Vikan - 19.08.1971, Blaðsíða 14

— Já, einmitt það, leikarar,
sagði hann og studdi á lyftu-
hnappinn.
Þau fóru upp á sjöundu hæð.
— Þessi íbúð er fjögur her-
bergi, baðherbergin eru tvö og
fataskáparnir fimm. í upphafi
voru íbúðirnar hérna í húsinu
mjög stórar — sú minnsta var
níu herbergi — en nú hefur
þeim verið skipt upp í fjögurra,
fimm og sex herbergja íbúðir.
7E er fjögurra herbergja, en
var upprunalega hluti af tíu
herbergja íbúð. Eldhúsið í
henni heyrði áður til stóru
íbúðinni og sömuleiðis stóra
baðherbergið Gamla svefnher-
bergið er nú dagstofa og annað
svefnherbergi gegnir enn því
hlutverki. Eigið þið börn?
— Við höfum hugsað okkur
að eignast þau, sagði Rosemary.
— íbúðinni fylgir ágætis
barnaherbergi, ásamt tilheyr-
andi baðherbergi og fataskáp.
Það er upplagt fyrir ungt par
eins og ykkur.
Frú Gardenia, sem leigði hér
á undan ykkur, sagði herra
Micklas án þess að líta á þau,
— dó fyrir aðeins nokkrum
dögum, og síðan hefur ekki
verið hreyft við íbúðinni, ekki
ennþá.
— Dó hún í íbúðinni? spurði
Rosemary. — Ekki svo að
skilja ...
—Neinei, á sjúkrahúsi, sagði
herra Micklas. — Hún lá í
dvala í margar vikur. Hún var
háöldruð og dó án þess að koma
til meðvitundar.
Herbergin fjögur lágu sitt
hvorum megin við gang, sem
var i beinni línu frá íbúðar-
dyrunum. Fyrsta herbergið til
hægri var eldhúsið. Þar var
gaseldavél með sex plötum og
tveimur ofnum, geysistór kæli-
skápur, engu fyrirferðarminna
eldhúsborð, tylft skápa, gluggi
út að Sjöundu tröð. Það var
hátt til lofts. Þarna yrði ærið
rúm fyrir eitthvað svipað bláa
og fílabeinshvíta morgunverð-
arhorninu, sem hún hafði klippt
út úr síðasta House Beautiful.
Á móti eldhúsinu var borð-
stofan eða hitt svefnherbergið,
sem frú Gardenia hafði greini-
lega notað í senn sem vinnu-
herbergi og gróðurhús. Plöntur
í hundraðatali, dauðar eða deyj-
andi, voru þar í röðum á hill-
um, og yfir þeim hvirfingar af
Ijósrörum, sem'ekki var kveikt
á.
Rosemary renndi augunum
um veggi og glugga. Herberg-
ið yrði alveg upplagt til að
verða þess konar barnaher-
bergi, sem hana hafði dreymt
um. Það var dálítið dimmt inni
— glugginn sneri út að þröng-
um garði — en gulhvítt vegg-
fóður myndi gera það ólíkt
bjartara. Baðherbergið var lít-
ið en hentugt, og sama var að
segja um fataskápinn, sem full-
ur var af krukkum með smá-
plöntum, sem virtust þrífast
vel.
Þau gengu til dyranna og
Guy spurði: — Hvað er þetta?
— Aðallega kryddjurtir,
sagði Rosemary. — Þarna eru
mynta og basilíka . . . nú, hin-
ar þekki ég ekki.
Lengra frá í ganginum var
breið hvelfing og inn úr henni
var gengið inn í dagstofuna.
Gluggarnir ‘voru með stórum
framskotum og tilheyrandi
bekkjum. f veggnum til hægri
var lítið eldstæði opið, og til
hægri við það var flúrskreytt
loftrönd úr marmara og hár
bókgskápur úr eik.
— Ó, Guy. sagði Rosemary
og þrýsti hönd hans. Guy sagði
„Mm“ efablandinn, en þrýsti
hönd hennar á móti.
Svefnherbergið var fullkom-
ið — fjórum sinnum sex metr-
ar — með glugga út að þrönga
garðinum. Baðherbergið var
stórt og innréttingin ólgandi og
áleitin og sett blómknöppum
úr látúni.
— Þetta er dásamleg íbúð!
sagði Rosemary. Hún d'ansaði
í hring opnum örmum, eins og
hún vildi faðma allt umhverf-
is. — Eg elska hana!
— Það er fataskápur bakvið
skrifborðið hérna, sagði Mick-
las. — Það er ég viss um. Þeir
eiga að vera fimm. Hann gekk
að skrifborðinu.
Guy. tyllti sér á tá og sagði:
— Það er rétt. Þarna sé ég rifu.
— Hún hefur flutt það, sagði
Rosemary. — Skrifborðið hef-
ur staðið þarna áður. Hún
benti á draugalega skugga-
mynd, sem sjá mátti á veggn-
um nálægt svefnherbergisdyr-
unum, og á dökkrauðri gólf-
mottunni voru djúp för eftir
kúluborðfætur. « Einnig mátti
sjá á mottunni förin eftir borð-
fæturna, sem komið höfðu þeg-
ar borðið var dregið á sinn nú-
verandi stað.
— Vilduð þér vera svo góð-
ur að hjálpa mér, sagði herra
Micklas við Guy.
Þeir smámjökuðu borðinu á
þess upprunalega stað.
— Nú skil ég hvers vegna
hún féll í dvala, sagði Guy.
— Hún getur ekki hafa gert
það sjálf, sagði herra Micklas.
— Hún var áttatíu og níu ára.
Rosemary horfði tortryggin
á fataskápsdyrnar, sem sáust
vel þegar borðið hafði verið
fært.
Skápurinn var næstum tóm-
ur. Ryksuga var öðrum megin
í honum, hinum megin þrjár
eða fjórar hillur. Á efstu hill-
unni voru blá og græn bað-
handklæði.
— Ef hún hefur lokað ein-
hvern hérna inni, þá hefur sá
hinn sami sloppið út, sagði Guy.
— Hvaða ástæðu getur hún
hafa haft til að fela ryksuguna
og handklæðin? spurði Rose-
mary. Herra Micklas yppti öxl-
um. — Eg býst ekki við að við
fáum nokkurn tíma skýringu á
því. Hún var kannski eitthvað
farin að sljóvgast. Hann brosti.
Þau þökkuðu h'erra Micklas,
sem fylgdi þeim út á gangstétt-
ina, og síðan gengu þau hægt
eftir Sjöundu tröð inn að mið-
borginni.
Ó, Guy, við skulum taka
hana! Elsku bezti! Þetta er svo
dásamleg íbúð! Dagstofan get-
ur orðið — getur orðið eins
falleg og notaleg og við óskum
okkur, og — elsku Guy, við
tökum hana, er það ekki?
— Jújú, sagði Guy og brosti.
— Svo fremi við losnum við
hina.
Þau gengu til Russian Tea
Room og pöntuðu blóðmaríu
og dökkt brauð með kjúklinga-
salati.
Afgreiðslustúlkan fór og Guy
gekk til símans.
Rosemary smjattaði á
drykknum og hélt þumalfingr-
unum undir borðplötunni.
Svo kom Guy aftur, hávax-
inn og glæsilegur. Hann bældi
niður hlátur og það var já sem
ljómaði frá honum.
Þótt undarlegt kynni að virð-
ast reyndi Hutch að fá þau til
að breyta fyrirætluninni. Hann
hélt því fram að Bramford væri
háskastaður.
Fyrst eftir að Rosemary kom
14 VIKAN 33.TBL.