Vikan - 16.04.1970, Blaðsíða 26

Sigurvegarinn í Ljósmyndasamkeppni
Vikunnar, Jóhanna Ólafsdóttir, er 20 ára
gömul og býr í Reykjavík. Undanfarna
10 mánuði hefur hún verið að læra ljós-
myndun hjá Kristjáni Magnússyni, fyrr-
um ljósmyndara Vikunnar. Jóhanna not-
ar Miranda vél, filmu: HB 4 og Agfa
Brovira 1 pappír.
Við spjölluðum við hana, þegar henni
höfðu verið tilkynnt úrslitin.
Ég tók held ég tvær myndir af
þessari gömlu konu þegar hún gekk hjá.
I rauninni bjóst ég ekki við að neitt al-
mennilegt kæmi út úr þvi, en þegar ég
fór að skoða þessa mynd og var búin að
velta henni fyrir mér nokkurn tíma,
fannst mér ég sjá í henni þó nokkuð af
því sem ég vil hafa í ljósmynd. Það er
manneskja, karakter, í myndinni.
Hvað er þessi gamla kona að hugsa?
Hvert er hún að fara og hvaðan kemur
hún? Er þetta ekki bara venjuleg, gömul
kona sem er á leiðinni heim úr mjólkur-
búðinni?
— Ég fékk ekki dellu fyrr en ég var
orðin 18 eða 19 ára. Nei, það var ekki
eftir að ég sá „Blow-up“, —- ég var búin
að fá delluna áður. Það er þetta venju-
lega; ég fékk ljósmyndavél í fermingar-
gjöf og vildi strax fara að taka fallegar
myndir. Til að byrja með vill maður hafa
allt svo fallegt. En svo kom að því að ég
fékk leið á því að taka myndir og fara
með filmurnar beint í Hans Petersen. Ég
vildi gera eitthvað meira en bara að taka
myndirnar. Það er ekki nóg að taka mynd-
ir — manns eigin myndir verða að vera
unnar af manni sjálfri.
Hvað vil ég hafa í mynd? Ég veit
það ekki vel. Ég á bágt með að fara út
og segja við sjálfa mig: Nú tekur þú góða
mynd af þessu og þessu. Ég er hrifin af
myndum af lífinu, og nú er svo komið að
ég er alltaf með myndavél með mér.
26 VIKAN 16- tbl'