Vikan - 30.12.1965, Blaðsíða 39

Á hverju ári eru margir, sem eiga dapurleg jól vegna þess
að ekki var farið nógu varlega með eldinn. Látið ekki jóla-
gleðina fara út um þúfur vegna hugsunarleysis
Og hið þunga skip snerist hægt
og rólega þar til stefnið vísaði upp
í vindinn. Hættulegt andartak var
liðið hjó. Skipstjórinn kinkaði kolli
til stýrimanns síns. Og stýrimaður-
inn brosti ó móti.
Loftskeytamaðurinn kallaði upp í
brúna. — Togarinn St. Matthew frá
Hull mun verða hér hjá okkur klukk-
an fimm í nótt. Þetta voru góðar
fréttir. En myndi það verða nógu
fljótt til að bjarga slösuðu mönnun-
um?
Morfínið var farið að hafa áhrif
á þá. Smith og Northley leið sýni-
* lega betur. En á sama tíma hafði
þeim þyngt. Úr brúnni hafði skip-
stjórinn stöðugt auga með komu
fyrsta björgunarskipsins.
Það sást úr brúnni á nákvæmlega
tilsettum tíma. Áhöfnin rýndi út í
myrkrið og sá Ijós í hálfrar mílu
fjarlægð. — Þarna kemur St. Matt-
hew, kallaði einhver. — Þeir eru
komnir, var boðskapurinn, sem gekk
sem eldur í sinu meðal áhafnarinn-
ar. Menn brostu hver til annars.
Og urðu vonbetri.
Mayes skipstjóri þekkti skipstjór-
ann á St. Mathew. — Gaman að sjá
þig, sagði hann við Peter Craven
um loftskeytastöðina. — Við notum
rafhlöðurnar til að halda loftskeyta-
tækjunum gangandi, svo að ég tala
aðeins hið allra minnsta.
Þeir komu sér saman um ástand-
ið. Sjór var allt of þungur til þess,
að hugsanlegt væri að taka Arctic
Adventurer í tog. Þeir ákváðu því
að bíða þar til færi að birta — um
klukkan hálfátta. Einnig gerðu skip-
stjórarnir tveir björgunaráætlun.
Togarinn St. Matthew myndi
draga hitt skipið með hinum sveru
vírum, sem notaðir eru til að draga
veiðarfærin f sjó. Til þess að koma
vírunum á milli, myndi skotið úr
línubyssu frá St. Mathew. Þetta
virtist í fljótu bragði auðvelt. En
báðir mennirnir vissu, að við þess-
ar aðstæður myndi þetta ekki reyn-
ast neitt áhlaupaverk. Það átti líka
eftir að sýna sig.
Um klukkan sjö létust báðir særðu
mennirnir. Allt hafði verið reynt til
að lina kvalir þeirra. En sár þeirra
höfðu reynzt banvæn. Lífsstríð
þeirra hlaut friðsaman endi. Skips-
félagar þeirra, með skipstjórann í
broddi fylkingar, lásu bæn. Síðan
' sneru allir aftur til skyldustarfa
síns — jafnvel enn ákveðnari í því,
að bjarga sjálfum sér og skipinu
, frá því að verða hafinu að bráð.
Um klukkan hálfátta voru áhafn-
ir beggja skipanna tilbúnar til þess
að reyna að koma taug milli skip-
anna. Um borð í Arctic Adventurer
stóðu sjómennirnir við borðstokk-
inn reiðubúnir til að klófesta lín-
una, sem myndi brúa bilið milli
skipanna.
En vindhraðinn gerði það erfið-
leikum bundið að miða nákvæm-
lega. Frá St. Mathew voru gerðar
þrjár tilraunir til að skjóta rakett-
um yfir til nauðstadda skipsins. All-
ar þeirra misheppnuðust. Og nú
voru rakettubirgðir St. Mathew
þrotnar.
Þá tók Mayes skipstjóri til sinna
ráða. Um borð hjá honum voru til
fjórar rakettur, og ein þeirra varð
að hæfa í mark, ef þeir á annað
borð ættu að verða dregnir í land.
Fyrsta skotið geigaði. Það snerti
loftnet hins skipsins en línan slitn-
aði. Næsta skot náði til St. Mathew,
en aftur slitnaði línan og var dregin
inn. Þriðja skotið fór of stutt. Þá
var ein raketta eftir, og allt valt á
henni.
Nokkurs taugaóstyrks gætti hjá
skipstjóranum þegar síðasta rakett-
an sveif út í loftið með línuna á
eftir sér. Fagnaðaralda fór um
áhöfnina, þegar línan sveif beint
yfir hitt skipið. Hinar þungu dráttar-
taugar voru hífaðar inn og festar
vandlega. Og St. Mathew byrjaði
að draga klukkan hálfellefu. Það
hafði tekið þrjá klukkutlma að koma
þessu í kring.
Um borð f Arctic Adventurer voru
þrír menn settir til þess að stýra
skipinu með handafli. Vélstýrið var
úr sögunni. Skipstjórinn bað þá
fyrsta stýrimann og bátsmanninn að
hafa auga með dráttartaugunum.
Skipin héldu í suðvestur, heim á
leið, og óveðrið setti ferðina niður
í þrjá hnúta. Skeyti var sent frá
St. Mathew til Arctic Adventurer: —
Dráttarbáturinn Workman frá Hull
er á leiðinni, og áætlað er hann
nái okkur um klukkan tvö. Einnig
er áætlað að beitiskipið Delight
komi hér um svipað leyti.
Ánægjulegar fréttir. Skipshöfnin
á Arctic Adventurer fann, að hvað
sem kæmi fyrir úr þessu, var mesta
hættan liðin hjá. Þeir voru ekki ein-
ir að berjast úti á Norðursjónum.
Delight og Workman komu á til-
settum tíma og fylgdu siðan togur-
unum tveim áleiðis til hafnar. All-
ar hugsanir um mat höfðu orðið að
liggja á milli hluta um borð í Arctic
Adventurer til þessa. En þegar
hjálpin var svo nærri, fór maginn að
segja til sín. Stýrimaðurinn lét bera
fram te, heita. súpu og samlokur.
Aldrei hafði verið jafn lengi að
sjóða á katlinum um borð. Þeir urðu
að nota lítinn kolaofn frammí íbúð-
um skipverja, til að sjóða vatnið á.
Þegar á daginn leið, tók veðrið
að skána. Það gekk vel að draga
skipið. Og minni sjógangur hafði
gert St. Mathew mögulegt að auka
hraðann [ sjö hnúta. Þar sem allt
virtist í bezta gengi, bað H. M. S.
Delight Mayes skipstjóra leyfis um
að mega yfirgefa staðinn, ef hann
væri þess fullviss, að togarinn væri
ekki í neinni bráðri hættu. Skipstjór-
inn sendi þakkir sínar til beitiskips-
ins, og losaði það af verðinum.
Þegar hér var komið, var ákveð-
ið að dráttarbáturinn Workman
tæki við hlutverki St. Mathew. Áð-
ur hafði veðrið verið of slæmt til
þess að freista þess að koma drátt-
arvírunum milli skipanna. Þetta var
gert klukkan hálffiögur um daginn,
VIKAN 52. tbl.