Vikan - 28.01.1971, Blaðsíða 4

Knattspyrnu-
handbókin
óskabók stráka
a
öllnm aldri
Fæst hjá næsta bóksala
HILMIR HF. SKIPHOLTI 33
PÖSTHÖLF 533 SÍMI 35320 REYKJAVÍK
4 VIKAN 4 »1.
pósturinn
Stórhneyksluð
Kæra Vika!
Ég er stórhneyksluð út af blaði,
sem ég nýlega fékk að sjá fyrir til-
viljun, og ég sendi þér þessar
línur bæði vegna þess að ég get
ekki orða bundist, og eins hins að
mér finnst siðferðileg skylda
hverrar heiðvirðrar manneskju að
mótmæla slíkum ósóma.
Blaðið sem ég á við er skóla-
blað menntaskóla nokkurs hér f
borg. Þegar frá upphafi hefur far-
ið vafasamt orð af þessum skóla,-
það hefur ekki gengið á öðru en
skólalífið í honum hafi verið orð-
að við klám, eiturlyf og annan
kommúnistaóþverra. En nú tekur
fyrst útyfir allt.
Ég ætla ekki að rekja fyrir þér
í smáatriðum efni þessa „blaðs",
ef hægt er að kalla snepil þennan
því nafni. Eitt af því sem mér þótti
svívirðilegast er að eitt fegursta
ævintýri sem þekkist er þarna af-
skræmt á svo sóðalegan hátt að
maður getur orðið veikur á að lesa
það. Ég er viss um að jafnvel í
löndum, þar sem þessi viðbjóður
hefur vaðið mest uppi, eins og i
Svíþjóð, hefði svona nokkuð jafn-
vel varðað við lög. Það er hart að
láta þennan lýð, sem hvorki kann
að hirða hár sitt eða föt og er
kannski kvikur af lús og kláða-
maur eyðileggj’a fyrir sér þessar
perlur, sem manni var mestur un-
aður að í bernsku, eða hvernig
haldið þið að það sé að geta aldrei
lesið ævintýrið án þess að manni
detti um leið þessi hryllingur í
hug?
Annað er það að auglýsingar
virðulegra verzlunarfyrirtækja eru
afskræmdar á svo sóðalegan hátt
að ég ætla ekki að reyna að lýsa
því frekar. Ég get ekki séð annað
en þetta sé stórkostlega ærumeið-
andi fyrir hlutaðeigandi fyrirtæki,
en það er eins og allt líðist nú á
dögum, allt er fínt og menningar-
legt, bara ef það er nógu sóðalegt
og mikið klám. Einnig eru í blað-
inu nokkrar afskræmislegar skrípa-
myndir af forseta Bandaríkjanna,
leiðtoga þess stórveldis, sem í
fjölda ára hefur staðið vörð um
frelsið og mannréttindin í heimin-
um og hindrað að okkar land hyrfi
í gin kommúnismans. Það er nokk-
uð sem enginn virðist muna eftir
nú orðið. En ég er svo gömul að
ég man þegar óður kommúnista-
lýður reyndi að ráðast inn í aí-
þingishúsið og gerði sitt bezta til
að limlesta þingmenn með grjót-
kasti. Þá var altalað að rússneskir
njósnarar hefðu stjórnað árásinni.
Ef til vill er þó enn ótalið það,
sem svívirðilegast er af öllu við
blað þessa unga fólks, sem þykist
vera að mennta sig, að á útsíðu
er mynd af skaðbrenndu barni,
sem á að koma því inn hjá fólki,
að það séu Bandaríkin sem eigi
sök á stríðinu í Vietnam. En allt
óbrjálað fólk veit þó, að þetta er
að snúa staðreyndunum við. Suður-
Víetnam var friðsælt og ham-
ingjusamt land, kannski ekki ó-
svipað og ísland, þegar kommún-
istar frá Norður-Víetnam eða Kína
fóru að lauma þangað inn hrvðiu-
verkamönnum sem einskis svifust,
sprengdu í loft upp mannvirki og
hræddu fólkið til undirgefni með
ógurlegum pyndingum. Þetta ó-
gæfusama land væri fyrir lcngu
glatað í klær kommúnismans, arf-
taka nasismans, ef Bandaríkin
hefðu ekki sent hersveitir til hjálp-
ar. Piltarnir frá Bandar'kium 'm.
sem sumir eru kannski meira að
segja af íslenzkum ættum, hætta
þarna lífi sínu fyrir frelsi ori ham-
ingju alls heimsins.
Og til að bíta höfuðið af skömm-
inni er prestur, sem líklega er
jafnframt kennari við skólann,
ábyrgðarmaður „blaðsins"! Næst
verður það líklega biskupinn!
En þessi hörmulega vegavilltu
ungmenni eru ekki ein í sökinni.
Það hafa börnin, sem fyrir þeim er
haft. Fyrir skömmu gekk í langan
tíma í einu af kvikmyndahúsum
borgarinnar ógeðsleg klámmynd,
sem sýnd var undir því yfirskyni
að hún væri fræðslumynd. Aðeins
tvær eða þrjár hugrakkar og ein-
arðar manneskjur höfðu kjark til
að mótmæla ósómanum. En voru
mótmælin tekin til greina? Nei,
ónei. Yfirvöldin harðneituðu að
gera eitthvað í málinu, og allt var
gert til að sem flestir, og þá eink-
um óþroskaðir unglingar, kæmu
og nytu „fræðslunnar". I þetta
sinn var það kvikmynd. Næst fá-
um við líklega að sjá þetta í formi
„fræðsluleikrits" í Þjóðleikhúsinu
eða Iðnó!
Hvað höfðingjarnir hafast að,
hinir meina sér leyfist það, kvað
sálmaskáldið. Og fyrst yfirvöldin
sjálf leggja blessun sina yfir arg-
asta klám og siðleysi, hvers er
þá að vænta af hálfrugluðum
krökkum milli tektar og tvitugs?
Ein yfir þrítugt.