Vikan - 06.05.1971, Blaðsíða 11

EKKI
PÓLITÍSKT
VÉLMENNI,
HELDUR
SJÁLFSTÆÐUR
()(,
SÉRLUNDAÐUR
EINSTAKLINGUR
fjörðum haustið 1959. Var
það hyggileg ráðstöfun og
undanfari annars og meira.
Sjálfstæðisflokkurinn
mátti síns mikils á Vest-
fjörðum í liaustkosningun-
um 1959. Fékk hann 1957
alkvæði og röskum tveim
hundruðum fleiri en Fram-
sóknarflokkurinn. Voru
Gísli Jdnsson og Kjartan J.
Jóhannsson kjördæma-
kosnir, og munaði aðeins
nokkrum atkvæðum, að
Sigurður Bjarnason yrði
landskjörinn. Viðhorf voru
hins vegar mjög brevtt,
þegar leið að kosningunum
1963. Gísli Jónsson vék þá
af framboðslistanum fvrir
aldurs sakir, en Kjartan J.
Jóhannsson var orðinn liér-
aðslæknir í KópavogL og lét
þess vegna einnig af þing-
mennsku vegna anna. Kom
nú i ljós, hvers konar skák
Matthias Bjarnason tefldi.
Sigurður Bjarnason
hreppti efsta sæti fram-
boðslistans og Þorvaldur
Garðar annað, en Matthias
Bjarnason settist kampa-
kátur bak þeim. Gérðist svo
margt óvænt. Sjálfstæðis-
flokkurinn fékk þrjátíu at-
kvæðum færra eu Fram-
sóknarflokkurinn á Vest-
fjörðum, en forlögin revnd-
ust eigi að siður Matthíasi
Bjarnasvni ólikt hliðholl-
ari en Sigurði frá Vigur
fjórum árum áður. Varð
Matthias landskjörinn
sjálfum sér og öðrum ti!
mikillar undrunar, en
skipting uppbótarsætanna
er stundum eins og liapp-
drætti, og kom einn vinn-
ingurinn þessu sinni á hlut-
fallstölu hans, þó að brota-
'broti munaði, að liann lenti
í Húnaþingi, en ekki höfuð-
stað Vestfjarða. Sá Mattlií-
as svo 1963 ráð við þeirri
hættu að missa af þing-
mennsku sinni. Stjakaði
hann Þorvaldi Garðari af
framboðslistanum og sett-
ist þungt í annað sætið.
Varð Matthías þá kjör-
dæmakosinn ásamt Sigurði
Bjarnasyni og taldist harla
forsjáll, þvi að Sjálfstæðis-
flokkurinn tapaði enn á
Vestfjörðum og reyndist
enga von hafa átt í upp-
bótarþingsæti þar að lok-
inni talningu. Nú er Sig-
urður Bjarnason á braut og
situr í vellK’stingum i
kóngsins Kauþinhöfn. Var
hrottför hans drjúgur
greiði við Matthías Bjarna-
son, sem skipar efsta sæti á
framboðslista Sjálfstæðis-
flokksins á Vestfjörðum i
sumar og þarf engu að
kviða framar um metorð
sin.
MattHiasi Bjarnasyni
mun bezt lýst með greinar-
gerð þess, hvernig frami
hans er til kominn. Hann
er duglegur maður og
kappsamur og lætur aldrei
hlut sinn fyrir neinum. Gaf
að skilja strax haustið 1959,
að skammt myndi í þing-
mennsku hans, þó að hann
virtist lúta að litlu. Þrír af
samherjum hans, sem sátu
ofar honum á framboðs-
listanum, voru önnum
kafnir i höfuðstaðnum og
lítt tengdir kjördæminu, en
Matthias aftur á móti starf-
andi þar í áhrifamikilli
forustu. Hefur hann og not-
fært sér þá aðstöðu óspart
æ siðan og það vafalaust
ráðið úrslitum um gengi
hans og mannvirðingar, þó
að sitthvað fleira komi til.
Heima á ísafirði þvkir
Matthias Bjarnason um-
svifamikill í starfi og bar-
áttu. Hann er dágóður
ræðumaður, en enginn
skörungur i málflutningi.
Temur hann sér oft þótta
og jafnvel stærilæti og tefl-
ir stundum á tæpt vað í
deilum, en stilltist þó held-
ur með aldri og revnslu. A
alþingi talar hann sjaldan
Framhald. á bIs. 36.
18. TBL. VIKAN 11