Vikan - 14.11.1968, Blaðsíða 48

tóSöttftMtrat
Framhald af bls. 15.
Meðal stúdenta í Oxford var mikið rætt og rifizt um Búastríðið.
Ungu mennirnir skiptust í tvo flokka, sem báðir voru jafn rauð-
glóandi af áhuga. Stærri hópurinn var sá íhaldssami, sem hélt því
fram að bezt væri að ganga frá Búunum, eitt skipti fyrir öll, og
fá þetta mál út úr heiminum. Þeim hópi fylgdi Val Dartie.
Hinn hópurinn var róttækari, fámennari en miklu háværari. Þeir
vildu láta hætta stríðinu, veita Búunum sjálfstjórn. Jolly, sonur
Jos var meðal þeirra sem áttu erfitt með að taka afstöðu. Hann
hafði erft það mikið af réttlætiskennd afa síns, að hann var því
mótfallinn að skoða málin aðeins frá annarri hliðinni.
Jolly fór heim í jólafríinu, en það var heldur leiðinlegt. Faðir
hans var í París, og hann hafði ekki margt að tala um við systur
sínar. Það var engu líkara en að múrveggur hefði 'risið milli hans
og Holly. Hann eyddi tímanum í að æfa sig í boxi, fór í langa reið-
túra, keypti byssu og kom sér upp skotbraut. Hver veit nema að
það væri réttast að bjóða sig fram sem sjálfboðaliða, og verða þátt-
takandi í því að tryggja Englandi völdin í Suður-Afríku. Var það
ckki skylda hans nú, þegar verið var að leita að sjálfboðaliðum í
riddaraliðið?
Einn daginn varð hann áhorfandi að nokkru, sem vakti ofsalega
reiði hans, — hann sá til tveggja reiðmanna milli trjánna í garð-
inum. Kcnan var greinilega Ilolly systir hans á opalgráa gæðingn-
um sinum og hann sá ekki betur en að fylgdarmaður hennar væri
enginn annar en spjátrungurinn hann Val Dartie.
Fyrsta hugsun Jollys var að ríða til þeirra, spyrja hvað þetta
ætti að þýða, og biðja svo Val Dartie um að hverfa sem fyrst á brott.
En ef Val.neitaði að hlýða því? Það yrði of auðmýkjandi. Það var
ekkert annað að gera fyrir hann en að ríða heim og bíða eftir Holly.
Þegar hún loksins kom, eftir langa mæðu, var hún rjóð í kinnum
og ljómandi í framan, og Jolly fannst hún vera fallegri en hún
hafði leyfi til að vera.
Hðt'ltíiarluitlir
INN<
ÚTI
BÍLSKÚRS
SVALA
NURÐIR
ýhHi- & tltikurtir H □ . VILHJÁLMSSDN
RÁNARGÖTU 12 5ÍMI 19669
V
Þér soariO neð áskrift
VIKAN
Skipholti 33 - slmi 35320
V_____________________________________)
— Ég sá þig í Richmond garðinum með Val Dartie, sagði hann
ásakandi.
Honum fannst það persónuleg fróun að hún roðnaði, hún hafði
líka ástæðu til að skammast sín.
— Og hvað um það? spurði hún.
Jolly varð undrandi yfir því hve borginmannleg hún var. — Þú
veizt þá kannski að hann kallaði mig Búavin í Oxford fyrir skömmu,
já við slógumst út af því. Hvernig dettur þér í hug að fara í reið-
túr með honum? Án þess að biðja um leyfi?
Hvern á ég að biðja um leyfi? Pabbi er ekki heima. Og hví
skyldi ég ekki fara í reiðtúr með hverjum sem mig lystir?
— Þú getur farið í reiðtúra með mér, sagði Jolly reiðilega. —
Val er ekki treystandi, það get ég sagt þér, eitt skipti fyrir öll....
Holly varð náföl af reiði. — Ég held að þér skjátlist þarna! Það
er bara það að þú hefir horn í síðu hans.... Hún þaut fram hjá
bróður sínum, sem varð alveg undrandi yfir framferði hennar, og
hvarf út um dyrnar......
Þegar Jo Forsyte ákvað, í byrjun desember, að fara til Parísar,
þá viðurkenndi hann ekki fyrir sjálfum sér að það væri vegna þess
að Irene væri þar. En hann hafði ekki dvalið lengi í París, þegar
honum varð ljóst að sú væri eina ástæðan....
•— Engin önnur kona hefir haft svo djúp áhrif á mig eins og
Irene, hugsaði Jo, þegar hann, nokkrum dögum eftir að hann kom
til Parísar, sat og beið eftir henni, í móttökuherbergi hótelsins.
Vikadrengur opnaði dyrnar, og þar stóð hún. Andlitið, brosið og
vaxtarlagið, allt var eins og hann mundi svo vel, og svipur hennar
sagði, greinilegar en orð: — Velkominn, vinur minn....
— Jæja, hvernig líður vesalings flóttakonunni? sagði hann
glettnislega, til að leyna tilfinningum sínum. — Soames hefir lík-
lega ekki látið heyra neitt frá sér?
— Ekki eitt einasta orð.
— Ég leigði út íbúðina þína, og eins og hver annar trúr og dygg-
ur þjónn, kem ég með peninga til þín. Hvernig finnst þér að vera í
París.
48 VIKAN 45- tbl