Vikan - 19.10.1967, Síða 37

Ideal- c>>ta«dai*d

Þegar velja á tækin í baSherbergiS er mjög
áríSandi aS þau séu vönduS.
Er heimsþekkt merki og trygging
fyrir góðri vöru.
Amerrsk, ensk, frönsk, þýzk og
belgísk hreinlætistæki í miklu
úrvali.
Ideal - c^taudafd
BIBSETT I MORGUM LITUM
J. Þorlákssin a NerOiann hí.
Fimmburarnir eru ekki reglu-
lega vel talandi, tala að minnsta
kosti ekki mikið við ókunnuga,
en innbyrðis gengur þeim vel að
gera sig skiljanlega. Þeir kunn-
gera yfirleitt óskir sínar með
með því að baða út höndunum
og öskra. Hávaðinn í sjónvarps-
herberginu, sem er við hliðina á
eldhúsinu er ekki mælanleg-
ur, þegar börnin eru öll
komin saman. — Það lítur út
eins og ég hnappsetji þau, en
þetta er eina leiðin til að hafa
gát á þeim. Þegar þau eru svona
mörg, er hætta á því, að þau jafn-
vel meiði hvert annað, ef ekki er
haft eftirlit með þeim. Mér finnst
þetta slæmt. Börnin þurfa að fá
heilbrigt uppeldi, og ég reyni af
megni að gera mitt bezta, segir
frú Mary Ann.
Forvitiff fólk kemur til að sjá
börnin.
Mary Ann er reglulega ergileg
út í fólk, sem kemur akandi upp
heimkeyrsluna, beinlínis til að
sjá börnin.
— Þegar mesl gekk á hérna
um árið, þegar fimmburarnir
fæddust og við urðum að byggja
húsið, höfðum við ekki rænu á
að byggja það lengra frá aðal-
veginum. Ég verð vond þegar ég
hugsa um það, það getur allt
heilbrigt fólk séð, að það er ekki
skemmtilegt fyrir börnin að láta
glápa svona á sig.
Mary Ann veit líka, að það
verður erfiðara að gæta barn-
anna fyrir forvitnu fólki, þegar
þau stækka, og hún kvíðir fyrir
því, þegar þau verða að byrja
í skóla. En það er nú nokkur
tími þangað tit, og hún hefur
ekki tíma til að hugsa um ann-
að en dagleg störf, eins og er.
Keiluspil er ágætt til slökunar.
Beztu stundir Mary Ann eru
eflir aðalmáltíðina, þegar börn-
in fá sér „lúr“. Þá setjast þau
hjónin og vinnumaðurinn, Sy,
við sjónvarpið, og horfa á þátt-
inn „Lífið gengur sinn vana-
gang“, sem þau hafa fylgzt með
í mörg ár. En það er ekki alltaf
sem hún getur fengið frið; það
er oft eitthvert barnanna, sem
ekki vill leggja sig.
Yið komum við hjá þeim hjón-
unum eitt þriðjudagskvöld, eina
kvöld vikunnar, sem Mary Ann
er ekki heima. Hún er formaður
í keiluspilsflokki, sem einmitt
þetta kvöld tapaði í keppni. —
Mary Ann var ekkert að ergja
sig yfir tapinu, hún sagði, að það
væri langt síðan hún hætti að
vera ergileg yfir töpuðum leik,
það er miklu betra að kunna að
tapa.
Eftir keppnina komu konurnar
úr flokknum saman og fengu sér
eitthvað snarl. Ég fylgdi henni
heim, og þegar hún steig út úr
bílnum mínum um tólfleytið, gat
ég ekki látið hjá líða að segja
við hana að skilnaði:
— Mary Ann, þú er stórkost-
leg!
☆
Tígristönn
Framhald af bls. 15
kassann fara áfram og hirða hvern
þann sem reyndi að nálgast hann
í Lissabon. En ekki lengur. Ég ætti
að tinna til hamingju.
Hann kveikti f sígarettu og rétti
henni. Stundarkorni áður voru augu
hennar mött. Nú voru þau áköf,
horfðu ekki á neitt sérstakt, en hörð
af íhygli.
— Hamingjusöm, sagði hann lágt.
— Jesús minn, ég myndi ekki segja
það.
— Mér varð á í messunni. Það
var reiði og sjálfsásökun f röddinni.
— Ég hefði aldrei átt að senda þetta
svona.
— Það var bezta leiðin.
- Neil
Hún sneri sér við og starði á
hann. — Það var öruggasta léiðin,
ekki sú bezta. Ég hefði átt að koma
með það sjálf, ásamt Willie. Það
hefðum við gert f gamla daga. En
mér varð á, Mike. Ég er farin að
linast.
- Þú?
— Já. Hún reis á fætur og tók
að ganga um gólf, hægt með hand-
leggina krosslagða á bringunni, —
hendurnar um olnbogana. Sígarett-
an sem hún hélt á milli fingranna
skalf ekki. — Ég þarf að hvessa
eggina, áður en ég reyni aftur.
— Reynir aftur?
— Hvað annað? Hún leit á hann.
— En ég verð að komast f þjálfun
áður en ég reyni nokkuð stórt. Fá
nokkra skelli og harðna, eins og f
gamla daga.
— Og hvað ætlarðu þá að gera?
— Ég er ekki viss. Hún hætti að
ganga um gólf og tók sér stöðu
fyrir framan hann. — Mér væri
sama hvað það væri, ef það væri
erfitt og borgaði sig. — Hún yppti
öxlum og hló stuttaralega. — Hafðu
ekki áhyggjur, Mike. Ég veit að þú
ert félagsskítur og ég ætla ekki að
biðja þig að blanda mér f neitt
sem þú kannt að vera að gera.
— Ég hef ekkert í sigti hvort
sem er.
— Kannski ekki. En þú hefur eyr-
að við jörðina. Ég er komin ofur-
lítið úr samhengi. Veiztu um nokk-
uð á seyði sem ég kynni að hafa
áhuga fyrir?
— Myndirðu vilja vinna fyrir ein-
hvern?
— Um hrfð, ef ég þarf.
Hann stóð f djúpum þönkum f
eina mínútu, svo hristi hann höfuð-
ið. — Ég er alltaf að heyra eitt og
annað, en það er sjaldan að vita
hvort það er rétt.
— Ef þú rekst á eitthvað sem þú
heldur að sé við mitt hæfi, láttu mig
42. tbi. VITCAN41