Vikan - 06.05.1971, Blaðsíða 7

I FUIabRI
AbVÖRU
ANJECJULEG. EN V SJAIDGEF Tl-
HNNWG
Vel mætti minnast
þess í tilefni af
komu handritanna,
hversu sjaldan
verður vart
þeirrar ánægju-
legu tilfinningar,
sem fólgin er í
samhug allra
landsmanna, þjóS-
legum metnaði
og stolti.
Skyndilega rennur upp
dagur, sem er frábrugðinn
öðrum; bjartur og fagur í
fleiri en einum skilningi,
innihaldsríkur og minnis-
stæður. Á svölum en sól-
björtum apríldegi streymdu
hofuðstaðabúar niður á
bryggju til að horfa á tvær
skinnbækur bornar úr
dönsku herskipi og yfir á
islenzka grund.
Ókunnugum gæti auð-
veldlega virzt slíkur at-
burður einkennilegur í
meira lagi, nánast kátbros-
legnr. Hvílikt tilstand út af
tveimur gömlum skræðum!
Enginn íslendingur hugs-
aði á þennan lnílt. Allir
vissu hvað klukkan sló.
Loksins var til lykta leidd
áratuga harátta með far-
sælum málalokum. Mikill
fjöldi mætra manna, bæði
Dana og íslendinga sáu
])essa morgunstund rætast
ósk sem mikið erfiði hafði
kostað.
Sagt er, að sjálfstæðis-
barátta þjóða taki aldrei
enda. Að fengnu sjálfstæði
hefjist baráttan fyrir varð-
veizlu þess. Og i rauninni
má segja, að við fslending-
ar höfum ekki lilotið end-
anlegt sjálfstæði, bæði
stjórnarfarslegt og menn-
ingarlegt, fyrr en 21. apríl
síðastliðinn. Ónefndur
borgari, sem rætt var við á
förnum vegi í útvarpinu,
lét svo ummælt, að hann
hafi fundið lil sömu tilfinn-
ingar niður á bryggju á
handritadaginn og er hann
stóð í rigningunni á Þing-
völlum 17. júní 1944.
Þessi maður lalaði áreið-
anlega fyrir munn margra.
En vel mætli minnast við
slikt tækifæri, hversu sjald-
an verður vart þessarar
ánægjulegu tilfinningar,
sem fólgin er í samhug
allra landsmanna, þjóðleg-
um metnaði og stolti.
Nú er kosningabarátta
enn einu sinni fyrir dyrum.
Innan skamms hefur upp
raust sína sá laglausi og
ærandi kór; dægurþras og
rigur, barnalegt rifrildi og
klögumál. Og allt útlit er
fyrir, að alvarlegt og við-
kvæmt mál, sem varðar af-
komu allrar þjóðarinnar og
ef til vill tilveru hennar i
framtiðinni, verði gert að
bitbeini i þessum kosning-
um.
Landhelgismálið hefur
einu sinni áður komið eftir-
minnilega við sögu þjóð-
málanna. Þá báru stjórn-
málaflokkarnir gæfu til að
slíðra sverðin, snúa bökum
saman og berjast sem einn
maður. En þegar framhald
sama máls er nú í uppsigl-
ingu er ekki slíkri sam-
stöðu að heilsa. Landhelg-
ismálið verður ef að lík-
um lætur, rangtúlkað,
afbakað og misskilið. Af-
leiðingin gæti orðið sú, að
almenningur ruglaðist ger-
samlega í riminu, og guð
má því vita, hver útkoman
verður.
Þegar kosningahitinn er
kominn á það stig, að
stjórnmálamenn freistast
til að fórna því, sem þjóð-
inni er mest virði, án þess
að hugleiða, hvaða afleið-
ingar það getur haft, — þá
er vissulega hætta á ferð-
um. Þá vaknar sá illi grun-
ur, að við séum ekki menn
til að vera sjálfstæðir og
sjálfbjarga.
Og þá skýtur einnig upp
kollinum sú efasemd, hvort
við áttum skilið að njóta
þeirrar vinsemdar, skiln-
ings og góðvildar Dana,
scm var forsenda þess, að
handritin komust loksins
heim.
Megi sú efasemd aldrei
verða að fullvissu.
G.Gr.
18. TBL. VIKAN 7