Vikan - 10.04.1969, Blaðsíða 50

Framhald af bls. 47.
UAFHA-HAKA 500 þvottavélin yðar mun ávallt skila yður full-
komnum þvotti ef þér aðeins gætið þess að nota rétt þvottakeríi,
þ.e. það sem við á fyrir þau efni er þér ætlið að þvo.
Með hinum 12 fullkomnu þvottakerfum og að auki sjálfstæðu
þeytivindu- og dælukerfi, leysir hún allar þvottakröfur yðar.
Þvottakerfin eru:
1. Ullarþvottur 30°
2. Viðkvæmur þvottur 40°
3. Nylon, Non-Iron 90°
4. Non-Iron 90°
5. Suðuþvottur 100°
6. Heitþvottur 60°
7. Viðbótarbyrjunarþvottur 90°
8. Heitþvottur 90°
9. Litaður hör 60°
10. Stífþvottur 40°
11. Bleiuþvottur 100°
12. Gerviefnaþvottur 40°
Og að auki sérstakt kerfi fyrir þeytivindu og tæmingu.
Öruggari en nokkur önnur
gagnvart forvitnum börnum og
unglingum.
Hurðina er ekki hægt að opna
fyrr en þeytivindan er STÖÐV-
UÐ og dælan búin að tæma
RAFHA-HAKA 500 er sérstak-
lega hljóðeinangruð. — Getur
staðið hvar sem er án þess að
valda hávaða.
HIAB H ÖBmil IBHS Hftfl?
ÞaS er alltaf sami leikurinn í henni Yndisfríð okkar. Hún hefur
falið örkina hans Nóa einhvers staðar í blaðinu og heitir góð-
um verðlaunum handa beim, sem getur fundið örkina. Verð-
launin eru stór konfektkassi, fullur af bezta konfekti. og fram-
leiðandinn er auðvitað Sælgætisgerðin Nói.
Síðast er dregið var hlaut verðlaunin:
Kristbjörn Bjarnason, Efstasundi 15, Reykjavík.
Vinninganna má vitja I skrifstofu Vikunnar.
Nafn
Helmllj
Örkin er á bls.
jakkaermi hans, höfðú verið
ástæðan fyrir uppnámi hennar.
Þrátt fyrir það voru aðstæð-
ur hans á engan hátt öfunas-
verðar. Það varð honum ljóst,
þegar maður í náttfötum opnaði
glugga í húsi þar hjá og hróp-
aði: — Halló, þurfið þér á sjúkra-
bíl að halda . . eða á ég að
gera lögreglunni aðvart?
Það vantaði nú bara. Þar sem
hann hafði ekki virt aðalbraut-
arrétt, orsakað árekstur og hafði
töluvert áfengismagn í blóðinu.
Það þurfti lítið hugmyndaflug
til þess að gera sér ljóst, hvað
þá gat hent hann.
Fyrst mundi það kosta hann
ökuskírteinið. Síðan yrði skrif-
að í skýrslu að hann hefði verið
á ferð um fjögur að morgni,
ásamt Janine-Marie Laurent
nokkurri, og þar sem þetta var
ekki hans eigin bíll, þá mundi
Gaby auðvitað, þar sem hún var
eigandi bílsins, strax fá vitn-
eskju um þetta allt.
— Ekki nauðsynlegt, hrópaði
Júrgen þess vegna á móti. —
Þetta verður allt í lagi hjá okk-
ur. Aðeins smádæld.
En svo einfalt var það nú
ekki. Þrátt fyrir að þetta væri
svona snemma morguns voru
nokkrir vegfarendur, sem numu
staðar. Og þar að auki var mað-
urinn, sem hafði setið við stýri
hins bílsins.
— Nei, herra minn, sagði hann
og tók í frakkakraga hans. —
Þér lofið mér bláma himinsins
og síðan kveðjið þér. Svo vitlaus
er ég nú ekki, að það gangi.
Frekar skal lögreglan fá að
skrifa allt niður hjá sér.
Til allrar hamingju hafði
hann ekki talað mjög hátt. Og
Júrgen fann brennivínsþef af
honum. Þess vegna sagði hann
í trúnaðarróm:
— Hlustið nú á, við höfum
báðir drukkið. Við munum því
báðir missa ökuskírteinið. Ég
tek á mig alla sök og bætur,
hvers vegna ættum við því að
koma hvor öðrum í vandræði?
— Nú, jæja, lagði maðurinn
til málanna eftir nokkra um-
hugsun, — ef þér skrifið undir
bótabréf fyrir mig, og konan
yðar setur nafn sitt einnig undir,
þá mín vegna....
— Ég er ekki konan hans,
sagði Janine.
— Þér verðið að skrifa undir
þrátt fyrir það.
— Já, auðvitað.
Ég er ekki konan hans. Júrgen
varð hugsað til þessarar setning-
ar, þegar þeir ýttu bílunum frá
hvorum öðrum út á vegarbrún-
ina. Það var varla hægt að trúa
því, hve vel hann slapp frá þessu.
Smábíll hins var miklu verr
farinn en sportbíll Gabyar. Mað-
urinn gæti hafa drepizt eða
slasazt hættulega.
Framhald í næsta blaði.
50 VIKAN 15- tbl-