Vikan - 19.10.1967, Síða 19

Jónas Jónsson.
klæddir rauðum, hálfsíðum kyrtlum með hvítu
blómamynstri og minntu einna helzt á prinsa í
austurlenzku ævintýri. Þennan litauðuga fatnað
fengu þeir í Carnaby Street í London. Mesta athygli
vp.kti þó, að allar stúlkur fengu að gjöf rauða rós
Sigurjón Sighvatsson.
til að setja í barminn eða hárið. Ánægjan skein út
úr hverju andliti, og kunnu gestir vel að meta þetta
óvænta framtak, sem skapaði mjög notalega og
skemmtilega stemmningu. Eins og við höfum áður
sagt frá, er hljómsveitin Flowers skipuð liðsmönn-
Arnar Sigurbjörnsson.
um úr þremur hljómsveitum, sem nú eru liðnar und-
ir lok: Dátum, Toxic og Mods. Virðist þetta sam-
krull ætla að gefa góða raun enda engin furða, þar
sem hér eru góðir spilarar á ferðum — meö Karl
Sighvatsson og Jónas Jónsson í broddi fylkingar.
Ólafur Gaukur hefur nú fengið tvo vin-
sæla hljómlistarmenn af yngri kynslóðinni í
hljómsveit sína: Rúnar Gunnarsson og Pál
Valgeirsson. Rúnar lék áður með Dátum, eins
og kunnugt er, og var aðalsöngvari hljóm-
sveitarinnar og lék á gítar. Hann mun nú
leika á bassa með hljómsveit Óiafs Gauks.
Páll Valgeirsson mun setjast við trommurn-
ar í hljómsveil Ólafs. Páll lék með Tempó
fyrir einu ári, og vakti þá athygli fyrir góð-
an leik. Við munum segja nánar frá hinni
nýju hljómsveit Ólafs, áður en langt um líð-
Hjónin John og Michelle Phillips í Mamas
og Papas. Hann seinur lögin fyrir McKenzie.
ur.
Scott McKenzie.
Blíi. frilir.
kirleikir
Scott McKenzie heitir 25 ára Bandaríkja-
maður, fæddur og uppalinn í Virginíu á
vesturströnd Bandaríkjanna. Hann hefur
verið nefndur hinn ókrýndi konungur þeirr-
ar litauðugu hjarðar, sem á ensku máli er
kölluð „Flowe,r-Power-Hippies“. Við skulum
bara kalla þá bíómatöffara.
Því að nú eru það blóm, sem blakta. Blóm,
kærleikur, friður. „E'ska skaltu granna þína“
er kjörorðið.
Téður Scott McKenzie var öldungis óþekkt-
ur, þegar hann sendi frá sér hljómplötu með
laginu „San Fransisco“. Lagið er í anda
blómastefnunnar, og það hefur orðið til að
auka hróður hennar um allan helming. Á
öndverðu þessu ári tólc Scott að láta að sér
kveða í heimahögum — San Fransisco — og
á mikilli „pop“ hátíð, sem haldin var í Mon-
terrey nú í sumar, óx vegur hans að mun.
Á þessa hátíð snjóaði „pop“ fólki hvaðan-
æva að; þarna voru Bítlar og Rollingar og
flciri persónuleikabreiðmenni af sama sauða-
húsi. Allir töluðu um Scott McKenzie.
Það var skömmu eftir þessa hátíð, að lag-
ið San Fransisco tók að heyrast um allar
jarðir. Scott samdi lagið sjálfur í kompaníi
við John Phillips, þann er syngur með Mam-
as og Papas. Þeir félagarnir munu ekki láta
hér við sitja. Þeir eru nú að se.tja saman 12
lög, sem Scott mun syngja á plötu, og verða
öll lögin í sama stíl og San Fransisco: um
b'óm, frið, kærleika.
Yfir allri þessari manngæzku hvílir þó
dökkur skuggi. Fólk hefur tilhneigingu til að
blanda eiturlyfjum í málið, og ljótar tungur
segja, að hinar fögru blómavísur séu ekki
annað en innantómt þrugl blómatöffara í
eiturlyfjavímu. Scott er óliress yfir svona
áburði, sem hann kveður staðlausa stafi og
fleipur fávísra kvenna. Hvað sem þessu líð-
ur er það, þó gleðiefni, að boðskapur kær-
leika og friðar skuli nú liljóma úr hverjum
glymskratta í henni veröld. Auðvitað er slík-
ur boðskapur engin ný bóla, en hvursu mik-
ill máttur lians er í reynd — ja, það er önn-
ur saga.