Vikan - 04.09.1969, Blaðsíða 17

Nú er hún yfirmaður fjölskyldunnar heima í Atlanta. Þegar börnin eru
farin í skólann, tekur hið stórkostlega starf hennar fyrir „málefnið" við.
kona, móðir barnanna hans, og
húsmóðir á ákaflega gestkvæmu
heimili, styrkur og stoð á erfiðum
stundum, og oft konsertsöngkona,
við hátíðleg tækifæri.
Þegar Martin Luther King var
myrtur, 4. aprll í fyrra, þá tók vin-
ur hans og náinn samstarfsmaður,
Ralph Abernathy, við forustunni í
SCLC. En ekkja Kings tók við þv(
sem meira var, samúðinni, hópi
áhrifamikilla vina, handritum, Ijós-
myndum, margskonar virðingar-
votti, og ábyrgðinni á framtíð
barnanna þeirra.
En framar öllu öðru tók hún
að erfðum andlegan arf, sem hún
hefir þroskað með einstæðum sál-
arstyrk. Coretta er orðin einskon-
ar sambland af siðferðilegum for-
ustumanni, diplomat, fjársýslu-
manni og einstæðri móður. Og
það hefir sýnt sig að hún er ekki
s!ður orðsins boðberi en maður
hennar.
Ræður Corettu ná til allra. Orð
hennar, lágvær en áköf, smjúga
inn í vitund allra, jafnt þeirra
greindu og hámenntuðu og þeirra,
sem ,ekki einu sinni eru læsir,
reyndra manna og óþroskaðra. Það
hylla hana allir, klappa henni lof
í lófa, svo hún roðnar af ánægju
og hlédrægni. Henni þykir innilega
vænt um áhevrendur sína.
A heimili þeirra King hjóna, var
hún einstök húsmóðir. Hún eyddi
miklum tíma í að hafa upoi á af-
mælisdögum og öðrum merkisdök-
um vina þeirra. Oq vinirnir voru
marqir. Það var fólk, sem þau
höfðu kvnnzt í opinberum sam-
kvæmum, mótmælaqöngum, og
fundum, bar sem hún kom fram
fyrir hönd eiginmannsins. Þegar
hann lézt, þá var hún ein um að
halda saman þessum hópi persónu-
leora vina- — bað voru ekki ein-
gönau samheriar, eins oq Harry
Belafonte. heldur líka fyrirfólkið f
stiómmálaheiminum, Humprey,
Nixon, Ethel Kennedy, Jackie On-
assis
Á flugvöllum, götum, [ verzlun-
um, allsstaðar hittir hún fólk, sem
vill tala við hana.
— Þér þekkið mig ekki, frú
King, en ég þekkti manninn yðar
mjög vel
Og það segir frá kveðjum á
flugvelli, nokkrum orðum, sem
sögð voru á opinberum fundum,
eða við mótmælagöngur, og lýsa
þeirri virðingu, sem þeir báru til
hins látna leiðtoga, og vilja láta
þakklæti sitt í Ijós við ekkju hans,
og heita henni fylgi. Og Coretta
gefur sér tíma til að hlusta á alla.
Hvort sem það er þekkt fólk eða
óþekkt, áleitið eða hógvært, — hún
tekur á móti öllum. Horfir ( augu
þeirra, þrýstir hendur þeirra, og
brosir til þeirra, hlýju brosi.
Hún lét ekki bugast, þegar sorg-
in dundi yfir hana, — hún hafði
ekki tíma til þess. Starf dr. Kings
beið hennar, nú var það hennar
lífsstarf. Til að drekkja sorginni hóf
hún starfið, þar sem hann hafði
horfið frá. Strax eftir jarðarförina
svaraði hún þeim þúsundum bréfa,
sem henni höfðu borizt hvaðanæfa
að úr heiminum. Hún byrjaði á
því að svara bréfum skólabarna,
þar sem hún vissi að sumarfríin
þeirra voru um það bil að hefj-
ast.
Þegar fiórir mánuðir voru liðn-
ir frá morðinu ( Memphis, hafði
hún tekið þátt í fimm minningar-
hátíðum, meðal annars las hún
„Mynd Lincolns", með undirleik
symfoniuhliómsveitarinnar í Wash-
inoton DC. Tvær þessara hátíða
höfðu verið ákveðnar áður en
King lézt, oq hún las þau orð, sem
hann átti að flytia, líklega með
veikari rómi, en jafn áhrifaríkt.
Það var ekki fvrr en seint á
síðastliðnu hausti að hún dró sig
í Hé. t'l að taka sér hvíld. Hún
settist að f húsi vina þeirra, f New
HamDshire, til að skrifa bók um
líf beirra hióna, hennar oq Martins
Luther Kinq. Hún ne:taði að fá ein-
hvern til að skrifa hana fyrir sig.
Framhald á bls. 39.
Frú King og dr. Ralph Abernathy, eftirmaður Kings, að tala við fólk i
„Bæ uppreisnarinnar" í Washington. Fyrir þessu fólki er hún arftaki
Martins Luther King.
Coretta er alltaf með eitthvað nýtt á prjónunum. Hér er hún með Harry
Belafonte, þar sem þau eru að leggja á ráðin um fjáröflunarherferð.
36. tbi. VIKAN 17