Vikan - 19.10.1967, Qupperneq 35

Hún hefur nóg að gera
Framhald af bls. 5
það að „stóru börnin“ verði
ekki fyrir áhrifum af þeirri
alhygli, sem fimmburarnir
vekja. Þegar fimmburarnir urðu
þriggja ára komu þingmenn Suð-
ur-Dakota í heimsókn og létu
þess getið að börnin væru sérstak-
lega skráð í höfuðbækur þings-
ins. Frú Fischer skrifaði þakkar-
bréf til stjórnarinnar, en benti
á að það ætti ekki síður að skrá
litlu. Iiún kallar þau aldrei ann-
að en litlu börnin, aldrei fimm-
burana, sumpart til þess að þeim
finnist þau ekki vera öðruvísi
en aði’ir, og líka til að sú yngsta
teljist til hópsins.
— Cindy varð lánið okkar,
segir móðir hennar. Eftir allt
sem á hafði gengið í heilt ár,
beindist athyglin allt í einu að
þessari litlu, nýfæddu.
Litlu börnin dafna mjög vel
(Cindy er eiginlega alveg jafn-
oki þeirra á öllum sviðum), og
þau verða fyrirferðarmeiri, með
eiginlega aldrei búinn hjá henni.
— Ég held, að ég hafi ekki
sofið heila nótt í friði, ja — ég
man ekki hve lengi, segir hún.
Ellefu börn geta drukkið hrylli-
lega mikið vatn....
Þennan dag, sem við vorum í
heimsókn, hafði dagurinn byrj-
að klukkan fjögur, þá komu tveir
af fimmburunum niður stigann,
og inn til foreldra sinna.
—- Venjulega koma þau öll
niður, en það er nú yfirleitt
ekki fyrr en klukkan sex. Og nú
upp á síðkastið eru þau farin að
— Ég hringi ekki eftir lækní
fyrr en þau fá mikinn hita, sagði
hún. — Hettusótt er bara hettu-
sótt. . . .
Meðan fjölskyldan er að koma
sér á fætur á morgnana, er elt-
ingaleikurinn um húsið einna
líkastur kvikmynd með Marx-
bræðrum: börnin hlaupa upp og
niður stiga, inn og út um dyr,
hálfklædd, alklædd, eða nakin,
öll að leita að sínu dóti. Þegar
búið er að koma hópnum sæmi-
lega á fætur, tekur morgunverð-
urinn við. Andy og stærri börn-
OPUS-IO SETTIÐ
hefir vakið mikla athygli sakir fegurðar og vandaðs frógangs. OPUS-IO er teiknað af
Árna Jónssyni húsgagna-arkitekt. — Efnið er þrautvalið TEAK og kantlímingin er úr
þykku, massivu teak. Botninn er heill og verndar dýnuna fró skemmdum. Tvær lengdir
og breiddir fóanlegar.
HÚSGAGNAVERZLUN ÁRNA JÓNSSONAR
Laugavegi 70 - Sími 16468.
hina fjölskyldumeðlimina, því að
án þeirra hefði ekki verið hægt
að ala börnin upp í heilbrigðu
fjölskyldulífi.
— Það, sem eldri börnin hafa
lagt fram, verður aldrei að fullu
metið, segir frú Fischer, og er
nokkuð æst. — Þau hafa orðið
að fórna miklu.
— Þau hjálpa mér líka við
dagleg störf, segir hún, — þau
fara út með þau litlu, þegar þau
eiga frí í skólanum, og hjálpa
til með að klæða þau og hátta,
og að gefa þeim að borða.
Þau eru aldrei kölluð fimmburar
heima.
Frú Fischer reynir eftir megni
að sinna eldri börnunum, en það
er ekki að undra, að mestan
tíma þarf hún til að sinna þeim
hverjum deginum sem líður, og
um leið sjálfstæðari. Það er sér-
staklega Jimmy, sem er farinn
að fara á þríhjólinu sínu, eigin
leiðir, hann virðist vera farinn
að skilja það, að hann er eini
karlmaðurinn innan um þennan
sæg af kvenfólki, og eltir þá
heldur vinnumennina.
Mary Ann (það er frú Fischer
alltaf kölluð) á það til að verða
þreytt og ergileg, en yfirleitt er
hún mjög skapgóð og sinnir móð-
urskyldum sínum af mestu prýði.
Fólk heldur almennt, að hún hafi
mikla húshjálp, en hún hefur að-
eins 19 ára gamla stúlku úr ná-
grenninu til hjálpar. Svo hefur
hún auðvitað þvottavélar, og það
meira að segja þrjár.
Mary Ann byrjar alltaf daginn
við sólarupprás, og dagurinn er
skríða upp í til okkar. Eldri
börnin fengu aldrei leyfi til þess,
en þetta er allt orðið öðruvísi,
ég hefi bara ekki tíma til að
segja þeim, hversvegna þau megi
ekki gera þetta og hitt.
Þegar Mary Ann kom á fætur
þennan morgun, þá voru tvö
barnanna búin að fá hettusótt.
— Þetta var svo sem ekkert
skrítið, því að Julía og Charlotta
höfðu fengið hettusótt fyrir
skömmu. En ég held, að þau litlu
fái hana ekki, sagði hún. (En
hún varð nú fyrir vonbrigðum,
því að hún hafði átta barnanna
samtímis í rúminu, með hettusótt,
nokkrum dögum síðar).
Án þess að sækja lækni, setti
hún veiku börnin fyrir frpman
sjónvarp, og lét heitan bakStát á
bólgnu kinnina.
in fá sér eitthvað sjálf. Hin setj-
ast í háslólana sína, eins og fugl-
ar á grein. Þótt þau séu aðeins
þriggja ára, er það heilmikið
verk að fá þau til að borða og
sitja kyrr. Þegar Mary Ann lyft
ir einu upp í stól, þá renna kann-
ski önnur tvö sér niður um leið og
skríða undir borðið. Það getur
skeð, að þegar hún kemur að
sjötta stólnum, þá séu hinir fimm
tómir, og eigendur þeirra á
harðahlaupum um gólfið.
Sama vinnan, dag eftir dag!
Á sumrin er Mary Ann úti
með börnin. Þau Fischershjónin
eiga 650 tunnu land. En þegar
veðrið er vont, og á vetrum,
verður hún að halda sig innan
dyra með þau, og það er öllu
meira þreytandi.
42. tbi. VIKAN 39