Vikan - 10.04.1969, Blaðsíða 43

r ‘----------------\
SKODA 1060 MB ‘69
NYJUNGAR Á ‘69 ÁRGERÐ SKODA 1000 MB.
• Breyttir skrautlistar
• Stækkuð aíturrúða
• Hækkað farþegarými.
Eftirtaldar geröir SKÓDA 1000 MB verð'a íáanlegar 1969:
• Skoda 1000 MB Tourist verð kr. 209.700.
• Skoda 1000 MB Standard verð kr. 222.500.
• Skoda 1000 MB DeLujce verð kr. 234.300.
Ennfremur munum við bióða hinar eftirsóttu og vinsælu stationbifreiðar:
• Skoda Octavia Combi verð kr. 229.300.
• Skoda 1202 verð kr. 239.700.—
Fyrsta sending væntanleg um miðjan aprílmánuð. Pantið tímanlega.
KJARAKAUP
Getum boðið fjórar bifreiðar af gerðinni Skoda 1000 MB Standard ‘68
fyrir aðeins kr. 208.000.
Öll verð eru uppgefin án TECTYL-ryðvarnar og öryggisóla.
— HAGSÝNIR AKA SKODA
Tékkneska bifreiSaumboðið á fslandi hf.
Vonarstræti 12, sími 19345.
Y____________________________________________________________________________________J
óhöpp geta komið fyrir hvar
sem er, líka í Englandi. Þú
verður að viðurkenna, kæri
majór, að ráðuneytin okkar eru
virk í starfi, að sjálfsögðu geta
hlutirnir tekið sinn tíma. En
árangur kemur ævinlega.
— Ævinlega, sagði Townsend
majór ákveðið. — Kvörnin malar
hægt, lítið eitt hægt stundum,
en gríðarlega öruggt. Góð kvörn,
og án hennar — og okkar ....
Brown majór sótti wiskí og
sóda og gaf fyrirskipun um að
loka skrifstofunum það sem eftir
var dagsins.
— Mér sýnist samt sem áður,
sagði Brown majór, að þú sért
eitthvað hnugginn í dag. Er eitt-
hvað að?
— Nei, saði Townsendd majór,
mig grunar bara að konan mín
muni koma frá Englandi innan
skamms. Hún skrifaði fyrir
nokkru að henni virtist vera
kominn tími til þess að heim-
sækja mig. Þú veizt, að hún
þjáist í þessum geysilega hita,
og svo er hún ákaflega hrædd
við mýs, hún fjasaði óaflátlega
um músapest síðast þegar hún
var hérna fyrir þremur árum.
Mýsnar í húsinu mínu hafa
aukið kyn sitt alveg gífurlega
upp á síðkastið, en það snertir
ekki mínar taugar. En ég veit
hún mun alveg sleppa sér.
— Skál, gamli vinur, sagði
Brown majór, þessi músagildra
verður ekki lengi að afgreiða
músahópinn.
— Þær eru orðnar mörg
hundruð núna, sagði Townsend
majór, — skál og þakka þér
fyrir hjálpina. Hvað skulda ég
mikið?
— Sex pens, svaraði Brown
majór, ráðuneytin okkar senda
ekki háa deikninga.
— o —
Klukkan hálf sex var Town-
send majór kominn heim til sín.
Daisy lagði á borð, sveif fram
og aftur mili eldhúss og borð-
stofu, þroskaðri en fyrir tveim-
ur árum, falleg og i gulhvítum
silkikjól.
Majórin gekk fram í eldhús,
skar ostbita og kom músagildr-
unni fyrir undir eldavélinni en
rak þá augun i stóran, sívalan
blikkdunk, sem var þar. Hann
heyrði tíst niðri í honum.
— Hvað í ósköpunum er þetta,
Daisy? hrópaði majórinn.
— Gilbert frændi minn, sem á
heima niðri í þorpinu, býr til
músagildrur, sagði Daisy. — Bg
keypti eina af honum — þær
eru alveg ágætar. Mér fannst í
raun og veru orðið of mikið af
músum hérna. í dag er hún sjálf-
sagt búin að veiða hundrað. Þær
ganga upp þennan litla stiga,
gegnum gatið, og boms, þaer
detta niður í vatnið.
— Burt með þetta drasl strax!
hrópaði majórinn — hér er al-
mennileg, ensk músagildra, ann-
að vil ég ekki hafa í mínu húsi.
— Já, já, sagði Daisy, ég held
það séu ekki svo margar mýs
eftir á veggnum. Hún tók stóru
músagildruna og lét hana inn
í skáp, klappaði majórnum á
kinnina og kleip hann laust í
nefið.
— Svona, svona, sagði majór-
inn blíðlega.
—o—•
Sólin gekk fljótlega til viðar,
stjörnurnar byrjuðu að lýsa yf-
ir hafið frá dökkum himninum.
— Hér er dásamlegt, sagði
majórinn.
Daisy hallaði sér upp að öxl
hans og sagði lágt:
— Ég held þrátt fyrir allt, að
frú Townsend komi ekki.
— Hún skrifaði mér stutt bréf
og spurði mig, hvort það væri
mikið af músum hérna, sagði
Daisy. —■ Hún treysti ekki alveg
á það, sem þú skrifaðir, og þegar
þú sagðir henni, að þú biðir eftir
góðri, enskri músagildru, varð
hún tortryggin, hélt að þú værir
að reyna að róa hana.
Ertu búinn að svara henni?
spurði majórinn.
— Ég skrifaði henni nokkrar
línur um, að það væru e'nhver
ósköp af músum hérna og að ég
lifði í stöðugum ótta við músa-
pest, sagði Daisy. Ég get nú
skrifað ensku —• ég er búin að
vera þrjú ár í góðum skóla.
— Þá kemur hún varla fyrst
um sinn, sagði majórinn. —
Henni líður líka vel á gamla
Englandi, og í sannleika sagt er
henni meinilla við að dvelja hér.
Daisy settist í fang hans og
strauk honum um vangann.
Þá small gildran frammi í eld-
húsinu, og músin gaf frá sér
stutt „pipp“.
— Þetta er nú músagildra í
lagi, sagði majórinn hreykinn.
Þeir kunna að búa þær til á
Englandi.
— Veslings litla, fallega mús-
in, sagði Daisy og kyssti majór-
inn á munninn.
— o —
Næsta dag lauk majórinn við
að skrifa síðasta kapítulann og
sendi bókina í hraðpósti til Sam-
einuðu þjóðanna í New York.
Það var sagt, að Hammar-
skjöld hefði fölnað, þegar hann
leit augum þetta feiknamikla
handrit. Hann las hið tiltölulega
stutta fylgibréf, rétti frú Stone-
mann einkaritara það og sagði
þurrlega: Látið allt draslið fara
venjulega leið (þ.e.a.s. undir
miðstöðvarketilinn í húsi Sam-
einuðu þjóðanna), en viðurkenn-
ið móttöku þess með vingjarnleg-
um línum. Englendingarnir —
þeir geta gert mikið veður út
af smámunum — en þeir eru nú
ekki einir um það
15. tbi. VIKAN 43