Vikan - 10.04.1969, Blaðsíða 2

Colgate fluor
gerir tennurnar sterkari
við hverja burstun
Spyrjið tannlækni yðar...
hann veit betur en nokkur annar, hvaö Colgate Fluor hefur
mikla þýðingu fyrir tennur yðar og allrar fjölskyldunnar.
Byrjið í dag
- það er aldrei of seint...
Frá allra fyrstu burstun styrkír Colgate Fluor tannglerunginn
og ver tennurnar skemmdum. Með þvi að bursta tennurnar
daglega með Colgate Fluor tannkremi, fáið þér virka vörn
gegn sýrum þeim, sem myndast í munninum og mjög er hætt
við að eyðileggi tennurnar, ekki sízt tennur barnanna.
Auk þess er þetta dásamlega, ferska bragð sem aðeins Colgate Fluor tannkrem hefur.
IFULLRI
MÍTT
Trúin og formið
Undanfarið hefur verið gerð-
ur þytur út af tilraunum með
nýtt form til helgihalds Mæt-
ur klerkur í Austurbænum
reið á vaðið með nýbreytni
í kirkjusamkomum með
messuhaldi, sem kallað hefur
verið popmessa. Hann hlaut
ekki verðskuldað lof fyrir
heldur hnjóð víðast að úrröð-
um lærðra og leikra. Og þó
hefur hann marglýst yfir því,
að hér sé ekki um niðurstöðu
að ræða, heldur leit að að-
gengilegu guðsþjónustuformi
fyrir nútímafólk.
Það sem popmessu þessari
var fundið til foráttu, var
hávaði og gnýr, sem henni
fylgdi. Þetta hefur mönnum
þótt alger helgispjöll. Þeirra
skoðun er sú, að helgihald
þurfi endilega að vera hljóð-
látt, alvarlegt og friðsælt.
Það fer ekki hjá því, að
manni finnist þetta fólk tigna
trú sína formsins vegna, en
ekki formið trúarinnar vegna.
Því þegar allt kemur til alls,
skiftir engu máli, hvernig
helgihaldið fer fram, heldur
hitt, að fólkið virði trú sína og
brcyti samkvæmt því. Þar á
ég ekki við, að það breyti
samkvæmt einhverjum ein-
um staf biblíunnar, því hana
er hægt að sveigja til þjónk-
unnar við hvaða niðurstöðu
sem er, ef maður er nógu vel
heima í henni. Eg á við hitt,
að fólkið breyti samkvæmt
bergmáli guðs í því sjálfu,
að sterkasta kraftbirting guð-
dómsins sé rödd hins góða í
brjósti hvers og eins.
Sé sú rödd látin hljóma og
ráða, skiftir engu máli, hvort
hvíslað er hlótt í kirkjum eða
þrumað gegnum 2000 vatta
magnara. — Það er afstaða
mannsins til trúarinnar, sem
þar skiptir sköpum, sé hún
jákvæð, er sama hvert form-
ið er. Sé tignun trúarinnar
hins vegar bundin við form-
ið, er sálarlífið eitthvað
brenglað.
S.H.