Vikan - 09.11.1967, Qupperneq 2

V E RÐTRYGGÐ
Lí FTRYGG I N G
Tryggingafræðingur Andvöku hefur útbúið nýja verðtryggða líftryggingu, sem er
algjör nýjung hér á landi.
Gamla líftryggingaformið, sparilíftryggingin, sem flestir kannast við, kemur nú, því
miður, ekki að tilætluðum notum.
Þessi nýja trygging,, sem er hrein áhættulíftrygging, er sérstaklega sniðin fyrir lönd,
þar sem .ör verðbólga hefur komið í veg fyrir eðlilega starfsemi líftrygginga, eins og
t.d. hér á landi. í tryggingunni hækkar tryggingarupphæðin og iðgjaldið árlega
samkv. vísitölu framfærslukostnaðar.
Dæmi: Hefði Sigurður Sigurðsson, sem var þrítugur 1962, líftryggt sig fyrir
kr. 222.00Ö.00 og greitt þá kr. 1.000.00 í iðgjald, væri hann tryggður í dag fyrir
kr. 317.000.00 og greiddi kr. 1553.00 í iðgjald.
Vér hvetjum alla fjölskyldumenn, sem hafa velferð
fjölskyldu sinnar í huga, að hafa samband við Aðal-
skrifstofuna Ármula 3 eða umboðsmenn vora og
fá nánari upplýsingar um þessa nýju Ifftryggingu.
i j n iiY(; (;i \( ii: i i i> andvaka
í FULLRI HLVÖRU
Dyriar aO
Þinovfillum
Nú ætla þeir aS loka veginum
um Almannagjá. Hvaða tilgangi
það á að þjóna get ég ekki skilið.
Rétt og gott kann að vera að
lakmarka umferð um hana, en
helmingi of mikið að loka henni
alveg. Ég tel, að enginn sá, sem
farið hefur með útlendinga á
Þingvöll, geti tekið því með þögn
að veginum um Almannagjá
verði lokað til norðurs. Það er
sjaldgæf hrifning, sem um sig
grípur meðal þeirra, þegar bíll-
inn steypist ofan milli hamra-
veggjanna. Ef til vill gerir ofur-
lítill beygur þessi hughrif enn
magnaðari og eftirminnilegri.
Það bregzt varla, að útlending-
arnir verða svo gagnteknir af
leiðinni ofan í gjána, að það
smitar okkur fslendingana, sem
erum kannski að fara þessa ieið
í sjötugasta eða kannski hundr-
aðasta skipti. Og hrifning gest-
anna er varanleg. í fyrra hitti ég
ílala í Austur-Berlín, sá hafði
komið til íslands og var furðu
kunnugur hér. En það, sem hon-
um var efst í hug, voru Þing-
vellir. Hann mælti á ensku og
það mátli glöggt skilja, að „dyrn-
ar“ að Þingvöllum voru ævin-
týralegar í huga hans. „Fan-
tastic“, var orðið sem hann not-
aði, o<? það þýðir nánast það sem
fyrir kemur í fjarstæðukennd-
ustu hugarórum. Mörg fleiri
dæmi þessu lik get ég nefnt, og
hef þó ekki mikil afskipti af er-
lendum ferðalöngum.
En er það ekki nokkurs virði
fyrir okkur, ef við ætlum að
halda áfram að laða hingað er-
lenda ferðamenn, að halda við
því stórkostlegasta, sem við höf-
um að sýna, svo að segja við
bæjardyr landsins? Á síðasta ári,
1966, komu alls um 43.700 erlend-
ir ferðamenn til landsins, og því
má örugglega slá föstu að helm-
ingur þeirra a. m. k. hafi farið
veginn norður Almannagjá. Höf-
um við efni á að missa þá aug-
lýsingu, að kannski 20 þúsund
ferðalangar eða meira segi hver
um sig ekki færri en fimm
manns frá ævintýraferðinni til
Þinevalla? Með því að hafa ein-
stefnu norður Almannagjá, fáum
við, svo til ókeypis, áhrifamikla
auglýsingu, sem nær til að
minnsta kosti 100 þúsund út-
lendinga, varlega áætlað.
S. H.
2 VIKAN
45. tbl.