Vikan - 16.04.1970, Blaðsíða 5

Andar tala viS börn
Fjölskylda að nafni Adams,
sem býr í borginni Gillingham í
Kent, býr við heldur óskemmti-
legar uppákomur. Einhver andi
eða draugur virðist ganga ljósum
logum um húsið og einkum hafa
samband við tveggja ára dóttur
hjónanna, er Carol heitir, sem
virðist að öllu leyti eðlilegt barn.
Þetta byrjaði með því að önn-
ur dóttirin á heimilinu, Tracey
sex ára, vaknaði grátandi um
miðja nótt og kvað sig hafa
dreymt að hún færist í umferð-
arslysi. Og nákvæmlega viku
• Auðvitað sprettur allt betur,
ef maður ber skít á það. Þá flýtir
það sér að komast upp í hreint
loft.
• Gvendur keypti glás af
minjagripum á Mallorka, en
drakk þá alla upp á leiðinni
heim.
• Þau voru bæði svo hjólbein-
ótt, að þegar þau dönsuðu saman,
voru þau til að sjá eins og hand-
snúinn rjómaþeytari.
síðar fórst barnið einmitt í slíku
slysi. Skömmu síðar heyrðu Ad-
ams-hjónin Carol tala við dimm-
raddaðan mann á einhverju
óskiljanlegu tungumáli. Þau
flýttu sér á vettvang, en sáu
engan.
Þetta hefur endurtekið sig
nokkrum sinnum. Hjónin hafa
bæði heyrt tal og fótatak til
andans, en aldrei séð neitt. Sál-
arrannsóknafélagið brezka hefur
fengið málið til meðferðar, en
hefur ekki getað skýrt það neitt
ennþá.
Armin Geigir, sem nú er þrjátíu og
sjö ára, þagSi yfir morðinu f ylir
tvo áratugi.
# vísur vikunnar
Sjá, enn er þjóðin komin í kosningaslag
þótt kannski sé hún eitthvað reikul í spori
og illa margir una víst sínum hag
sem ekki komust í framboð á þessu vori.
En tímarnir harðna og tíðin er ekki mild
og tekjum ríkis og bæja er illa varið
og ráðherrar greiða atkvæði að eigin vild
svo eitthvað virðist bogið við stjórnarfarið.
Sagði frá morSi eftir 22 ár
Árið 1948 var fimmtán ára
gamall piltur, Armin Geiger að
nafni, á vakki í heimaþorpi sínu
Biebergau í Lægra-Franklandi
(Unterfranken) í Þýzkalandi.
Þetta var á næturþeli, og Armin
hafði í hyggju að ná í eitthvað
matarkyns handa fjölskyldu
sinni, sem svalt eins og algengt
var í Þýzkalandi þá. Hann hafði
hugsað sér að koma ekki tóm-
hentur heim, þótt það kostaði að
hann yrði að brjóta eitt boðorð-
anna. Þess vegna faldi hann sig
í skuggsælu skoti er hann sá
næturvörð þorpsins, Oskar Seitz,
nálgast.
Seitz tók ekki eftir honum og
hélt varðgöngu sinni áfram inn
í kirkjugarð þorpsins, sem var
þar rétt hjá. Svo var að sjá að
hann svipaðist um eftir ein-
hverju. Skyndilega nam hann
staðar og sagði eitthvað. Þá
kváðu við skot og næturvörður-
inn féll dauður niður. Þrír menn
spruttu upp og þutu á brott
meðal grafaraðanna. Armin
þekkti tvo þeirra, menn þaðan
úr þorpinu að nafni Walter
Spiess og Josef Prosch. Trúleg-
ast hafa þeir verið í svipuðum
erindagerðum og Armin, og
gripið til örþrifaráða er nætur-
vörðurinn komst á slóð þeirra.
Þegar Armin kom heim sagði
hann fullorðnum ættingjum sín-
um frá því sem hann hafði séð,
en þeir töldu þetta hafa verið
ímyndun eina hjá honum. Hann
var líka smeykur um að morð-
ingjarnir ryddu honum úr vegi
ef hann hefði hátt um málið, og
ákvað því að þegja. Hann fór í
siglingar, en gat ekki gleymt
morðinu í kirkjugarðinum. Þeg-
ar hann svo kom aftur heim eft-
ir meira en tvo áratugi, gat hann
ekki þagað lengur og fór til lög-
reglunnar.
Og nú sitja í varðhaldi þeir
Spiess og Prosch, báðir fyrir
löngu orðnir virðulegir kaup-
sýslumenn í Biebergau.
Mari Seitz, ekkja næturvarðarins, vH gröf manns síns
i6. tbi. vikan 5