taka fötu og koma með
vatn. Við verðum að mynda
keðju frá vegginum og niður að
vatninu. Standið ekki þarna og
glápið á mig. Gerið eitthvað!
Þeir stóðu eins og klettar og
rauður eldsbjarminn lék um and-
lit þeirra; Þeir litu út eins og
drykkjumenn eða svefngenglar.
Að lokum gekk einn maður út
úr hópnum og í áttina til And-
ers: — Tuan, sagði hann.
-—■ Gott, baik. Gott, sagði And-
ers við hann; í sama bili sá hann
hnífinn í hendi mannsins og æð-
issvipinn á andliti hans. Hann
þreif um handegginn og sneri
upp á þar til hnífurinn féll til
jarðar. Maðurinnn snerist á hæl
og hvarf aftur til hinna. Tveir
þeirra tóku um handleggi hans
og leiddu hann burt og hann fór
með þeim án þess að sýna mót-
þróa. Afgangurinnn af hópnum
kom nær Anders, næstum skríð-
andi og með spenntar greipar.
— Skipið fyrir, tuan og við mun-
um hlýða, sagði einn þeirra; það
var Fong, hávaxni, granni Kín-
verjinn, sem gafst upp með yfir-
bugað lið sitt.
Út úr reyknum kom draugur
gangandi í áttina til Anders um
leið og hann sneri við; draugur
í rifnum, óhreinum, hv(tum föt-
um með brunnar augnabrúnir og
blóðugt andlit.
— Allt á réttri leið, sagði hann.
-—• Ekki meiri flugeldasýning í
kvöld. Brinck bað mig að segja
þér, að það væri allt í lagi með
bensíntankanna. Heldurðu að
tryggingarfélagið samþykki að
borga mér nýjar buxur?
— Charley! hrópaði Anders.
— Hvern djöfulinn ert þú að
gera hér?
— Sá þegar óvenjulega upp-
ljómun ofan af hæðinni. Ég sneri
Minní mús við og kom aftur
hingað til að sjá hvort ég gæti
orðið að nokkru liði. Ég býst
ekki við að ég losni nokkurn-
tíma við þessa skátakomplexa
mína. Ég legg mitt að mörkum,
það er allt og sumt. Heyrðu ann-
ars, hvað er að hendinni á þér?
Anders lyfti hægri hendinni
og leit á hanh. Hún var rauð af
blóði. Hann strauk það af á skyrt-
unni sinni og sá þá að tveir fing-
ur héngu lífvana og óhreyfanleg-
ir. Það var enginn sársauki, að-
eins blóðið og lömunin.
— Sinarnar hafa víst skorizt,
býst ég við, sagði hann og brosti
beisklega. — Það er betra en að
láta reka hníf í magann á sér
eins og vesalings Batara Guru.
Komdu, Charley, það er pípa
hérna í vasanum mínum, geturðu
kveikt í henni og sett hana upp
í mig fyrir mig?
— Með mestu ánægju, sagði
Charley. — „Neitið aldrei að
gera vini yðar greiða, ef það
stendur í yðar valdi“. — Katha-
rine Myrtle, viðbót við þriðju út-
gáfu.
— Þú hefur gert mér greiða
í dag, sem ég neyðist til að gefa
þér kjaftshögg fyrir, sagði And-
ers og í sama bili mundi hann
eftir Jeff, þar sem hún var inni-
lokuð með Pat í húsinu hans,
Hann hafði gleymt öllu um hana,
algjörlega, síðasta stundarfjórð-
ung. — Hvað eigum við nú að
gera. Eigum við að láta það
deyja út f sjálfu sér? spurði hnn
Charley.
— Svona komdu, þú mátt ekki
detta núna, sagði Charley og
leiddi hann burtu, þegar lítil eld-
tunga kom skríðandi í áttina til
þeirra. — Ég hef séð það á Bali,
þegar hreinar meyjar ganga í
dvala gegnum eldsloga, en ég ef-
ast um að þú getir ennþá státað
af því sem þarf til slíks.
Það var ennþá reykur, eldur,
stormur, brak, öskur og æpandi
helvíti allt í kringum þá. Svo
glumdi þruma, sem yfirgnæfði
allt. Síðan heyrðist lágur þytur
og skrjáf fyrir ofan þá og hviða
af regndropum, fyrst fáir og létt-
ir, síðan fleiri og stærri, stórir
og þungir eins og egg. Síðan
reiðileg barsmíð af vatnssúlum
sem þeyttist niður úr nóttinni.
Stormurinn var að lokum kom-
inn yfir fjöllin og kom á risa-
vængjum sínum til að kæfa eld-
inn og bjarga plantekrunni í
Lombok.
V
Anders varð undrandi, þegar
hann kom til hússins síns og
komst að því að Jeff og Pat voru
horfnar. í stað þess að bíða
skjálfandi bak við víggirðinguna
eftir því að sjá hver úrslit upp-
reisnarinnar yrðu, hafði Jeff far-
ið og komið á fót einskonar frum-
hjálparstöð. Pat fylgdi í kjölfar
hennar, allsgáð, mjög þögul,
mjög smá og mjög auðmijúk, þeg-
ar hún reyndi að fylgja fordæmi
Jeff og Anders. Þannig fundu
Anders og Charley stúlkurnar
tvær í miðjum hópi kvenna, sem
höfðu safnazt saman í biðstofu
skrifstofubyggingarinnar. Kunn-
átta Jeff í malaysku tók framför-
um, þessa hálfu klukkustund,
sem uppþotið stóð, og það var
ekki að sjá að hún ætti í nein-
um vandræðum með að skilja
kúlíakonurnar eða láta þær
skilja sig. Hún batt um bruna-
sár og fleiður, hún hreinsaði sár
og setti umbúðir á meidda limi.
Mörg kúlíabarnanna höfðu troð-
izt undir og meiðzt í hamagang-
inum og mörg voru veik, jafn-
vel áður en uppþotið varð. Sömu
stóru járnföturnar og höfðu ver-
ið notaðar til að ausa olíunni á
eldinn, voru nú aftur notaðar á
sinn upprunalega hátt, sem
vatnsgeymar. Bambusviður var
klofinn niður í flísar og Anders
kímdi, þegar hann sá að rúm-
fötin hans, gluggatjöldin og jafn-
vel hvítu fötin, höfðu verið gerð
upptæk til að nota í sáraumbúð-
ir. Hann nam staðar og leit á
Winftier þríhjól -
margar gerðir, litir og stærðir.
SPÍTALASTÍG 8. Sími 14661.
Pósthólf 671.
4Q VIKAN 24. tbl.