Vikan - 15.12.1966, Qupperneq 53

hverrar mínútu.
Á Kennedyflugvellinum í New
York lét tollvörðurinn þá skoðun
sína í ljós með góðlyndum
Brooklyn húmor, að það væri
einkennilegt að ferðast þannig
án farangurs. Það gerði starf
hans töluvert auðveldara, sagði
hann, ef fleiri höguðu sér þann-
ig, en hinsvegar ef allir gerðu
það, myndi hann alls ekki hafa
neitt starf, eða hvað? Ungi mað-
urinn reyndi án árangurs að
brosa.
Hann dvaldi nokkra stund í
flughöfn flugstöðvarbyggingar-
innar. Það var ekki að sjá, að
neinn þar hefði sérstakan áhuga
fyrir komu hans frá Madrid,
enginn að svipast um eftir hon-
um, bíðandi eftir honum, eigandi
von á honum. Samt fór hann
ekki með flugfélagsbílnum inn
á Manhattan. Hann tók sér
leigubíl til Queens, síðan neðan-
jarðarlest til Times Square. Þar
stöðvaði hann leigubíl, ók til
Morningside Heights, gekk síð-
an niður eftir Riverside Drive,
þar til hann var fullkomlega ör-
uggur um að honum væri ekki
veitt eftirför. Hann var frjáls,
hugsaði hann sigri hrósandi,
honum var borgið. Hann hafði
haft það af. Glaður, næstum
hlægjandi upphátt, stökk hann
niður þrepin að neðanjarðar-
járnbrautinni á Eighth Avenue,
og fór með henni til Forteenth
Street. Klukkan var orðin meira
en tíu, þegar hann sté út úr
neðanjarðarbrautinni þar og
gekk af stað í vesturátt. En Mar-
ía svaf alltaf fram að hádegi,
hún væri þar örugglega, og í stað
undrunar hennar fyrst í stað yf-
ir að sjá hann, myndi koma ó-
svikin gleði. Þeir vissu ekki;
þeir gátu ekki hafa með nokkru
móti geta komizt að sambandi
hans við Maríu. Ef til vill bjugg-
ust þeir við, að hann færi til
konu sinnar í París, eða bróður
síns í Buenos Aires, en honum
væri borgið hjá Maríu. Hún var
það eina í lífi hans, sem þeir
vissu ekki um. Hann gæti dvalið
hjá henni eins lengi og hann
vildi, eins lengi og nauðsyn
krefði.
Hann gekk inn í húsið og stökk
* upp stigana upp á aðra hæð.
Hann barði á dyrnar hjá henni
og í óþolinmæði sinni tók hann
. í handfangið. Hann rak upp hlát-
ur þegar dyrnar opnuðust. Hann
renndi sér inn í lítið, dimmt
herbergið, svo snéri hann sér
við til að ganga úr skugga um,
að dyrnar væru læstar.
Hnífurinn nam við háls hans.
Hann hafði haft rangt fyrir sér
varðandi þá, þegar allt kom til
alls; þeir höfðu vitað um MarJj,
þeir vissu allt. Hnífurinn hvarf
inn í háls hans, gegnum hann að
mænunni og hann var þegar all-
ur.
Annar þeirra, ekki sá með
hnífinn, kraup við hlið líkisins,
RUGGUSTOLL, teiknaöur af E. Nissen.
Svartur eða hvítur
Kr. 4.200,00
Eik kr. 4.750,00
STOLL, teiknaour af E. Nissen
Svartur eða hvítur
Kr. 3.800,00
Eik kr. 4.300,00
Opið til kl. lO á mánudögum.
dúnahf
HÚSGAGNAVERZLUN
KÓPAVOGI SiMI 41699
AUÐBREKKU59
þreif vinstri höndina og reyndi
að ná hringnum af löngutöng.
Hinn, sá sem ansaði nafninu
Klein, sá með hnífinn, ýtti honum
til hliðar. Þótt hann hefði verið
að drepa mann, gleymdi hann
því ekki eitt andartak, að hring-
urinn var fastur á fingri hins
dauða.
— Ekki svona, sagði Klein. —
Það er ekki hægt svona.
Hann hallaði sér yfir dauða
manninn, og snyrtilega eins og
skurðlæknir brá hann hnífnum
aftur.
Kay Taylor sat og beið eftir
Charles Randall í setustofu
Laurel Hall, elztu heimavistinni
af þremur í Morristown drengja-
skólanum, sem náði frá sjötta
bekk og fram yfir tólfta. Hún
var tuttugu og sex ára; hann
var tólf. Hún hafði aldrei séð
Charles á ævinni, hafði raun-
ar ekki heyrt um hann, né held-
ur Morristown drengjaskólann,
þar til fyrir tíu dögum, klukk-
an tólf fyrir hádegi. Einn af
vinnuveitendum hennar, Aikens,
í lögfræðifyrirtækinu Lowry,
Aikens, Swift & Cummings,
hafði sent eftir henni klukkan
hálf ellefu, en hún hafði ekki
komizt inn til hans þá. Henni
var svo sem sama, þótt hún biði.
Það var töluverður viðburður
fyrir eina af yngri og reynslu-
lausari skrifstofustúlkunum að
vera kölluð til Aikens. Og þeg-
ar hún sá glaðlegan jólasveins-
svipinn á rauðleitu, laglegu
rosknu andlitinu, skynjaði hún
að hann ætlaði að gera eitthvað
þægilegt fyrir hana. En hún
vænti sér ekki of mikils. Eftir
fjögur ár hjá Lowry, Aikens,
Swift & Cummings, vissi hún,
að það sem gat virzt afar eftir-
sóknarvert í augum virðulegs
lögfræðings, gat verið nokkru
Framhald á bls. 56.
UNGFRU YNDISFRIÐ
býður yður hið landsþekkta
konfekt frá N Ó A .
HVAR E R ÖRKIN HANS NOA?
Það er alltaf saml leikurinn i hcnni Ynd-
isfrið okkar. Ilnn hcfur falið örkina hans
Nóa einhvcrs staðar i hlaðinu og hcitlr
góðum verðlaunum handa hcim. sem gctur
fundlð örkina. Verðlaunin cru stór'kon-
fektkassi, fullur af bezta konfckti, og
framleiðandinn er auðvitað Sælgætisgcrð-
in Nól.
Naín
Heimill
Örkin er á bis.
Síðast er dregið var hlaut verðlaunin:
Anna H. Kristinsdóttir vinningana má vitja í skrifstofu
Hellu.
Vikunnar.
50. tbi. VT'K'AN