Vikan


Vikan - 28.01.1971, Blaðsíða 45

Vikan - 28.01.1971, Blaðsíða 45
...við stigum skreíið til fulls! og kynnum nýja tryggingu fyrir heimili og fjölskyldu sem er einstök í sinni röð PLTRVCCinC (allrisk) Altryggingin er alveg nýtt tryggingarform, scm veitir ltcimilinu og fjölskyldunni fyllsta örvggi. Hcr fara á eftir nokkur dœmi um hvað Altryggingin hætir framyfir venjulcga heimilistryggingu: Bœtir nánast allt án undantekninga - eigin áhætta er j>ó 2000 krónur Gildir í öllum heiminum — bæði menn og munir era verndaðir á ícrðalagi scm við dvöl Lágmarkstryggingarupphœð er kr. 1.500.000 - fyrir lausafjármuni (kr. 150.000 - utan heimilis) Tekur til þýðingarmikilla hagsbóta: Skaðabótaréttar Bætir likamstjón, sem tryggður verður fyrir og íær ekki bætt frá tjónvaldi, með allt að kr. 1.000.000 Réttargœzlu Bætir lögmanns- og málskostnað út-af ágrciningsmálum Þar að auki fá allir í fjölskyldunni góða undirstöðuvernd gagnvart slysum — í •frístundum, við heimilisstörf og við skólanám Dæmi: Ef þú fótbrýtur þig í Napolí eða Neskaupstað.... - Altryggingin grciðir aukakostnaðinn Ef þú missir myndavélina þína í Mývatn eða Miðjarðarhafið... — þá fœrð þú nýja frá Áliyrgð. Tryggingin bœtir notaða blnti með nýjum svo fremi sem þeir era ekki afgamlir cða sundurslitnir Ef litli bróðir brýtur sjónvarpið eða stóri bróðir nýju skíðin sín í Hlíðarfjalli... — eða pabbi missir pípuglóðina í l>c/.tn sófann - þá bætir Altryggingin það Ef Sigga litla œtlar að hjálpa mömmu við uppþvottinn en lœtur mávastellið í þvottavélina í staðinn fyrir uppþvottavélina... - grciðir tryggingin bæði stcllið og þvottavólina Ef mamma verður svo óheppin að rífa nýju kápuna sína... þá bætir Altryggingin tjónið Abyrgdp Tryggingarfélag fyrir bindindismcnn Skúlagötu 63 - Rcykjavlk, símnr 17455 • 17947 og geng aftur fram ! eldhúsið, og rétt í þv( hringir klukkan á elda- vélinni, kartöflurnar eru tilbúnar, auðvitaS of fljótt, eins og vant er. — Hvað fáum við ( eftirmat? kallar Anders. — Sveskjutertu! Með þrjátíu og fjórum kertum, þar sem það er afmæli pabba, kalla ég til baka. — Þú ert að plata! Inn af eldhúsinu er lítið her- bergi, sem ég nota fyrir vinnuher- bergi. Ég fer þangað inn til að sækja gjöfina. Litatúbur, krukkur og penslar eru um allt og hálf- kláruð málverk, því að ég á erfitt með að Ijúka við málverk, byrja alltaf á nýju. Ég vildi óska að ég hefði held- ur keypt eitthvað handa Áke, — eða prjónað handa honum peysu. Mér er nú Ijóst hversvegna mál- verkið var svona, ég hafði ekki gert það af ást, það var ekki kær- leikur ( höndum mínum, þecfir ég málaði það. Þarna játaði ég það fyrir sjálfri mér ( fyrsta sinn. Ég hafði haldið á pensli og málað andlit en ekki manneskju. Til að vera alveg ærleg, þá veit ég að ég þekki ekki persónuna á bak við þetta andlit. En það þýðir ekki að tala um það, það verður að duga, það er of seint að finna nokkuð annað. Ég kveikti loftljósið og gekk að málaratrönunum, það hlaut að vera orðið þurrt. Svo nem ég ósjálfrátt staðar og stari á það. Ó, nei! hrópa ég hátt. Hvað hafði hún gert? Því að andlitið á léreftinu var ekki lengur andlitið á Lisu. Það var orðið að litaklessu í öllum lit- um, á nefinu ,enninu og kinnun- um, jafnvel á hökunni. Munnur- inn með mjúku línunum var galop- inn með hláturhrukkum í allar átt- ir. Það eru líka hrukkur við augn- krókana, greinilega dregnar með reglustiku. Éq get ekki látið vera að virða fyrir mér þetta andlit, það er mitt eigið andlit. — Rut! hrópar Áke. — Hvar er sportskyrtan mín? — í miðskúffunni, kalla ég á móti og þýt á fullri ferð gegnum eldhúsið og út um dyrnar. Það er ennþá sæmilega bjart og ég finn hve grasið er mjúkt undir fótum mfnum, loftið er líka þrung- ið af sýrenuilmi. — Komdu strax út, segi ég við Lisu. Hún svarar ekki. Það er skugg- sýnt þar inni svo ég get varla greint hana, en ég heyri andar- drátt hennar.---Ef þú kemur ekki út á stundinni, þá sæki ég þig. Ég bíð andartak, sem mér finnst vera heil eilífð. Ekkert svar. En þá heyri ég braka í stólnum og mjög hægt kemur hún út fyrir. Hún stendur álút og ég get ekki séð framan í hana, aðeins mjúka hárið og grannar axlirnar. Ég legg hönd- ina á öxl hennar og ég finn að hún stirðnar upp. Ég er hikandi, nú má ég ekki láta mér bregðast. Ef ég hefi nú misskilið myndina. Eða að ég yrði til þess að brjóta eitthvað, sem er svo viðkvæmt að það yrði aldrei bætt. Ég dreg djúpt andann. Góði guð, láttu mig gera það rétta núna. — Lisa ,segi ég með strangri rödd, sem ég kannast ekki við sjálf. Ég vil ekki hafa að þú hagir þér svona. Þú hagar þér engu bet- ur en Súsanna, sem öskrar á nótt- unni. Þú átt heimili, foreldra og systkin. Ég hefi ekki hugsað mér að láta nokkurt barna minna kom- ast upp með svona duttlunga, það get ég sagt þér. Svo slæ ég í rassinn á henni, nákvæmlega eins og ég geri við Anders undir sömu kringumstæð- um. Hún gefur ekki frá sér nokk- urt hljóð, hörfar aðeins undan. Svo Ktur hún upp og ég horfi í augun, sem eru eins og djúpir, dimmir brunnar, en ég get ekki lesið neitt úr þeim. — Hversvegna gerðirðu þetta, hvíslar hún. — Vegna þess að þú ert litla stúlkan mín, hvort sem þú vilt það eða ekki. — Og ég vil að öll börn- in mfn hagi sér vel. Svo sný ég mér við oq geng yfir grasflötina. Hún skokkar við hlið mér og allt í einu finn éq hönd hennar í lófa mínum, svo undur smáa og kalda hönd. Ég lít við og horfi á hana, og þá sé ég, mér til undrunar, að hún hlær. Sama Ijúfa hlátrinum, sem ég hafði séð stundarkorn, þeqar hún virt' kettlingana fyrir sér. Ég verð að þrýsta henni að mér, hún er svo dásamleg þegar hún hlær svona, og svo undir miúk í faðmi mínum. — A morgun ætla ég að byria á nýrri mynd af þér, seqi éq. — Og hún skal verða miklu b=tri. mikið líkari þér en hin myndin. Málverk sem pabbi verður mjög glaður yfir. Og meðan við gönqum uoo að dyrunum finnst mér loftið verða svo miklu mildara, eins og sum- ario sé loksins komið. GULLNI PARDUSINN Framhald af bls. 20. og ég vissi að hann virti ekki brezka fánann, en þegar við komum á staðinn var hann bú- inn að framkvæma það sem hann hafði í huga. Við björg- uðum einum af áhöfninni úr logunum og hann sagði okkur að brezkur aðalsmaður hefði verið tekinn til fanga. Það sem svo skeði vitið þér. — Og ég finn ekki orð til ,að lýsa þakklæti mínu. Að þér skylduð leggja yður í hættu fyrir ókunnan mann. já, ég á ekki orð. — Ja, hættan var ekki svo mikil, og þess utan var þetta ekki algerlega yðar vegna, Marayte er sjóræningi, sem ræðst á hvert það skip sem verður á vegi hans. Ég er aft- ur á móti víkingur, og þó þið heima í Englandi haldið að það sé það sama, þá er mikill mun- ur á því. Við erum einu menn- irnir sem getum haldið uppi aga hér á Karabiahafinu og er- um undir vernd landstjórans á 4. tbi. YIKAN 45

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.