Vikan - 03.02.1966, Blaðsíða 24

Norman er nú framkvæmdastióri hjá ölbruggunarfyrirtæki. Hann hef-
ur yfir 340.000 krónur í árslaun, á tvo bíla, hefur tvo þióna og býr [
einbýlishúsi í miðborginni.
Aðrir Englendingar af lægri miðstéttum virðast dálítið áhyggjufullir
yfir því að þessi nýja velmegun þeirra veltur á því að hinn ódýri vinnu-
kraftur innfæddra sé notaður til þess ýtrasta. En þeir reyna að réttlæta
sjálfa sig. Venjulega er það með þv[ að sýna fram á að það tók England
þúsund ár að verða siðmenntað, en sú rökfærsla horfir burt frá þeim
staðreyndum að Evrópubúar .sem flytjast til Afríku fá strax ótrúleg tæki-
færi. Onnur afsökunin er að innfæddir Afríkubúar séu vanþroskaðir,
enda komi það í Ijós í baráttu þeirra innbyrðis.
Tveir þjónar Lamonts-hjónanna, garðyrkjumaður og húshjálp, búa !
kia, sem er viðbygging við aðalhúsið.
— Við gefum þeim bezta mat og gerum allt fyrir þá, fullvissar frú
Lamont okkur um, enda kalla þeir okkur pabba og mömmu.
En þótt þeir séu meðhöndlaðir sem börn er þess krafizt af þeim að
þeir komi fram sem fullþroskað fólk.
— Maður verður alltaf að vera á eftir þeim, segir frú Lamont. — Ég
held að garðyrkjumaðurinn hafi aldrei séð vatnssalerni fyrr en hann kom
til okkar. Og þeir eyðaleggja allt sem heitir rafmagnstæki. Ég get til
dæmis aldrei látið þá snerta þvottavélina!
Þrátt fyrir að frú Lamont verður sjálf að þvo þvottinn sinn, tekur hún
mikinn þátt í félagsmálum. Hún er meðlimur í nokkrum klúbbum, bæði
skemmtiklúbbum og félagasamtökum. Hún vinnur frá klukkan 8—12 á
morgnana við „Women's Voluntary Service".
— Við sjáum um allskonar hátlðahöld og tízkusýningar og við erum
alltaf að safna peningum til alls konar málefna. Ég sauma fötin mín
sjálf og ég hefi engan tíma til að láta mér leiðast. Við lifum miklu betra
l!fi hér en heima í Englandi. Það eina sem ég sakna eru leikhúsin. Það
er ekki mikið um menningu hér!
Afríkubúar láta mikið til s!n taka á sviði stjórnmála, en þá vantar
tilfinnanlega reynsluna. Það kemur til af þv! að þeir eru ennþá á byrj-
unarstigi hvað snertir skóla og menntun. í jarðræktarhéruðum þurfa þeir
ekki að kunna neitt til að fá vinnu, og skólar eru álitnir óþarfir.
Samt sem áður er sambúðin milli svartra og hvítra bezt í þessum hér-
uðum. Hinir hvítu bera nokkurskonar „föðurlega" umhyggju fyrir þeim
svörtu. Þeir „eiga" heilar fjölskyldur, þar sem þeir veita atvinnu föður,
móður og öllum börnum yfir tíu ára aldri.
— Það er nauðsynlegt að halda negrunum að vinnu, segir Patrick
Hammond, fimmtíu og tveggja ára gamall tóbaksframleiðandi. — Þeir
eru alltaf þægir og hlýðnir, það er að segja ef þeir drekka sig ekki fulla.
Og þeir eru duglegir til vinnu.
Fjölskylda Hammonds hefir búið í Rodesiu í tvo ættliði. Hann á stóra
„Big" Smith og fjölskylda hans. Til hægri er konan hans, sonurinn Robert, 0
17 ára og dóttrin Jean, 20 ára, Alle standandi, hann er 14 ára og er á liðs-
foringjaskóla. Við fætgr þeirra hgndarnjr Bob og Chipj.
Hversvegna
eignm við
að láta
heimska
negra taka
brauðið
frá
munni okkar
7
■
24 VIKAN 5. tbl.

jv-í •• :
wmmM
■ ■ •

/A\

ÍÁÚV.WMWÍÝ'Í