Vikan - 09.09.1965, Blaðsíða 17

Tólfta apríl síðastliðinn gerðist það, að Tass-
fréttastofan gaf út svohljóðandi yfirlýsingu:
„Sovézkir stjörnufræðingar hafa skróð
merki utan úr geimi, sem gætu verið frá
vitsmunaverum (á öðrum hnöttum). Ef til
vill er þetta hið fyrsta merki þess að við
séum ekki einir sér í alheimi þessum. Sá, sem
fyrstur manna uppgötvaði þessi merki, er einn
hinna yngstu af sovézkum stjörnufræðingum,
Nicolas Kardachev, þrjátiu og þriggja ára gam-
all. Við athuganir á útvarpssendistöð úti í geimi
(CTA 102, sem amerískir vísindamenn fundu ár-
ið 1960), varð hann var við reglubundin merki,
svo aflmikil að þau urðu vel greind. Þetta var
í hið fyrsta sinn sem nokkuð þvílíkt hafði borið
fyrir stjörnuathugara. Kardachev sagðist álíta:
„ að vel gæti verið að þetta séu merki, sem okk-
ur eru send frá öðrum hnetti". Vísindamenn í
Pasadena, Englandi og Frakklandi brugðu óðara
við og vöruðu við óvarlegum fullyrðingum:
„Kardachev segir meira en hann getur staðið
við, enn sem komið er hefur hann enga sönnun
fyrir þessu, sem tekin verður gild". En þó varð
þetta ekki þaggað niður, og síðan þetta gerðist
hafa farið fram viðræður og athuganir, ekki ein-
ungis milli stjörnufræðinga, heldur hefur þetta
vakið óhemju athygli með leikmönnum, „jarðar-
búum". Hér fara á eftir svör ýmissa sérfræðinga
rússneskra, franskra og bandarískra. Paul Mat-
hias, í New York, náði tali af Frederick Ordway.
Þessi bandaríski doktor í stjörnufræði er nú að
búa undir prentun bók, sem á að heita: „Lffið
í öðrum sólkerfum". Hann hefur verið fulltrúi
lands síns á heimsþingum geimsiglingafræðinga.
Ordway er nú sem stendur einn hinna nánustu
samstarfsmanna von Braun. I Moskva hefur einn
af stjörnufræðingunum þar, Dmitri Martinov, fall-
Íizt á að svara í síma spurningum okkar, og við
höfum fengið leyfi til að taka tilvitnanir úr bók
Kardachevs um „menningu annarra hnatta", [
Frakklandi hefur ekki náðzt til stjörnufræðing-
anna, því þeir eru í páskafríi hér og þar. (Þetta
er skrifað um páskaleytið). Florence Porté, sem
starfar í Antibes, náði þó í prófessor Jean-Fran-
cois Denisse, sem varð forstöðumaður stjörnu-
athugunarstöðvarinnar í París eftir að hafa sett
á stofn útvarpsfirðsjána ( Nancay. Þessi mikli
vísindamaður er kunnugur skáldinu Audibert,
sem segir í gamni að hann sé „hinn geisihaglegi
lykill að umferðamiðstöð geimsins". Fréttaritarar
okkar, Huguette Bodard og Marc Kunsle hittu
annan frægan sérfræðing, Marius Laffineur, sem
fundið hefur nokkrar tylftir af útvarpssendistöð-
um í geimnum, og llya Kazes (þrítugan mann)
sem stjórnar útvarpsstjörnufræðideild stöðvarinn-
ar í Meudon. Fæstir þessara manna vildu kann-
ast við að merkin kæmu frá vitsmunaverum á
öðrum hnöttum, en þó voru Rússarnir á einu
máli um að svo væri. En öllum kom þeim saman
um að við séum ekki hinir einu íbúar alheims-
ins. Allar líkur bendi til þess að til séu á öðrum
hnöttum vitsmunaverur, sem hafi háþróaða
menningu. Og í samtali því sem hér fer á eftir
munu þeir gera grein fyrir röksemdunum fyrir
því.
Erum viS hinar einu vitsmuna-
verur í alheimi ?
KAZES. — Með líkindareikningi má sanna, að
full ástæða sé til að trúa því að til séu viti born-
ar verur annarsstaðar en hér á jörðu.
Hér í vetrarbrautinni er a.m.k. eitt sólkerfi,
hví skyldu þá ekki vera til sólkerfi í öðrum
vetrarbrautum?
Og það er engan veginn fjarri sanni að álíta,
að þar séu lifandi verur, jafnsnjallar okkur eða
fremri.
DENISSE. — Vísindamanni finnst það fjarri sanni
að álíta að lifandi verur séu hvergi til nema hér.
ORDWAY. — í vetrarbraut okkar eru þúsundir
milljóna af sólum, að líkindum 150 til 200 millj-
arðar, og af þeim gætu 2 til 3 milljarðar haft
plánetur byggðar lifandi verum.
Þvi að 2 til 3 milljarðar af sólum þessum hafa
sólkerfi sambærileg við okkar sólkerfi. Oll
gætu þau verið byggð.
í sólkerfi okkar eru níu plánetur sem snúast
um sólina, og af þeim er ein byggð vitsmuna-
verum. Til þess að jörð (pláneta) sé byggileg,
má hún ekki vera of langt frá sól sinni, né of
nærri henni á brautinni; ekki of stór, ekki of
lítil. Því komi hún of nærri sólu, slokknar lífið.
Auk þess hlýtur sú sól, sem á að fóstra líf, að
vera óbreytt að mestu um fjögur þúsund milljón
ár, ef lífið á að hafa nægan tíma til að þróast,
og er þetta líka sá tími, sem til þess þarf, að
hlutfallstala súrefnisins í andrúmsloftinu sé hæfi-
leg fyrir lifandi verur, dýr og jurtir. En raunar
höfum við enn enga óvefengjanlega sönnun fyr-
ir því, að líf sé til utan þessa sólkerfis.
En öll hin nýja og umfangsmikla þekking í
lífefnafræði styður þá skoðun, að hvar sem
lífsskilyrði eru góð, þar kvikni líf.
Sólkerfi okkar er 4 til 5 milljarða ára gamallt,
en það er vitað, að til eru sólkerfi miklu eldri
en okkar, eða allt að því 25 þúsund milljóna ára
að aldri, og lætur því nærri, að það sé fullvíst,
að til séu vitsmunaverur á öðrum hnöttum, sem
við getum einhverntíma, fyrr eða síðar, komizt
í samband við.
Mundu vera til viti bornar
verur, sem standa okkur
framar?
DENISSE. — Vissulega.
Það er trúlegt að slíkar verur mundu vilja
VIKAN 38. tbl. JY