Vikan - 07.08.1969, Blaðsíða 18

DREPLEIDINLEGUR 06 STÓRVINSÆLL
KENNEDY VAR FULL-
TRÚI YFIRSTÉTTAR
NYJA ENGLANDS,
ÞEIRRAR FÍNUSTU í
BANDARÍKJUNUM,
OG JOHNSON STÖR-
BROTINN EN DUTTL-
UNGAFULLUR
BÖNDI FRÁ TEXAS.
NIXON ER HINS
VEGAR FULLTRÚI
MIÐSTÉTTAR LANDS
SÍNS - EINSOG HÚN
GETUR HVERSDAGS-
LEGUST ORÐIÐ, ENDA
TREYSTIR MEIRI-
HLUTI ÞJÖÐARINNAR
HONUM SEM MANNI
AF SÍNU SAUÐAHÚSI.
Nrxon leggur mikla áherzlu á aS of-
reyna sig ekki í nýja starfinu og
skreppur oft til sumarhúss síns í
Kaliforníu að slappa af viS sól og
sjó. Hér er hann þar í fjörunni ásamt
Pat, dætrunum og tengdasyninum.
Richard Nixon er ekki heimskur,
ekki fáfróður og líklega ekki nærri
því eins tækifærissinnaður og and-
stæðingar hans í stjórnmálum segja.
En mörgum finnst hann leiðinlegur.
Smáborgaralegur, óinteressant,
óvenjulega venjulegur maður, allt
frá alltof velburstuðum skónum upp
í smábylgjað hárið, greitt upp úr
pómaði. Utlits og framkomu vegna
gæti hann sem bezt verið bókari
hjá stórfyrirtæki eða bara einhver
og einhver á götunni, markmaður
í fótbolta, áhyggjufullur skatt-
greiðandi og fleira og fleira. Þann-
ig kemur hinn nýi forseti Banda-
ríkjanna mörgum fyrir sjónir.
Margt bendir til að þorri Banda-
ríkjamanna skoði þetta fremur sem
kost en löst á forsetanum — en
samkvæmislífið í höfuðborginni er
að drepast úr geispum. Þau eru
mörg veizluljónin í Washington,
sem á sínum tíma þoldu Lyndon
Johnson illa, en myndu nú gefa
mikið til að fá hann aftur — með
kúrekahattinn og allt það. Aðrir
minnast sorgmæddir á John F.
Kennedy, „forseta sem við höfðum
í upphafi sjöunda tugsins, áður en
veröldin gekk endanlega af göfl-
unum."
En nú er Nixon húsbóndi í Hvíta
húsinu.
Þær fáu manneskjur sem telja sig
hafa kafað sálardjúp hans í grunn
fullyrða að hann eigi sér leyndan
draum: að verða eins og Kennedy.
Að vekja hrifningu ósjálfrátt, vinna
traust, verða heilsað með vongóð-
um brosum. En hann er mikils til
of raunsær til að láta sér detta (
hug að sá draumur verði nokkru
sinni að veruleika.
— Ég hef engan charisma, sagði
hann fyrir skömmu við smáhóp
fréttamanna. — Ég verð aldrei svo
vinsæll að ég taki fjöldann með
áhlaupi. En ég get aflað mér virS-
ingar.
Charismi er orð, sem mikið er
notað í Washington um þessar.
Enginn veit nákvæmlega hvað það
þýðir, en eitthvað stendur það (
sambandi við geislandi persónu-
leika, hæfileikann til að hrífa, fá
fólk til að finnast það betra en það
raunverulega er. Og allir eru Nix-
on sammála um þetta atriði: char-
isma hefur hann ekki. Samt hefur
hann breytt bragnum í Hvíta hús-
inu og kannski til hins betra. í tíð
Johnsons þótti mörgum sem þetta
virðulegasta hús þjóðarinnar væri
orðið eins konar útibú frá ransin-
um ! Texas,- búpeningurinn var það
helzta sem vantaði. Johnson heimt-
aði að nánustu samstarfsmenn hans
hefðu síma með sér hvert sem þeir
færu, jafnvel á klósettið, svo að
alltaf væri hægt að ná í þá fyrir-
varalaust. Hann hafði skaplyndi
einræðisherra. Hann var duttlunga-
fullur, kröfuharður og ekki alltaf í
jafnvægi — en gífurlegur öðlingur
þegar þannig lá á honum.
Nixon er hlédrægari og ívið
kuldalegri persóna: varkár stjórnar-
formaður, sem getur hlustað á
skýrslur og álitsgerðir klukkutím-
um saman, aðeins til að leggja
áherzlu á að ekkert liggi á, ákvarð-
anirnar geti vel beðið þangað til á
morgun. Hann er óskaplega hrædd-
ur um að hann kunni að hlaupa á
sig og fylgir reglugerðum til hins
ýtrasta. Jafnvel vandamál, sem
skelfa allan heiminn, verða að fara
sömu boðleið og önnur. Þegar
Norður-Kóreumenn skutu niður
njósnaflugvélina EC-121 var forset-
inn að vísu vakinn, en hann hallaði
sér út af aftur þegar hann hafði
verið upplýstur um málið — svo að
dæmi sé nefnt.
— Stundum fæ ég næstum gæsa-
húð þegar ég heyri hann tala, sagði
Þeir Eisenhower og Nixon ásamt
frúm sínum viS embættistökuna,
þegar sá fyrrnefndi varS forseti en
hinn siSarnefndi varaforseti.
♦
18 VIKAN 32- tbl-
32. tw. vikan 19