Vikan - 24.04.1968, Qupperneq 19

sumardagurinn fyrsti,
skilur þú það ekki?“
Nú sleikti Palli út um.
„Ö, hvað ég hlakka til
að tína berin.
£g ætla ekki að éta
öll berin, sem ég tíni.
£g ætla að gefa mömmu
dálítið af þeim“,
sagði hann rjóður af æsingi
um leið og hann slengdi
hausnum á snjókarlinn.
Villa hamaðist við
að styrkja hausinn í sessi
með ótal auka snjókúlum.
„Það er bara eitt,
sem mér þykir leiðinlegt
við að fá sumarið",
sagði nú Villa alvarleg.
„Það er, að þá bráðnar
þessi Ijómandi fallegi snjókarl
og verður að polli“.
„Það er alveg rétt hjá þér“,
svaraði Palli með
saknaðarhreimi í röddinni.
Hann var alltaf sammála Villu,
hún var svo vitur og stór.
„Þetta er líka lang fallegasti
snjókarlinn, sem við höfum
nokkurn tíma búið til“.
Systkinin unnu nú verk sitt
þögul um stund.
Þau luku við snjókarlinn.
Mamma gaf þeim tölur
fyrir augu
og tvinnakefli fyrir nef.
Munnurinn var vínarpylsa,
sem mamma átti afgangs
frá því daginn áður.
Alltaf var mamma svo góð.
Þegar snjókarlinn stóð
svo þarna bísperrtur
með hatt og trefil,
mátti mamma til með
að koma út á tröppur
til að sjá hann.
„Þetta er alveg Ijómandi
myndarlegur snjókarl“,
sagði hún og fór
mörgum fögrum orðum
um vinnu barna sinna.
„Það er verst að hann
skuli bráðna strax,
þegar sumarið kemur“,
sagði Palli litli
og augu hans urðu
alveg full af áhyggjum.
„Ö, ætli hann verði
svo skammlífur“,
svaraði mamma,
og virtist ekki hafa
neinar áhyggjur af því.
„Mér dettur gott ráð í hug“,
kallaði nú Villa hátt
og hoppaði upp í loftið.
„Mamma, mamma,
hann kemst áreiðanlega
niður í frystikistuna þína.
Þá getum við geymt hann
í alltsumar
og leikið okkur með
hann á sunnudögum!“
Villa virtist vera að springa,
og Palli opnaði munninn
upp á gátt
oggleymdi að loka honum aftur.
„Hvað ertu að bulla, barn“,
sagði mamma skellihlæjandi.
„Það er alveg af og frá,
að snjókarl fái inni
í frystikistunni minni.
í fyrsta lagi er hún
full af dýrmætu kjöti,
og í öðru lagi
getur þessi snjókarl ef til vill
Pramhald á bls. 34.
n-íbi. YIKAN 19