Vikan - 06.05.1971, Blaðsíða 44

FRÁ RAFHA
mMMKKmmmÉll
flfeyfe $fnpi ?A>': v
BORÐHELLA MEÐ 4 HELLUM, þar af 1 með stiglausri stillingu og
2 hraðsuðuhellur. — Heimkeyrsla og Rafha ábyrgð.
56 LÍTRA OFN MEÐ LJÓSI, yfir og undirhita stýrt með hitastilli. Sérstakt glóðarsteikar element (grill).
Klukka með Timer. Heimkeyrsla og Rafha ábyrgð.
VIÐ ÖÐINSTORG - SlMI 10322
reyndum á alla hugsanlega
vegu að afsanna fjarvistar-
sönnun Nathalie. Því miður
hafði hún dvalizt á sveitasetri,
sem fjölskyldan átti, einmitt
þegar Cargate var í Liverpool,
og þótt ekkert hefði verið því
til fyrirstöðu, að Nathalie hefði
laumazt til manns sins og ekið
á hann með köldu blóði í Liv-
erpool, var okkur ógerningur,
þótt undarlegt megi virðast, að
afsanna þessa fjarvistarsönnun,
þar sem enginn hafði séð hana
aka frá staðnum eða heim aft-
ur.
— Pú, sagði McField, og nú
þetta!
— Einmitt, og nú þetta,
sagði lögregluforinginn og
kinkaði kolli. — En nú höfum
við ekki augun af hinni fögru
Nathalie, McField! Það eru
takmörk fyrir öllu!
Hálfu ári eftir að kviðdóm-
urinn hafði lýst yfir því, að
dauði Howards hefði orðið af
völdum einnar eða fleiri
óþekktra persóna, var frú Nat-
halie Howard komin í ferð til
Miðjarðarhafsins á stóru
skemmtiferðaskipi.
— Ó, sagði Nathalie kvöld
eitt dreymandi og leit dökkum
augum á félaga sinn, — þetta
tunglskin . . . Ó, er nokkuð
eins fagurt og tunglið yfir Mið-
jarðarhafinu? Finnst yður það
ekki, Thurston?
Hár dálítið feitlaginn mað-
ur við hlið hennar fann að
hjarta hans barðist ákaft í
brjósti hans. og hanti glápti til
skiptis á gula skífuna á himn-
inum og á hvítan barm frú Ho-
ward, sem var eins og bylgjur
hafsins baðaðar í birtu mán-
ans.
— Humm . . . þetta er ákaf-
lega . . . ég á við, afar fagurt,
humm, útsýnið, ég á við, sagði
hinn þekkti vísindamaður
Thurston Cavendish og kyngdi
um leið munnvatni.
— Þetta er svo rómantískt,
Thurston, hvíslaði Nathalie. —
En þér eruð líka svo . . . hvað
á ég að segja? Mér finnst ég
svo örugg í návist yðar. Lífið
hefur ekki verið mér neinn
rósadans! Trúið þér því, Thur-
ston? Á mínum aldri met ég
það mikils að kynnast mönn-
um eins og yður.
Cavendish hló vandræðalega,
um leið og hann henti kvöld-
verðarvindlinum sínum útbyrð-
is. Á meðal tilraunaglasa og
glerámanna í tilraunastofu
sinni leið honum vel Þarna
vissi hann hreint ekki, hvern-
ig hann átti að hegða sér.
— Það er mér sönn gleði að
hafa kynnzt mannesk . . . ég
á við konu eins og yður, frú
Howard, tautaði hann. — En
þér skuluð ekki tala mikið um
aldur! Þér eruð enn ung og
fögur, og . . . ég á við . . . ef
þér væruð á mínum aldri!
Nathalie hló dillandi hlátri
og sneri sér að varnarlausu
fórnardýrinu.
— Eruð þér nú að tala um
aldur, kæri Thurston? Ég segi
það satt, að frá því að ég
kynntist yður um borð, fannst
mér þér einstaklega ungur í
anda og fullur lífsgleði og . . .
Hún hætti skyndilega og
leit niður fyrir sig.
— Ég . . . ég er víst of op-
inská, tautaði hún glettnislega.
Thurston Cavendish var fall-
inn í gildruna. Enginn bjarg-
vættur var sjáanlegur á þil-
farinu. Hann tók klaufalega
utan um hina fögru frú. Hann
heyrði suð fyrir eyrunum, tölur
og lógaritmar hurfu úr höfði
hans, meðan hann fann mjúk-
ar kvenvarir snerta sínar.
Hálfu ári eftir brúðkaupið
virti Cavendish konu sína fyr-
ir sér kvöld eitt.
— Þú ert alltaf á þysi, Nat-
halie, sagði hann undrandi. —
Þarft þú endilega að koma
svona tímanlega?
Frú Nathalie Cavendish nam
skyndilega staðar og hló við.
Hún var samkvæmisklædd.
— Nei, það er alveg satt,
elsku Thurston, sagði hún. —
Hvað er að mér? Nei, en í al-
vöru . . . það er svo mikil
snjókoma, að ég held, að Andy
geti ekki ekið ýkjahratt, og ég
lofaði nú einu sinni Murdochs-
hjónunum að vera stundvís í
samkvæmið. Ertu viss um, að
þú viljir ekki koma með,
Thurston minn? Frú Murdoch
44 VIKAN 18.TBL.