Vikan - 10.04.1968, Blaðsíða 23

Hvftir æiileiða svarta
Taka hvítar bandarískar fjöl-
skyldur upp þann sið að ættleiða
negrabörn? Þeirri spurningu hef-
ur til þessa verið svarað neitandi.
Bandarískar ættleiðingareglur
eru mjög strangar. Þær hafa mið-
ast við að börnin væru sem lík-
ust kjörforeldrunum. Helzt eiga
þau að vera sömu trúar, sömu
stéttar og umfram allt með sama
hörundslit. Um hundrað og fjöru-
tíu þúsund ætlleiðingar eiga sér
árlega stað 1 Bandaríkjunum og
langflestar þeirra hafa farið fram
eftir þessum reglum.
En undanfarið hefur ættleið-
ingarstofnun á vesturströndinni,
Los Angeles County Department
of Adoptions, reynt með blessun
yfirvaldanna að brjótast gegnum
„litamúrinn".
Um langt skeið hefur verið í
Bandaríkjunum mikill skortur á
hvítum börnum til ættleiðingar,
en hinsvegar meira en nóg af
blökkum. En lengi vel dirfðust
engin yfirvöld svo mikið sem að
ympra á því við hvíta foreldra
að þau tækju að sér svart barn.
En nú er þetta gert feimnislaust
í Los Angeles.
Forráðamenn ættleiðingarskrif-
stofunnar þar segja að þesshátt-
ar ættleiðingar séu trúlega bezta
aðferðin til að hraða blöndun
kynþáttanna. Blökk börn, sem al-
izt hafa upp í hvítum fjölskyld-
um, fjarri slammi og gettói, fái
aldrei neina ástæðu til að hata
hvíta menn. Og varla færu for-
eldrar að hata börn sín, ekki
einu sinni þótt þau séu svört og
ættleidd.
Ættleiðing gegnum „litarmúrinn": vopn gegn kynþáttaríg.
Eros-Center: Leigan of há, aginn of strangur.
Bartels veðjaði á rangt
kjött
Eros-Center, straumlínulagaða
risahóruhúsið við Reeperbahn í
Hamborg, hefur reynzt misheppn-
að fyrirtæki. Jafnt mellurnar og
viðskiptavinirnir hafa brugðizt.
Eigandi hússins er fyrrverandi
slátrari, Willy Bartels að nafni,
og er nú fyrir löngu orðinn billj-
ónari á veitingahúsarekstri og
þessháttar. Hann lagði eitthvað
um sjötíu milljónir króna í þetta
sjálfsafgreiðslumagasín með
kvenhold. Yfirvöldin, sem vildu
losna við hórulifnaðinn úr hverf-
unum kringum Reeperbahn og
Grosse Freiheit, fengust til stuðn-
ings við fyrirtækið. En stelpun-
um þykir miklu skemmtilegra
að fiska á börunum og nætur-
klúbbunum en að vera lokaðar
inni í Bartels-kassanum.
Eros-Center var vígt með pomp
og prakt fyrsta oktober í fyrra.
Þar eru hundrað og fimmtíu og
þrjú forkunnareóð herbergi,
sæmileea búin húsgögnum. Við-
skiptavinirnir hitta stúlkumar í
þar til ætluðum garði, og er hann
vermdur infrageislum. Fyrst í
stað slógust stúlkurnar um að fá
að ieigja herbergin á fimmtíu
mörk á dag. En þær þreyttust
fljótt á þessu. Nú búa í Eros-
Center aðeins fimmtíu stúlkur,
þótt þrefalt fleiri komist þar fyr-
ir.
Stúlkunum líkaði illa hinn
strangi agi, sem látinn var gilda
í „ástarhótelinu". Eiinpig þótti
þeim leigan of há. Willy Bartels
ber sig illa. Hann hafði áður
reynl að telja fólki trú um að
stofnun fyrirtækisins bæri vott
um mannkærleika hjá honum. En
nú skeliihlær lýðurinn á Reeper.
bahn að honum og hefur í flimt-
ingum að í þetta sinn hafi Willy
slátrari ekki veðjað á rétta kjöt-
ið.
Bartels hefur lækkað leiguna
og leigt hótelið „varagestgjöfum“
gegn því að fá sjálfur þrjátíu
prósent af tekjunum. En það
hjálpar ekki stórt og það líður
áreiðanlega á löngu áður en hann
fær aftur allt það fjármagn, sem
hann upprunalega lagði í kass-
ann. ef hann fær það þá nokk-
urntíma. Og djammhverfið um-
hverfis St. Pauli er ennþá hið
sama og fyrri daginn,
Gtft I6lk sæklr betur"
k|OpstaOI, en
Samkvæmt rannsókn, sem gerð
hefur verið í Svíþjóð, er kjör-
sókn mest beðal yfirstéttarmanna
en hjá „socialgrupp 1“ eins og
Svíar kalla það. Áttatíu og níu
af hundraði í þeim stéttum neyta
atkvæðisréttar síns. f millistétt-
unum — socialgrupp 2 — kjósa
áttatíu og einn af hundraði, en
lágstéttunum — socialgrupp 3 —
aðens sjötíu og sex af hundraði.
Rannsókn þessi var gerð á veg-
um Stokkhólms eftir síðustu
kosningarkosningar þar í borg.
Auk fyrrnefndra talna kom í Ijós
að konur á sjötugsaldri, sem reka
fyrirtæki og eiga fasteignir, eru
duglegastar að
oeiin
réttar síns (níutíu og tvö komma
fimm af hudraði). Minnst var
kjörsóknin hjá fólki yfir sjötíu
og fimm ára og konum, sem vinna
heima og eru á þrítugsaldri.
Ókvæntir og fráskildir karl-
menneru að jafnaði hirðulausari
um að koma sér á kjörstað en
þeir kvæntu. Af þeim fyrrnefndu
kusu við nefndar kosningar að-
eins sextíu og niu af hundraði,
en áttatíu og sex af hundraði
þeirra kvæntu. Giftar konur
höfðu sömu hlutfallstölu, en að-
eins sjötíu og tvæ kusu af hverju
hundraði ógiftra og fráskildra
kvenna.
neyta atkvæðis-"®*^'-
14. tbl.
VIKAN 23