Vikan - 10.04.1969, Blaðsíða 47

Jiirgen hefði ekki átt að vera
með neinar vangaveltur, heldiir
hafa hugann við aksturinn.
Þriggjalítra bíll Gabyar var hon-
um of framandi og auk þess voru
göturnar blautar og hálar rétt
undir morguninn.
En hann varð einfaldlega að
hugsa sig um. Eftir þannig kvöld
var ekki hægt að aka bil eins
og venjulegur maður. Smávegis
vín, nei, það gerði honum ekk-
ert til. Allt aðrir hlutir snerust
í huga hans.
Hann hafði ekki þá tilfinningu
að hann æki til Munchen, heldur
beint til Heljar. Leiðin, sem
hann hafði ætlað að fara, hafði
endað. í lokaðri götu. Skugga-
legri, ófyrirsjáanlegri götu.
Hann var orðinn flæktur í sín-
um eigin leik. Janine sat við hlið
hans. Og hann ók henni nú til
baka til hótelsins. Hún mundi
búa áfram á Sanssouci, fara í
gönguferðir um borgina, halda
áfram að heimsækja dr. Sar-
torius ....
— Áttu ennþá sigarettu?
spurði hún.
Júrgen fikraði pakka upp úr
frakkavasa sínum.
— Viltu líka eina?
— Já, takk.
Þau voru farin að þúa hvort
annað. Nú, auðvitað, eftir koss
er ekki lengur hægt að þéra ....
Já, ég kyssti þig, Janine. En
ekki vegna ástar. Aðeins að yf-
irlögðu ráði. Ég má ekki leng-
ur missa þig úr augsýn, ég verð
að vera nálægt þér, ég verð að
ná valdi yfir þér, geta heft för
þína ....
Ég var ragur, þorði ekki að
hrinda þér í fljótið. Ég var
sjálfur dauðhræddur. Ég hata
þig, en ég er ekki fæddur morð-
ingi. Þrátt fyrir það verður þú
að hverfa
Það var aðeins þess vegna,
sem ég var svona aðlaðandi, skil-
urðu? Aðeins þess vegna hef ég
höfðað til ástar þinnar. Því þú
verður að fá traust á mér, tak-
markalaust traust, sem aðeins er
hægt að fá samfara ást.
— Þú ekur of hratt, sagði
Janine.
— Nei. Hann brosti.
Ég veit, hugsaði hann, að þú
ert orðin ástfangin af mér. Ég
þekki þig. Fyrst hófst það
nákvæmlega eins — og endaði
fyrir framan altarið. í annað
sinn mun það enda á annan hátt.
Þegar Gaby kemui- aftur frá
París, ákveðum við brúðkaups-
daginn. Þú sérð, að tími minn
er naumur.
Júrgen gleymdi, að hann var
ekki á aðalbraut. Tvö ljós lýstu
á hann til hliðar frá hægri.
Janine hrópaði.
Júrgen bremsaði, þeytti stýr-
inu um leið til vinstri. Bíllinn
kastaðist til, gler brotnaði, járn
þeyttist út í loftið.
Síðan varð hljótt.
Það blæddi aðeins úr hendi
Júrgens. Hann reif upp dyrnar
og þaut út. Kælir hins bílsins
hafði pressazt saman. Þétta leit
illa út, en til allrar hamingju
stóð ekill hins bílsins einnig á
tveimur fótum. Andlit hans var
fölbleikt. Annars virtist hann
óskaddaður.
— Þér eigið sökina, stamaði
maðurinn, — þér ókuð eins og
brjálæðingur
— Eruð þér slasaður? spurði
Júrgen.
— Ég held ekki.
— Það er þó mikilvægast,
maður, hreytti Júrgen út úr sér.
Hann sló á öxl honum. — Við
komum öllu öðru í lag. Ég lofa
yður því, að þér skuluð fá nýj-
an bíl frá mér.
Hann hafði nærri því gleymt
Janine. Hann sneri sér við, ætl-
aði aftur að bílnum. En þá stóð
hún frammi fyrir honum.
BlUHLUTIR
i FUSTAR CiRDIR BllA.
prestolite
Kerti
Straumlokur
Alternatorar
Háspennukefli
og margt fleira
Kristinn Guðnason hf.
Klapparstíg 27 . Sími 22675
Hann ætlaði að spyrja, hvort
hún hefði meiðzt. En orðin
köfnuðu í hálsi hans. Hún horfði
á hann þannig, að hann óskaði
sér helzt af öllu niður úr jörð-
inni. Hún leit út eins og hún
vissi allt i einu allt.
Það er hægt að missa minnið
vegna heilahristings. Og vegna
heilahristings er einnig hægt að
fá það aftur.
Það var jafn öruggt og tvisvar
tveir eru fjórir.
— Hvers vegna horfirðu svona
á mig? spurði Júrgen náfölur. Og
hann hugsaði: Segðu það, Janine,
talaðu hin tortímandi orð
Búið, hugsaði hann. Öllu vog-
að, öllu tapað. Hann hlaut að
sjá í bláum augum hennar, er
hún liti á hann: Júrgen, ég man
líf mitt aftur. Ég veit, hver ég
er, ég veit, hver þú ert
Kuldinn læddist niður eftir
hrygg hans. Óttinn greip hann
sterkri hendi sinni. Að hann
hefði haldið hana dána, að hann
hefði jarðað hana, það gat hann
ennþá útskýrt fyrir henni. En
hvernig átti hann að útskýra
fyrir henni, hvers vegna hann
hefði ekki sagt til sín, hvers
vegna hann hafi virt hana fyrir
sér, veitt henni eftirför og að
lokum meira að segja boðið
henni út, þótt hann hefði með
einu orði getað gert blinda veru
hennar sjáandi
— Júrgen, sagði Janine í þess
stað, — þú ert slasaður, hönd
þín er öll í blóði . Hrætt
andlit hennar sagði honum meira
en orð hennar, að áhyggjur hans
höfðu verið óþarfar.
Hann andaði léttar. Nei, ekk-
ert undur hafði gerzt. Tauga-
áfallið hafði ekki gefið henni
minni hennar aftur. Allt var
sem fyrr . ..
Hann gaf henni þreytulegt
bros sem þakklæti. — Ekki svo
slæmt, aðeins nokkrar skrám-
ur. Hann hafði verið heppinn.
Blóðdroparnir, sem drupu úr
Framhald á bls. 50.
Þér sparið með éskrift
VIKAN
Skiptiolti 33 - sími 35320
i
V____________________________________/
Nú er réffi
timinn fyrir
st I ðilum
apótekum
BragSbezta kexið er nú sem fyrr
LIMMETS og TRIMETS. Látið LIMMETS
og TRIMETS stjórna þyngdinni.
HEILDSÖLUBIRGÐIR:
G. Olalsson U. „
15. tbi. VIKAN 47