Vikan


Vikan - 13.01.1966, Síða 10

Vikan - 13.01.1966, Síða 10
Víðtal við Friede R. Briem Eftir Sigríði Thorlacius. Myndir: Kristjón Magnússon. aldarinnar, en þó var kallað á vinnuafl þeirra af brýnni nauðsyn. Eftir að styrjöldinni lauk, voru ekki allar jafn fúsar að hverfa ó ný inn ó heimilin, þær höfðu sannreynt starfshæfni sína og félagsþroska og vildu halda ófram að nota krafta sína til gagns og góðs fyrir fleiri en nónustu vandamenn. Þá urðu Zontaklúbb- arnir til, en þeir voru og eru samtök kvenna úr ýmsum starfsgreinum og er markmiðið kynn- ing milli stétta, og að vinna að mannúðar- og menningarmálum. — Eru fastar reglur um það úr hvaða starfs- greinum félagskonur skuli vera? — Nei, ekki beinllnis, en ætlazt er til þess, að aðeins ein kona sé úr hverri starfsgrein ( klúbbnum í senn, nema þá að þær starfi á ólíkum sviðum innan sinnar starfsgreinar. í okk- ar hópi eru t.d. tvær læknismenntaðar konur, sem starfa hvor á sínu sérsviði. — Hver var upphafsmaður þess að stofnað- ur var Zontaklúbbur á íslandi? — Það var frú Helga Sigurðsson Potter. Hing- að kom kona á vegum alþjóða Zontaklúbb- anna til þess að stofna hér klúbb og varð frú Helga fyrsti formaðurinn 1941, en alls voru stofnfélagar 16 konur. — Hefur aðstoð við mál- og heyrnarlaust fólk verið á stefnuskrá klúbbsins frá upphafi? — Nei, aðeins frá því að styrktarsjóðurinn fyrir bágstadda málleysingja var stofnaður ár- ið 1944. — Einn af klúbbfélögunum frá upphafi var frú Margrét Bjarnadóttir Rasmus, skólastjóri Mál- leysingjaskólans. Þegar hún lét af störfum sak- ir aldurs árið 1944, var stofnaður sjóður henni til heiðurs, sem bar hennar nafn. Samband- inu við nemendur sína hélt frú Margrét, þó hún væri hætt skólastjórn, og þekkti manna bezt örðugleika þeirra, ekki sízt þegar út í atvinnulífið kom. Lagði hún til að sjóðnum yrði varið til að styrkja bágstadda málleysingja að aflokinni skólavist. — Voru árlega veittir styrkir úr sjóðnum? — Já, svo mátti heita. En auk styrkveiting- anna höfum við árlega skemmtisamkomu fyrir mál- og heyrnarlaust fólk á öllum aldri, og framan af voru þetta ákaflega hljóðlát sam- kvæmi, því allir gestirnir töluðu saman fingra- mál. Þetta eru mjög vinsælar skemmtanir. Auk veitinganna eru einhver skemmtiatriði, og mik- ið fjör er í dansinum, því þó heyrnin sé lítil, nemur fólk sveiflurnar frá tónlistinni og það dansar sannarlega eftir hljóðfalllnu. — Hversu margt mállaust fólk sækir skemmt- anirnar? — Oftast í kringum 50 — 60 manns, þar með Skammdegið nær engum tökum inni í þess- ari stofu. Þar endurvarpast Ijósin frá björtum veggjum, gulum gluggatjöldum og margbreyti- legum málverkum. Olýsanlegum hefðarbrag lið- inna alda stafar frá fagurgerðum, gömlum hús- gögnum, sem þó eru í fyllsta samræmi við nýtízkulega, þægilega stólana. Húsfreyjan Friede Pálsdóttir Briem, sameinar siðfágun og atorku. Aldrei bregzt alúð hennar fremur en óbrigðul orðheldni um allt, er lýtur að atvinnurekstri hennar, en hún hefur um þrjátíu ára skeið haft vélritunar- og fjölritunar- stofu í Reykjavík. Þó er heimsóknin til hennar ekki gerð að þessu sinni til að fá snyrtilega ritað skjal, held- ur til að fregna um starfsemi kvenfélags, sem heitir Zontaklúbbur Reykjavíkur og starfað hef- ur nær aldarfjórðung hér á landi. Hver voru tildrög þess, að hinir alþjóðlegu Zontaklúbbar voru stofnaðir? Segja má að það hafi verið fyrir áhrif þess, er konur gengu í fyrsta sinn í stórum stíl út í hið almenna atvinnulíf á árum fyrri heimsstyrj- JQ VIKAN 2. tbl. í0M i ' . . . 'V 11111111

x

Vikan

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.