Vikan - 16.04.1970, Blaðsíða 41

nokkrar plötur og grammófón,
og fór svo að herma eftir.
— En svo fórstu í Tóna, ekki
satt?
— Jú. Geislar spiluðu hjá
Tónum í pásu, og það var strax
eftir fyrsta skiptið að mér. var
boðin staða í hljómsveitinni.
Auðvitað þáði ég það, og var svo
með þeim í tæp 3 ár.
Upp úr því kom hálfgert los
á hljómsveitina — allir þessir
upprunalegu Tónar voru hættir,
og við, sem eftir vorum, ekkert
sérlega hrifnir af því sem við
vorum að gera. Því var það að
ég og Sigurður Árnason (sem nú
er bassaleikari Náttúru), er var
bassaleikari í Tónum þá, ákváð-
um að fara til Englands og reyna
að kynnast einhverju nýju þar,
en þá var Bítilæðið í hámarki.
Þetta gerðum við og komum
heim í köflóttum fötum; örkuð-
um um allan bæ í þessu, með
hárið niður á herðar, svo hver
kvenmaður gæti verið stoltur af
— jafnvel kellingin sem er bú-
in að safna hári síðan hún var
11 ára.
Eitthvað spiluðum við eftir
þetta, en fljótlega fórum við
aftur út, og þá í skóla; til vonar
og vara tók ég þó trommusettið
mitt með mér. Við vorum í
London, og þá var Carnaby-
Street alveg nýtt af nálinni; ekki
orðið það Mekka sem það varð
síðar. Auðvitað vöktum við at-
hygli, bæði fyrir okkar furðu-
lega klæðnað og svo fyrir þetta
óskiljanlega hrognamál sem við
töluðum okkar á milli. Því kom
að því að við urðum góðir kunn-
ingjar afgreiðslufólksins þarna,
og það fór að segja okkur hvert
við ættum að fara til að hitta
poppfólkið.
Nú, til að gera langt mál stutt,
þá fórum við að stunda þarna
klúbb einn, ekki langt frá hin-
um margfræga Marquee, og þar
var það sem ég kynntist strák-
unum úr hljómsveitinni SYN.
Þeir sögðu mér að strax og við
hefðum farið að koma á þennan
stað hefðu þeir séð á mér að ég
væri músikant. Þeir voru
trommuleikaralausir þá, og
spurðu hvort ég vildi ekki reyna
hæfni mína með þeim. Vitaskuld
greip ég gullið tækifæri, og var
ráðinn.
— Nú er SYN orðin hljóm-
sveitin YES, og gerir það gott í
Englandi; hverjir félaga þinna
úr Syn eru nú í Yes?
— Það er ekki hægt að segja
að þetta sé sama hljómsveitin —
það er að Syn sé orðin Yes, en
það er aftur rétt, að tveir aðal-
máttarstólparnir úr Syn, bassa-
leikarinn Chris Squire og gítar-
leikarinn Pete Brockbanks, eru
í Yes.
— Á nýútkominni LP-plötu
YES er lagið „Every little thing“
eftir þá Lennon og McCartney
— mér hefur fundizt að þetta sé
sama útsetningin og þið í Flow-
ers voruð með hér í fyrravor áð-
TAKIÐ UPP HINA NÝJU AÐFERÐ OG LATIÐ
PRENTA ALLS KONAR AÐGÖNGUMIÐA, TIL-
KYNNINGAR, KONTROLNÚMER, KVITTANIR
O.FL. Á RÚLLUPAPPÍR. HÖFUM FYRIRLIGGJ-
ANDI OG ÚTVEGUM MEÐ STUTTUM FYRIR-
VARA YMIS KONAR AFGREIÐSLUBOX.
*
LEITIÐ UPPLYSINGA
HAR H ÖHII BflHS Bifl?
Þa8 er alltaf sami leikurinn í henni Yndisfríð okkar. Hún hefur
falið örkina hans Nóa einhvers staðar í blaðinu og heitir góð-
um verðlaunum handa þeim, sem getur fundið örkina. Verð-
launin eru stór konfektkassi, fullur af bezta konfekti. og fram-
leiðandinn er auðvitað Sælgætisgerðin Nói.
Slðast er dregið var hlaut verðlaunin:
Guðrún Ögmundsdóttir, Bræðraborgarstíg 1, Rvík.
Vlnnlnganna m& vltja 1 skrifstofu Vikunnar.
Nafn
Heimlll
örkln er & bls. 16.

16. tbi. VIKAN 41