Vikan - 20.01.1972, Blaðsíða 48

— Hvar hajið þið lært jrönsku,
herrar mínir?
um leið illa en grímumaðurinn
var hinn rólegasti.
— Hvenær gerðist þetta?
spurði Lila Conway.
— Núna í kvöld.
— Núna rétt fyrir þáttinn?
Mike hafði hrokkið við, þeg-
ar grímumaðurinn svaraði.
Hann starði á skerminn. Og
hann svitnaði sjálfur, þegar
hann heyrði næsta svarið:
— Ekki fyrir þáttinn. Ég
gerði það meðan á þættinum
stóð. Fyrir fáeinum mínútum,
meðan ég stóð hérna.
Mike flýtti sér bak við svið-
ið. Hann heyrði að spurningun-
um var haldið áfram.
— Höfum við séð yður gera
þetta?
— Nei, vitanlega ekki.
— Hefur enginn séð það?
— Ekki nokkur manneskja.
— Og ekki heldur mann-
eskjan, sem er við þetta riðin?
— Ég efast um hvort hún
hefur séð nokkuð eða heyrt.
— Hún? Það var Sally Bur-
ack, sem tók fram í. Þetta var
kona? Wally Adams stóð upp
og bandaði ákaft. Sally, . það
er ekki komið að þér ennþá.
Gerðu svo vel að...
Jake Jenkins var næstur. —
Var þetta kona? spurði hann.
— Já, það skiptir engu máli,
en það var kona.
— Nákomin yður. Til dæmis
konan yðar?
— Já, það var konan mín.
Wally Adams var aðfram-
kominn. Hann leit á klukkuna
og sagði: — Tíminn er útrunn-
inn. Ég verð að biðja yður um
að taka af yður grímuna og
segja okkur hver þér eruð, og
hvað þér hafið gert.
— Með mestu ánægju, svar-
aði hinn og tók af sér grímuna.
Það var ekkert einkennilegt við
andlitið. Alveg eins alvanalegt
og fötin hans. — Ég heiti Har-
old Flaxer, sagði hann brosandi,
og ég myrti Beehe, konuna
mína fyrir fimm mínútum.
ÁHORFENDUR ráku upp
skelfingaróp. Allir horfðu á
manninn og Wally flýtti sér að
hljóðnemanum.
— Hr. Flaxer hefur tjáð sig
fúsan til að gefa sig fram við
lögregluna, sem er viðstödd
hérna í kvöld og meðganga
glæp sinn. Hann átti sjálfur
hugmyndina að því að koma
hingað, og við höfum haft sam-
vinnu við lögregluna ...
— Bíðið þér augnablik! sagði
Flaxer. — Ég er ekki búinn. Ég
er viss um að allir vilja heyra
hvers vegna ég drap Beebe, og
hvernig. Það er auðvelt að
svara hvers vegna — hún hef-
ur aldrei verið skemmtileg i
sambúðinni. Ég læt það vera
fyrst í stað. En svo kom sjón-
varpið... og þá fann Beebe
sjálfa sig og sat og góndi á það
dag og nótt, tómum, stórum
augum...
Wally virtist ekki líða vel...
— Ég vissi líka að hún mundi
horfa á sjónvarpið i kvöld. Auð-
vitað! Hún hefur séð allar dag-
skrárnar yðar, hr. Adams —
frá byrjun. Hún var mikill að-
dáandi yðar. Hún var vön að
fara hingað þangað til ég bann-
aði henni það. Og þá varð hún
að sætta sig við að horfa á yð-
ur heima ...
Ég setti tímasprengju undir
stólinn hennar áður en ég fór
og hún sprakk fyrir tíu mínút-
um. En ég veit að hún hefur
dáið sæl, því að hún var að
horfa á yður ...
HAROLD FLAXER hneigði
sig og fór út — og beint í
hrammana á lögreglumönnun-
um.
— Nú er ég tilbúinn, sagði
hann.
Mike strauk hann en fann
engin vopn á honum. Og svo
small í handjárnunum um úln-
iiðina á Flaxer.
— Þér höfðuð þá ekki myrt
neinn, þegar þér senduð bréfið,
sagði Mike önugur.
—• En nú hef ég gert það,
sagði Flaxer. — Verið viss um
það.
— Hvar eigið þér heima?
— 34. götu, svaraði Flaxer
og nefndi húsnúmerið.
— Hafið þið gát á honum,
sagði Mike og flýtti sér út í
síma. — Hefur orðið sprenging
í ykkar umdæmi... 34. götu?
— Stór sprenging í stóru
íbúðarhúsi. Við höfum ekki
komizt þar inn ennþá, en eng-
inn mun hafa slasazt.
— Jú, ein kona, og hún er
látin, sagði Mike. Og svo flýtti
hann sér í 34. götu.
Wally Adams kom hlaupandi
á eftir honum. — Æ, bíðið þér
eftir mér. Lofið þér mér að
koma með yður.
— Jæja. Þér eigið rétt á að
sjá morðstaðinn.
Fimm konur á aldrinum
fjórtán til sextíu ára sátu fyrir
þeim, þegar þeir komu út úr
dyrunum. Og lítil, dökkhærð
kona, á að gizka þrítug, rak
rithandakverið sitt framan í
Wally.
Hann yppti öxlum og tók upp
kúlupennann.
— Ég hef alltaf dáðst að yð-
ur, hr. Adams, sagði hún með-
an hann var að skrifa nafnið
sitt. — Viljið þér ekki skrifa
eitthvað persónulegt. Til dæm-
is: „Til Beebe frá Wally, með
beztu kveðju!“
— Til... hvað? spurði Mike
og þreif í handlegginn á henni.
— Hvað heitið þér meira en
Beebe?
Hún varð hrædd. — Flaxer!
Beebe Flaxer!
Wally leit á Mike og Mike
leit á Wally.
— Hve lengi hafið þér verið
hérna? spurði Mike.
— Síðan sýningin hófst. Ég
komst ekki inn. Maðurinn minn
er ekki heima í kvöld, svo ég
reyndi að komast hingað, en
allt var uppselt...
Wally Adams fór að hlæja.
Hann vildi ekki hlæja en gat
ekki stillt sig um það samt.
— Mér finnst þetta ekki
hlægilegt, sagði Beebe gröm. —
Ég hef svo gaman af þættinum
yðar — „Hver er maðurinn?“
—• Frú, sagði Wally og tók í
öxlina á henni. — Yður skjátl-
ast. Þátturinn minn heitir ekki
„Hver er maðurinn?" heldur
„Þetta er líjið!“ ☆
HVERNIG ER
FRANSKA KONAN
Framhald aj bls. 27.
hjónasængina. Meirihlutinn
glatar ekki meydómnum fyrr
en tuttugu til tuttugu og
tveggja ára, en í Þýzkalandi
og á Norðurlöndum munu jóm-
frúr yfir tvítugt Iöngu orðnar
úrelt fágæti.)
í sex ár hef ég verið í vin-
fengi við verkfræðing nokk-
urn. Hefði hann kvænst mér,
væri ég löngu orðin góð hús-
freyja og móðir. En fjölskylda
hans er af yfirstétt og andvíg
mér, þar eð ég er ekki af aðli.
Og þar sem ég er auðvitað ekki
lengur hrein mey, líta þau á
mig sem hóru. (Nærri níu af
hverjum tíu frönskum konum
giftast manni af sömu stétt og
standi.) En lífshamingjan í
mínum augum — hún er það
að lifa með þeim manni, sem
ég elska“. (Nítján af hverjum
tuttugu frönskum konum
kváðu vera þeirrar meiníng-
ar.)
Franskar konur elska helzt
með eiginmönnum sínum og
elskhugum að kvöldlagi (rúm-
lega átta af hverjum tíu) og
þá frekast um helgar og í frí-
um. Nærri fjórar af hverjum
tíu örva manninn á undan,
meðan og eftir með ljúfyrðum.
Enn fleiri vilja gjarnan verða
þess aðnjótandi af hálfu karl-
mannanna.
Frakkar hafa löngum haft það
orð á sér að vera ástfólk með
meira móti, og nýjustu rann-
sóknir taka undir það að ýmsu
leyti. Þannig er hin nafnkunna
og margumrædda togstreita
milli kynjanna með minnsta
móti í Frakklandi. Kunnur
franskur félagsfræðingur, Eve-
lyn Sullerot, segir: „í Frakk-
landi elska konur eiginmenn
sína í raun og sannleika. Þar
beindist kvenréttindabaráttan
því aldrei GEGN karlmönnun-
um. Franskar konur taka ekki
þátt í mótmælaaðgerðum með
öðrum konum; miklu frekar
skemmta þær sér með karl-
mönnunum".
Þrátt fyrir slaka kynferðis-
fræðslu er franska konan eng-
in heimótt í ástamálum. Hún
hefur ríkar hvatir og tilfinning-
ar, og hún þekkir ekki þessa
kjánalegu greiningu í „líkam-
legar“ og „andlegar" ástir, sem
svo margt Norður-Evrópufólk
er með á heilanum. Kynlífið er
í hennar augum Iíkamlegt, til-
finningalegt og hugrænt — allt
þetta í einu og svo samblandað,
að enginn þáttur verður frá
öðrum greindur. Enginn skyldi
samt halda að hún haldi ekki
skynseminni vakandi. „Fyrir
brúðkaup mitt“, segir nýnefnd
frú Sullerot, „spurði móðir mín
mig þessarar dæmigerðu
frönsku spurningar: Hefurðu
hugleitt hvort þú getir þolað
mann þinn í f jörutíu ár“? Ekk-
ert þolir frönsk eiginkona verr
en að geta ekki talað við mann
sinn. Og í Frakklandi þykir það
léleg ástkona, sem ekki er upp-
lögð til skrafs eftir hvíluleik.
Frönsku konunni líður ekki
vel nema sjálft hið hversdags-
legasta andrúmsloft sé meng-
að kyntöfrum. Á vinnustað ger-
ir hún alltaf sitt bezta til að
verka laðandi á karlpeninginn.
Hinsvegar myndu aldrei út-
koma í Frakklandi bækur um
listina „að krækja sér í eigin-
mann“.
Andstöðuleysið við karl-
mennina hefur haft í för með
sér að í kvenréttindamálum
48 VIKAN 3.TBL.