Vikan - 24.10.1968, Blaðsíða 9

ferð — alla leið suður í Barbarí!
Atvikin höguðu því svo, að
þegar við fórum héðan var hlý-
indatímabil á íslandi. Sú af-
bragðsflugvél Gullfaxi hóf sig af
Keflavíkurflugvelli upp gegnum
milda haustrigningu og lenti í
mikið til sams konar veðri í
Kastrup eftir tæplega þriggja
stunda flug. í Höfn hittum við
svo vel á, að Tívolí var að kveðja
þetta sumarið, auðvitað fórum
við þangað og eftir Parísarhjól,
rútsébana, skotæfingar og spila-
kassa urðum við aðnjótandi gíf-
urlegra flugeldasprenginga. —
Þetta er bara eins og á Þjóðhá-
tíðinni, sagði sú úr Vestmanna-
eyjum með ljúfan minninga-
glampa í augunum en ég klóraði
mér í hausnum með gríðarmikl-
um fílatannbursta, sem mér
áskotnaðist í einhverjum skot-
bakkanum. Ég hef aldrei á Þjóð-
hátíð komið svo ég hafði aldrei
séð neitt þessu líkt.
f rauðabýti morguninn eftir
vorum við aftur komin út á
Kastrup. Þar tóku tveir fulltrú-
ar SABENA á móti okkur og
leiddu okkur um borð í renni-
lega Caravelle-þotu, þar sem
hýrar flugfreyjur í ljósbláum
kjólum tóku á móti okkur á
frönsku, ensku, hollenzku og
þýzku, en kafteinninn kom aft-
ur í til þess að skoða okkur og
taka í hendurnar á okkur. Ekki
þóttu mér Caravellurnar eins
þægilegar og Boeing 727, sem
varla er heldur von, Caravell-
urnar eru mjög góðar samt. Auk
þess eru öll SABENA-flug sann-
kölluð veizluflug, einhvers stað-
ar las ég að SABENA hefði ver-
ið sæmt viðurkenningu Gastr-
onomic Club eða eitthvað í þá
áttina; þá viðurkenningu fá ann-
ars ekki nema fínustu veitinga-
staðir á jörðu niðri. En eftir að
hafa smakkað kalda borðið
þeirra með úrvali af beztu pyls-
um norðurálfu, er viðurkenning-
in ekki undrunarefni.
Nú, óvænt fengum við viðkomu
í Hamborg, svo að vélin til Cnsa-
blanca beið okkar í Brussel
röskan hálftíma. Við vorum
gripin glóðvolg úr vélinni ásamt
tveimur pipruðum, þýzkum
Gretchenum og feitum Marrokk-
önskum hjónum, sett upp í
Volkswagen rúgbrauð og skutl-
að í snarhasti yfir í Casablanca-
vélina, sem beið ekki boðanna
en hóf sig þegar á loft. Á leið-
inni til Lissaþon sat ég hjá þýzk-
um rafmagnsfræðingi sem var að
fara til Porto í Portugal en elsk-
aði tvo staði í heiminum: Norð-
ur-ftalíu og Finnland. Þar að
auki átti hann dóttur, sem er
hótelkokkur í Sviss en langar
óskaplega að verða hótelkokkur
á fslandi, ég fullvissaði hann um,
að hún hlyti að geta það ef hún
bara reyndi. Raunar kom á dag-
inn, að hann hélt að fsland væri
einhvers staðar við hliðina á
Helgolandi, hafði óljósa hug-
mynd um að þar væri sjálfstætt
ríki en kom mjög á óvart að við
skyldum ekki nota danska pen-
inga. Hann trúði mér ekki fyrr
Loftið var yfirleitt heldur
tært þar sem við fórum, og hér
ujóta stúlkurnar útsýnisins ásamt
bílstjóranum. Talið frá vinstri:
Steinunn Gísladóttir, Qosmane
Brahim, Elín Guðrún Tómasdóttir.
Flcira fólk þekki ég ekki á mynd-
inni.
Ótrúleg barnamergð inætir manni livar sem er á þessum slóðum. Ilér
að ofan er Steinunn á gangi í SOUK (markaði) í Marokkó. Að neðan eru þær
stöllur á opnu svæði utan við SOUK skammt frá Marrakesj, en í baksýn eru
karlarnir með sláturpeninginn og markaðstjöldin þar fyrir aftan. — Að ofan
til hægri eru stúlkurnar að boröa melónur.
42. tbi. vikan 9