Vikan


Vikan - 13.01.1966, Side 44

Vikan - 13.01.1966, Side 44
SÍDSH SiBÁST SVONA SKALTU HAFA HNÉN Kjólarnir eru óðum að stytt- ast samkvæmt kenningum tízkufrömuðanna. Það hefur í för með sér, að sá líkams- hluti, er nefnist hné, opin- berast alveg. Þá er upplagt að vekja athygli á honum með þeim ráðum, sem sjást hér á meðfylgjandi myndum. Hug- myndin er ensk að uppruna nánar tiltekið frá London og er tízkuteiknari einn þar í borg upphafsmaður hennar. Ef íslenzkar stúlkur langar til að fræðast meira um leyndar- dóma þessarar skreytingar, er hún einfaldlega sú, að verða sér úti um leiklmssmink í Á KOSNINGADAGINN Fæ ég fimmkall ef ég segi ykkur hvern hún er að kjósa ....? hvítum og svörtum lit og pensil. Einn er j)ó galli á gjöf Njarðar og hann er sá, að ekki er talið ráðlegt að klæð- ast nælonsokkum yfir farð- ann. Og þá fer sennilega að verða htið úr dýrðinni. CLARA BOW Clara Bow er fædd í Brooklyn 29. júlí 1905. Þegar hún var fullvaxfa hafði hún fengiö það útlit sem ruddi henni braut til kvikmyndanna, en hún talr.ði mcð Brooklyn hreim, svo að hún varð að hætta þegar talmynd'rn- ar komu til sögunnar. Fegurð hennar og hálf meinívsin glettni voru einkennandi fyrir stúlkur frá Brooklyn. Til allrar óhamingju verkaði málhreimur hennar og nasa- hljóð hlægilega í hljóðnemanuin. Sér- fræðingar halda því fr^m að með bættri hljóðtækni hefði rnátt bjarga listaferli Clöru Bow. En nóg um það, sú var tíðin að hún fékk sextán þúsund bréf á mánuði, sem áttu varla orð til að þakka henni fyrir fyrstu myndina sem hún lék í, „Niður að sjónum á skipum“. 1938 héldu slúðurdálkahöfundar þvi fram að hún væri trúlofuð Cary Coop- er. Árin hafa verið miskunnsöm við þessa kynbombu þöglu myndanna. Síðast kom hún fram í sjónvarpsþátt- um, Mrs. Ilush“, og þeir segja sem séð hp.fa þessa þætti, að hún hafi l»tlu glatað af sinni fyrri fegurö. Hún er gift Rex Bell, fyrrum kvikmynda- stjörnu í kúrekamyndum. Kvikmyndir: Niður að sjónum á skip- um, (1924) Kysstu mig aftur, (1925) Hjónaskilnaðarbarn, (1927) Hetjur loftsins, (1927) Konur skrílsins, (1929) Loddaralíf, (1934). JOHN BARRYMORE John Barrymore var fæddur 15. febrú- ar 1882, og hét réttu nafni John Sidney Blythe. Ilann var mjög líkur sínum glæsilega föður. Fyrsta konan hans var Katherine Ilarris, sem h?.nn giftist árið 1910, önnur v?.r Blanche Oelrich, þriðja í röðinni var Dolores Costello, sem er móðir tveggja barna hans, Ethel og John Drew, og fjórða og síðasta kon- an var Elaine Barry, sem hann skiidl við tveim árum fyrir dauða sinn, 29. maí 1942. Ilann hélt því fram, að það lægi einskonar svarti galdur yfir hjóna- böndum hans og að hann væri dænul- ur til að eiga aðeins stuttar hamingju- stundir. Hann hafði mikinn áhuga á stjörnuspeki, og var vanur að athuga stjörnuspá sína, áðu1. en hann tók veigamiklar ákvarðanii. Hann átti það til að vera með allskonar dularfull uppátæki. Hann notaði cinu sinni grímuna úr kvikmyndinni „Dr. Jekyll og Mr. Hyde“, læddist um í nágrenn- inu á Beverley Hills, og gerði fúlk vitstola af hræðslu. Nákominn vinur Barrymore fjcíl- skyldunnar, rithöfundurinn f.ene Fowler, segir frá síðustu lieimsókn sinni til þessa mikla listamanns. Hann sat við banabeð hans, 29. maí 1942. Þá sagði John greinilega: — Beygðu þig niður, ég ætla að spyrja þig um svolítið. — Ég bjóst við að heyra síðustu ósk deyjandi manns. Ég hefði átt að vita að þessi maður myndi ekki gefast upp á viðkvæman og óskáld- legan hátt, hnyklaðar brúnirnar hofðu átt ?.ð minna mig á kímnina «rm aldrci þraut. — Segðu mér, sagði hann, — cr það satt að þú sért launsonur Buffalo Bill? Spurningin verkaði svo bjána- lega á mig, í þessu alvarlega umhverfi, að ég fór að skellihlæja, og ég er \ iss um að það var það sem hann vildi, því hann sá á mér hve <»rg- bitinn ég v?.r. — Já, svaraöi ég hátíð- lega, og það virtist honum líka vel. — Ég hef heyrt að Cody ofursti sé minn rétti faðir, en þú mátt engum segja það. Ilann hló og sagði: — Þetta hefi ég alltaf haldið. Svo missti hann meðvitundina, þetta voru lians sið- ustu orð. Kvikmyndir: Dr. Jekyll og Mr. Hyde, (1919) Sherlock Holmes, (1922) Beau Brummel, (1924) Purpuragríman, (1927) Moby Dick, (1930) Arsene Lupin, (1930) Grand Ilotel, (1932) Romeo og JÚlía, (1937) Það var í maí, (1937) María Antoinette, 1938. VERNDARGRIPURINN Þegar Charlie Chaplin var í London í sumar, notaði hann tækifærið til að heilsa upp á gamla vinkonu sína, sem þá var að leika á móti Sir John Gielund í „Ivanov“. Það var Chaplin sem fann Claire Bloom og fékk lienni aðal- hlutverkið í „Sviðsljós“ á móti sjálfum sér. Hann varð ekki lítið undrandi þegar hann komst að því að hún bar enn- þá verndargripinn, smára- hlað, sem hann gaf henni þá. Þetta smárablað ber hún alltaf í festi um hálsinn. 44 VIKAN 2. tbl.

x

Vikan

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.