Vikan


Vikan - 19.10.1967, Blaðsíða 20

Vikan - 19.10.1967, Blaðsíða 20
memFYLLi fCfPFT FRAMHALDSSA6AN NAISMITH 3. HLUTI EFTIR MARIAN Ég álít sjálfa mig einhverja þá heppnustu manneskju, sem ég veit um. En eins og þú sjálf segir, slapp ég frá þessu sambandi til þess aS gera ósködduð. — Penný fyrir það, sem þú ert að hugsa, sagði Adrienne allt í einu. — Ég var bara að hugsa um hann. Þetta var heppilegur tími fyrir svona óvænt happ. Næst- um furðulegt, að það skyldi ger- ast núna. Hann hlýtur að hafa verið ófreskur. Gæddur fjarsýn- isgáfu eða einhverju þesskonar. — Hvenær uppgötvaðir þú, að hann hefði verið trúlofaður mömmu þinni? Var það eitthvað í sambandi við erfðaskrána. — Svo sannarlega. Það er engin önnur skýring. Lögfræð- ingur Sir Johns, herra Dallas, sagði mér, að gamli maðurinn hefði tekið það mjög skýrt fram, að hann óskaði þess að Drum- beat og, sem betur fer, meiri- parturinn af auðæfum hans, skyldi verða eign einkadóttur Margaret Blair. Það hljómar kannske sjálfselskufullt, en þú getur kannske ímyndað þér, hvernig það væri að fá upp- lýsingar um, að maður hefði erft dýrgrip eins og þennan, en síðan orðið að selja hann af því, að maður hefði ekki efni á að halda honum? Það fór hrollur um Julie. — Nei, sannarlega ekki. Jafnvel harðsoðnasti tækifærissinni hefði forðazt slíkan möguleika. Hún brosti við Adrienne. — Til- finningarík og rómantísk kona eins og þú, hefði einfaldlega lagzt niður og dáið, með kram- ið hjarta. — Mjög sennilega. Aðeins líf- laus hlutur eins og hús gæti réttlætt svo dramatíska tilburði. Ef þú ert ósammála mér, bið ég þig fyrirgefningar, en það vill svo til, að ég meina þetta. Julie dreypti á glasinu. — Ég er að velta því fyrir mér, hvort þú vitir, hvað þetta hljómar falskt og ólíkt þér. — En svona eru tilfinningar mínar um þess- ar mundir. — Ég trúi ekki orði af þessu, og ekki þú heldur, ef þú vilt vera heiðarleg. Ekki heiðarleg gagnvart mér, heldur sjálfri þér, bætti hún snögg við, áður en Adrienne vannst tækifæri til að vísa þessu frá sér. — Upp á síð- kastið höfum við ekkert talað um það, sem gerðist milli þín og Geoffrey Challoner, og ég veit, að það er það síðasta, sem þú trúir nokkrum fyrir, en þú getur ekki lokað þig inni yfir þessu leiðindamáli, það sem eftir er ævinnar. Þú varst þrælhepp- in að sleppa frá því, án varan- legri afleiðinga en hjartasorgar, en þú getur ekki lokað þig frá allri umgengni við fólk og fé- lagsskap. Julie rak upp vinsam- legan og fyrirlitlegan hlátur í senn. — Hlustaðu nú á mig! Halelúja! Fram með bjöllu- bumburnar! En í alvöru að tala kæra Adrienne, það eru ekki all- ir karlrhenn eins og Geoffrey Challoner, og þú mátt ekki verða svo beizk, að þú treystir engum framar. Adrienne starði á áhyggju- svipinn á andliti vinkonu sinnar. — Ég vona, að þú ætlir ekki að segja mér, að það sé einhvers- staðar karlmaður og bíði eftir mér. — Vertu ekki kaldhæðin, Adrienne, það fer þér ekki vel. Adrienne strauk sér um aug- un. — Fyrirgefðu. Þetta var barnalega og illa sagt. Ég veit, að ég hefði ekki bjargað mér úr þessu máli, án þinnar hjálp- ar Julie, en vertu nú svo al- mennileg að losa þig við þá grillu, að ég hafi lagt fæð á heiminn og fólk yfirleitt, ég hata ekki einu sinni Geoffrey .... Ég er sennilega allt of tilfinn- ingarík. Þegar því var lokið stóð mér hjartanlega á sama um allt, um hríð. í mínum augum var þetta hin eina, stóra ást, og sú tilviljun að þetta skyldi hefjast, þegar ég — að ég hélt — var fullþroska og komin á skynsaman aldur — væri ég ef til vill lengur að komast yfir það, en ég hefði verið yngri. En þegar ég geri mér ljóst, að Geoffrey var ekki og hafði aldr- ei verið raunverulega ástfangin af mér, hurfu mér allar tilfinn- ingar. Það var það, sem gerði mig hrædda. Ég var alveg dof- in. Það var eins og ekkert hefði áhrif á mig. Ég gat heyrt og séð hræðilegustu hluti, án þess að bregðast á nokkurn hátt við. Ég segi þetta ekki til að hljóta með- aumkun þína, Julie, en gerðu mér þann greiða að prédika ekki yfir mér um tilfinningalegt kæruleysi. Ég á mikla ást og umhyggju eftir. Hún kveikti sér í sígarettu, dró að sér reykinn og hallaði sér upp að stólbak- inu. Ég álít sjálfa mig einhverja þá heppnustu manneskju, sem ég veit um. En eins og þú sjálf segir, slapp ég frá þessu sam- bandi til þess að gera ósködduð. Ég á dásamlegt hús á einum fegursta stað á landinu, hef all- góðar tekjur, fyrsta flokks manneskjur til að hugsa um mig, og — hún reis á fætur og snerti kinn Julie með vörunum — bezta vin sem hægt er að eign- ast. Hvers get ég óskað mér frekar? — Þarftu að spyrja um það? Rödd Julie var létt, en svipur- inn sagði sitt. Adrienne var hrædd um, að hún færi lengra út í hvað það væri, og breytti um umræðuefni. — Hvert langar þig að fara á morgun, ef veðrið helzt gott? Julie var svo kurteis að láta hana ráða samtalinu. — Ég hef aldrei komið til Broadway. Ég veit að fólk álítur það vera orð- ið nokkuð kaupsýslulegt nú, en 20 VIKAN 42- tM-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.