Vikan - 11.09.1969, Síða 43

öruggarl en nokkur önnur
gagnvart forvitnura börnura og
ungllngum.
HurOina er ekkl hægt aO opna
fyrr en þeytivindan er STÖÐV-
UÐ og dælan búin aO tæma
vélina.
RAFHA-HAKA 500 þvottavélin yöar mun ávallt skila yöur full-
komnum þvotti ef þér aðeins gætið þess að nota rétt þvottakerfi,,
þ. e. þaö sem viö á fyrir þau efni er þér ætlið að þvo.
MeÖ hinum 12 fullkomnu þvottakerfum og að auki sjálfsta'Öu
þeytivindu- og dælukerfi, leysir hún allar þvottakröfur yðar.
Þvottakerfin eru:
1. Ullarþvottur 30°
2. ViÖkvæmur þvottur 40°
3. Nylon, Non-Iron 90°
4. Non-Iron 90°
5. Suðuþvottur 100°
6. Heitþvottur 60°
7. Viðbótarbyrjunarþvottur 90°
8. Heitþvottur 90°
9. Litaður hör 60°
10. Stífþvottur 40°
11. Bleiuþvottur 100°
12. Gerviefnaþvottur 40°
Og aö auki sérstakt kerfi fyrir þeytivindu og tæmingu.
gat meira að segja veri'ð í bíln-
um við hliðina á henni.
Einhver ökumannanna fyrir
aftan hana flautaði illskulega,
og fleiri tóku undir. Öll gatan
bergmálaði af reiðilegu bílflauti.
Röddin kom aftur: — Þú átt að
bera þetta stöðugt með þér. Skil-
ur þú það? Hafðu það alltaf inn-
an heyrnarmáls.
Hún starði eins og dáleidd á
litla fjarskiptatækið. Svo kink-
aði hún kolli, eins og til að gefa
honum til kynna, að hún hefði
heyrt og skilið.
—• Tækið hefur kalltón. Þegar
ég vil þér eitthvað, suðar í því.
— En — en .. .. sagði hún, en
mundi svo, að hún yrði að ýta á
sendihnappinn, svo hann heyrði
til hennar.
Hann hélt áfram: — Hlustaðu
nú á. Þú átt að leggja bílnum við
Fimmta stræti og Cranston, ná-
kvæmlega kortér yfir tíu. Kom-
ir þú ekki, verður örugglega les-
ið yfir þér í kirkjunni á laugar-
daginn, — en það verður ekki
brúðkaup!
Framhald í næsta blaði.
Hann klæðir
fólkiS í fréttunum
Framhald af bls. 47.
stekkur upp þrepin á höllinni við
Montecitorio, gæti maður frekar
haldið að hann væri á leið í síð-
degisboð með standspersónum
í Róm, heldur en á leið til að
þrasa um nýju eftirlaunalöggjöf-
ina.
Hann segir:
— Karlmenn eiga að klæðast
fatnaði af ýmsum litum, en samt
með herrasniði. Það geri ég, og
ég held að margir eigi eftir að
fara að mínu fordæmi.
Og ef einhver dregur í efa að
hann taki stjórnmálastörf sín al-
varlega, vegna þess að hann
klæðir konurnar í ljómandi silki,
og græðir milljónir á skrautgirni
amerískra auðkvenna.
— Það er ekki hægt að byggja
afkomu sína á áliti almennings.
En það er erfitt að sinna meira
en einu lífsstarfi.
Þingmaðurinn Pucci er þrjá
daga vikunnar í Róm. Hina þrjá
vinnudagana helgar hann tízku-
húsinu í Flórens, og ferðalögum
út um allan heim, til að sýna
framleiðslu sína. Að vera á fundi
í London síðdegis, og standa
fyrir tízkusýningu í París um
kvöldið, er daglegt brauð fyrir
Pucci, og hann er einhver sá
erfiðasti viðureignar við blaða-
menn. Þegar hann stanzar á ein-
hverjum flugveRi, milli Suður-
Ameríku og Spánar, er hann svo
uppgefinn, að auðvitað væri það
sjálfsögð háttvísi að launmast í
burtu og láta þennan örþreytta
mann í friði. Markgreifinn felur
fíngert andlit sitt í höndunum
og andvarpar:
— Ég hefi ekki haft einkarit-
ara í fjóra mánuði. Tvær sýn-
ingarstúlkurnar eru veikar. Það
eru þrjátíu manns, sem bíða mín,
í þrjátíu herbergjum. Ég hefi
verið á fótum síðan klukkan sex
í morgun. Hvað viljið þér vita?
Sím'nn hringir. Pucci tekur
hann, víkur sér með hann aðeins
frá, verður ákafur og ákveðinn í
máli: — Stuttir kjólar, í mörg-
um bláum litabrigðum, sérstak-
ir hattar úr sama efni, síðir
eyrnalokkar og Vivara ilmvatn.
(Það lætur hann sjálfur fram-
leiða).
— Þetta á við þjónustustúlk-
urnar á ítölsku veitingahús1, við
vörusýningu í Texas, segir hann
til skýringar og kallar á grísku
sýningarstúlkuna sína, Ersi Cagi-
mitriu, til að sýna þennan nýja
„einkennisbúning“. Það er stór
furðulegt hvernig þessi örþreytti
maður gjörbreytist, þegar hann
kemur auga á sköpunarverk sitt.
Það slaknar á spenntum dráttun-
um í andlitinu, hann styður hönd
undir kinn, virðir fötin fyrir sér,
með aðdáun og hlær glaðlega.
Þegar Ersi kemur aftur inn, og
þá í brúðarkjól, í tíu litbrigðum
af „Emil o“ rauðum lit, (hvers-
vegna á ekki að hafa litaskrúð
við brúðkaup, það er hátíð gleð-
innar), getur hann ekki á sér
setið að láta aðdáun sína í ljós:
— Beautiful, isn‘t it?
Emilio Pucci talar ensku jafn
auðveldlega og ítölsku. Hann tók
Master of Art gráðu við háskól-
ann í Portland rétt fyrir stríðið,
og hafði alltaf hugsað sér að
verða diplomat. En heimsstyrj-
öldin síðari breytti áformum
hans, því að árið 1938 gekk hann
í ítalska flugherinn, gerðist orr-
ustuflugmaður, og hlaut fyrir
það heiðursverðlaun. Hann varð
kyrr í flughernum í fjórtán ár,
og það að. hann gerðist tízku-
frömuður var alger tilviljun.
Hann fór í vetrarfrí til Alpanna,
veturinn 1947, þar sem hann hitti
tízkuljósmyndara Harper's Ba-
saar, Toni Frissel, sem varð yfir
sig hrifinn af skíðafötum Puccis,
sem hann hafði teiknað sjálfur.
Frissel spurði hann hvort hann
gæti ekki teiknað eitthvað í
þeirri líkingu handa kvenfólki,
og sýnt það í Zermatt um vor-
ið. í desemberehefti Harper‘s Ba-
sarr kynntust amerískar konur
fyrst framleiðslu Emilios, og inn-
an tíðar fengust framleiðsluvör-
ur hans í fínustu búðum Banda-
ríkjanna.
Pucci hugsaði svo ekki meira
um þau mál. Þangað til sumarið
1949; þá var hann í fríi á Capri,
og teiknaði að gamni sínu sum-
37. tbi. VIKAN 43