Vikan - 04.09.1969, Blaðsíða 10

I
ÉG 5AUMA ÚT
í FRÍSTUIMDUM
Hún er frekar lítil, nett og falleg
stúlka,- hann er ! meðallagi hár,
grannvaxinn og var að byrja að
safna alskeggi er ég hitti þau. A
margan hátt minna þau á ástfangna
skólakrakka, og það skemmtileg-
asta sem þau gera er að fást við
íbúðina sína, breyta og laga til eft-
ir því sem hugmyndaflugið segir til
um og taka myndir, framkalla,
kópíera og stækka. Það er að segja:
Hans er hobbýið og hún er full af
áhuga.
Það eru hjónin Asa Finnsdóttir,
sjónvarpsþula og „klippari" og Jó-
hannes Long leikmunavörður sama
stað. Við heimsóttum þau ekki
alls fyrir löngu og spjölluðum við
þau yfir kókakóla og heimabökuðu
lostæti. Ef mér leyfist að yppa smá-
prívatskoðun, þá er ég alvarlega
farinn að Hugsa um að ná mér í
sjónvarpsþulu; þær eru fallegar,
skemmtilegar og gáfaðar — og búa
alveg stórskemmtilega.
Asa og Jóhannes búa í kjallara-
íbúð í Hlíðunum. Ibúð sem þau
fluttu inn í á brúðkaupsdaginn —
daginn fyrir H-dag — og íbúð sem
er eins og hreinasta listaverk. —
Glimrandi sniðugar litasamsetning-
ar og haganlega niður röðuð
„antík"-húsgögn setja ákaflega
heillandi blæ á íbúðina. Eins og
í flestum kjallaraíbúðum er útsýnið
ekki upp á marga fiska, en þá er
ekkert auðveldara fyrir mann en að
snúa sér frá gluggunum og virða
fyrir sér „innyflin".
„Ég get ekki ímyndað mér að
það geti verið skemmtilegt að flytja
inn í fullkláraða íbúð," segir Asa
og Jóhannes kinkar kolli samþykkj-
andi. „Ég held að maður hafi ákaf-
lega gott af því að byrja á að spara
upp á seinni tíma."
Þau eiga von á erfingja í októ-
ber, og húsbóndinn er þegar farinn
að kalla hann son sinn.
„Auðvitað verður þetta fyrir-
myndarbarn," segja þau og brosa.
„En það er alls ekki meiningin að
hann eða hún hljóti strangara upp-
eldi en við höfum fengið."
„Ég fékk til dæmis frekar strangt
uppeldi," heldur Asa áfram, „og ég
er þakklát fyrir það núna; get ekki
séð að ég hafi farið á mis við neitt
þótt ég hafi ekki verið jafn frjáls
og margir aðrir."
Asa er fædd á Isafirði, en svo að
segja um leið og hún var farin að
ganga, 1 árs, fluttist hún ásamt
foreldrum sínum út á álinn — til
Færeyja og var þar ! um það bil
tvö ár. „Annars er það allt saman
mér frekar óljóst," segir hún, „því
foreldrar mínir veiktust bæði og
skildu upp úr því, og þá fór ég að
búa hjá fósturforeldrum hér í
Reykjavik, hvar ég hef verið að
mestu leyti síðan.
— Ég kom til Færeyja aftur þeg-
ar ég var 17 ára, og mér fannst
eins og ég kannaðist við mig, en
ef til vill var það bara af myndum
og þess háttar, frekar en að ég
-A- Þetta verSur fyrirmyndarbarn!
Hann var ekki búinn að vera lengi
hjá sjónvarpinu er ég náði í hann
— og ég sleppi honum ekki. ■W'
myndi eftir mér. Jú, það var indælt
! Færeyjum.
— Svo fór ég í Isaksskóla og
þaðan í Austurbæjarskólann, síðan
í gagnfræðadeild þess sama skóla
og varð gagnfræðingur þaðan.
Eftir það fór ég til mömmu, sem
býr nú í Bandaríkjunum, og hefur
gert síðan ég var 9 ára gömul, og
var í vist á Long Island eitt sum-
ar. Það er ágætt að vera fyrir
„westan", en ekki vildi ég búa þar.
I rauninni vildi ég hvergi búa nema
á Islandi — helzt af öllu, það er
að segja. Ég skal segja þér, að eftir
að ég kom heim frá Bandaríkjun-
um, skrifaði ég stórum hóp af því
fólki sem ég hafði kynnzt, og látið
sem mest með mig; ég hef aldrei
fengið svo mikið sem eina línu til
baka.
— Þá kom ég heim, og fór að
vinna, en hélt fljótlega utan til Sví-
þjóðar þar sem ég var f rúmt ár á
lýðskóla. Þar kynntist maður öðru-
vísi fólki. Svíarnir eru örlítið sein-
teknari, en ég skrifast enn á við
suma þeirra krakka sem voru með
mér á skólanum.
— Alveg síðan ég var lítil stelpa
dreymdi mig um að verða flug-
freyja, svo þegar ég gat komizt að
hjá Loftleiðum sem hlaðfreyja, var
ég ekki lengi að grípa tækifærið.
— Ari síðar sótti ég um að verða
flugfreyja — og náði. Draumurinn
hafði rætzt. Það var þó heldur
skammgóður vermir, þv! 6 mánuð-
um s(ðar var okkur öllum sagt upp.
]() VIKAN 36 tbl-