Vikan - 19.08.1971, Blaðsíða 50

— Þetta var reyndar járnbraut-
arslys, mér varð á að kyssa
jöðurinn í stað dótturinnar í
jarðgöngunum!
— Og hvar er svo þvottaefnið,
sem þú áttir að kaupa?
— Það verður ekki hjá því
komizt, hann er aðalerfingi
frœnda ykkar!
/ nœstu
Fjáreigandi og útgerðarmaSur
• Gríski skipakóngurinn Niarcos á tankskipaflota, sem
er helmingi stærri en brezki herflotinn. í grein um hann
í næsta blaSi er sagt frá því, hvernig hann eignaSist millj-
arSa sína og eins er minnzt á hiS dularfulla fráfall eigin-
konu hans, sem kunnugt er úr fréttum.
★
Heimsins hættulegasta borg
• Manila, höfuSborg Filippseyja, er nú talin ein hættu-
legasta borg á jarSríki, og er þó margur staSurinn engin
paradís. Glæpir eru ótrúlega algengir á Filippseyjum. Aætl-
aS er, aS um fimmtíu manns séu myrtir á eyjunum á hverj-
um einasta degi. Sjá nánar í grein í næsta blaSi.
★
Finnska fjallkirkjan
• Finnar hafa byggt í Helsingfors kirkju, sem mun vera
einstæS í sögu kirkjubygginga. Þessi nýja kirkja teygir ekki
turn sinn til himins, eins og blessuS Hallgrímskirkjan okk-
ar. Hún er turnlaus meS öllu og meira en þaS: Hún er
byggS ofan i klettahæS og hvolfþak sett yfir. VerkfræS-
ingar og arkítektar hafa unniS mikiS afrek viS smíSi þess-
arar frumlegu kirkju.
★
Töfragripurinn
• Smásaga næsta blaSs nefnist þessu nafni og fjallar um
harla óvenjulegt efni. Tveir fornleifafræSingar eru á eySi-
mörku í leit aS dýrmætum gripum. Þeir eru illa haldnir
vegna hita og sjúkdóma. Þá finna þeir töfragripinn.
★
Endurminningar Rose Kennedy
• Saga Kennedy-bræSra er öllum kunn, enda hefur
óhemju mikiS veriS um þá skrifaS. Einn er sá þó í þessari
nafntoguSu fjölskyldu, sem lítið hefur veriS vitaS um hing-
aS til. ÞaS er móSir þeirra bræSra, Rose Kennedy. Hún
hefur nú látiS skrásetja endurminningar sínar og eru þær
væntanlegar í bókarformi innan skamms. Urdráttur úr
þeim hefur þegar birzt f bandarískum blöSum og í næstu
Viku verSur sagt frá fáeinum atvikum úr sögu þessarar
merkilegu konu.
M M M » •> VI -«■» UP fiW VMfj.j
um hversu mikla þekkingu
þessir drengir hafa á sr.
Friðrik og starfi lians, en
þegar sagt er að nú skul-
um við syngja „Séra Frið-
riks sálm númer þetta“, þá
Ijóma andlitin meira en
endranær. Það hefur ver-
ið kveikt upp í arninum
og hrosandi — en þreytt —
andlitin fá á sig dulrænan
hlæ í bjarmanum. Það er
mikið sungið, farið í marga
leiki og mikið hlegið. For-
ingjarnir greina frá leikj-
um og störfum dagsins, til-
kynna úrslit í knattspyrnu-
leikjum og fleiru og strák-
arnir láta í ljós ánægju
sína, svo að ekki verður
um villzt.
„Margir ykkar“, segir
Friðbjörn, þegar fer að
líða á kvöldvökuna, „hafa
verið hér áður. Sumir oft.
Þegar ég var á ykkat' aldri
kom ég sjálfur hingað og
vildi alltaf koma aftur. Ég
vissi ekki þá hvers vegna
það var, en nú veit ég það:
Það var Guðs orð sem ég
sóttist eftir og ég er viss
um, að þið komið sjálfir í
sama tilgangi, ef til vill án
þess að þið gerið ykkur
grein fyrir því sjálfir. Guð
hefur ákveðinn boðskap að
flytja ykkur og hann lief-
ur kosið að gera það hér“.
Það hiðja allir saman og
syngja: „Svara, svara:
vertu velkominn/ vissulega
ertu Drottinn minn....“
Þeir sem vilja, fara með
foringjunum út í Kapellu
og eiga þar hljóða stund,
en aðrir fara að sofa og
húa lúin hein undir næsla
dag, sem verður jafn við-
hurðarríkur og sá sem er
senn á enda.
Sólin roðar fjallaloppana
þegar við göngum ásamt
starfsmönnunum yfir í
matarskálann til að þiggja
molasopa hjá starfsstúlk-
unum og þegar við sofnum
óskum við okkur þess að
við værum aftur orðnir 10
ára Skógarmenn.
ó.vald.
50 VIKAN 33. TBL.