Vikan - 19.10.1967, Qupperneq 29

3 Moðir Svetlonu
Nadesda Allilú-
jeva (Nadja).
Minnisvarði
Nödju á leiöi
hennar í Nóvó-
Dévitsí. [S
Fra jarðarfor
Nödju. Stalín fór
ekki. „Bara Vasili
fór.“ o
„Pabbi var alltaf
að kyssa mig
þangað til ég var
orðin fullorðin.“
segir Svetlana.
O
o
Nadesda Allilu-
jeva á líkbörun-
um. [S
I
Fóstran lieyrði mömmu segja aftur og aftur að „henni
leiddist alll,“ að hún væri „uppgefin á öllu“ og „ekkert
væri henni til gleði.“ Vinurinn spurði: „En börnin?“ „Ekk-
ert, ekki einu sinni börnin,“ svaraði raamma.
Vcgna liennar slæmu tauga átti hún eklci að snerta
áfengi. Henni gazt ekki að því, og varð kvíðin þegar
annað fólk drakk. Pabhi sagði mér síðar, að einu sinni
hefði hún komið lieim fársjúk eftir samkvæmi í Aka-
ídemíunni, þar sem hún hafði bragðað áfengi. Hún fékk
krampa í liandlcggina. Pabbi setti liana í bólið og róaði
liana. „Svo þú elskar mig þá ofurlítið, þegar allt kemur til
alls“, sagði liún við liann.
Síðast sá ég liana kvöldið áður en liún dó, eða að minnsta
kosti ekki meira en einum eða tveimur dögum áður. Hún
kallaði mig inn í herbergið sitt og lét mig setjast á sinn
uppáhalds takta, eða georgískan sófa, og talaði lengi um
það við mig hvernig ég ætti að vera og hvernig ég ætti að
hegða mér. „Snertu elcki áfengi!“ sagði hún. „Drekktu
aldrei vín!“ Þetta var hergmál af stöðugri deilu liennar
við pabba, sem að kákasískum sið var seint og snemma að
gefa börnum sínum vin.
Ég sá mömmu svo sjaldan að ég man vel okkar siðasta
fund.
Hún var orðin eins og spennt fjöður. Það sem kom