Vikan - 03.02.1972, Blaðsíða 9

\ C J í V j r b j í N ] r m í
1
F J í R 1 1 T j | Y J | IJ J | 1 J W O J r p j I TJ W
■ 1« Jfl H , '.'jfl 1 . 1 Æ

— Nei, og þá var klukkan um
níu.
— Þakka ykkur fyrir. Það
var ekki meira núna.
Dom geipaði, er þeir voru
komnir út í bílinn, og sagði:
— Jæja, hvað heldurðu um
þetta, Harris?
— Ég held, að okkur muni
ganga betur að fá upplýsingar
hjá þeim á morgun.
— í dag áttu við.
— Já, einmitt.
Dom gaf Harris skýrslu um
hádegisbilið.
Hinn látni, Lewis Catman,
átti nokkra óvini, sagði Dom,
en aðeins tveir þeirra koma til
greina. Annar þeirra er maður,
sem Catman fór illa með. Hann
hefur enga fjarvistarsönnun, og
nann hefur einhvern tíma hótað
að berja Catman. Hinn er mað-
ur, sem sakar Catman um að
hafa skrifað sögu um hann og
—einkaritara hans og þar með,
eyðfagt heimilislíf sitt. Ég hef
látið ná í þá báða og þú getur
yfirheyrt þá, ef þú vilt. Það er
bersýnilegt, að eitthvað hefur
gerzt milli frú Catman og Carls,
en Lewis var nógu skynsamur
og hafði rætt við lögfræðing
sinn um skilnað. Hvað Carl við-
víkur, þá á hann ekki salt í
grautinn. Þess vegna hlýtur frú
Catman að hafa greitt fyrir þau,
er þau voru saman á veitinga-
stöðum, en það er einmitt það,
sem hún hefði orðið að hætta
að gera, ef skilnaður hefði orðið.
— Þetta er gamla sagan,
Dom!
— Já. — Nú, byssan var á-
reiðanlega eign Catmans. Hann
geymdi hana í kommóðuskúffu
og fingraför hans voru á henni.
Enn fremur hef ég haft upp á
manni, sem sá Catman lifandi
um þrjú leytið í gærdag.
— Já, en við höfðum spurnir
af honum eftir það.
—• Vissulega, en þessi maður
talaði við Catman. Hann kom
til þess að afhenda honum nýja
ritvél, og taka þá gömlu. Einnig
höfum við komizt í samband við
mann, sem kom til Catmans
klukkan hálfátta og hann
hringdi dyrabjöllunni án ár-
angurs. Við höfum talað við
leigubílstjórann, sem ók frú
Catman til veitingahússins
klukkan fimmtán mínútur fyr-
ir sjö eins og frú Catman sagði
sjálf, og hér eru enn fremur
myndir, sem ég lét taka af her-
berginu og öllu, sem í því var.
— Fleiri myndir? Hvers
vegna?
— Þessar, sem við tókum í
gærkvöldi, heppnuðust illa.
— Fórstu sjálfur þangað í
morgun?
Dom kinkaði kolli.
— Já, en ég snerti ekki á
neinu. Allt var eins og við
skildum við það.
Harris tók myndirnar og at-
hugaði þær nákvæmlega.
— Það er ekki rétt, sagði
hann rólega. í gærkvöldi var
pappírsörk í ritvélinni, en nú
er hún þar ekki lengur. Sjáðu!
Harris benti á auðan valsinn.
— Já. ég gleymdi þessu. Ég
bað Steve að rannsaka vélina
nákvæmlega. Mér fannst sjálf-
sagt að taka allt með í reikn-
inginn.
— Fundið þið nokkuð?
— Nei, en við hefðum ef til
vill getað fundið eitthvað.
— Já, og það hafið þið ein-
mitt gert! sagði Harris. Nú skul-
um við fara og tala við skötu-
hjúin.
Á leiðinni kom Harris við hjá
Carl og tók hann með. Er þeir
komu að húsi Catmans, gengu
þeir rakleiðis inn í stofu, en
Dom fór einsamall inn í vinnu-
stofu Catmans og lokaði á eftir
sér.
Frú Catman virtist ekki eins
taugaspennt og við fyrri .yfir-
heyrsluna, en Carl var hins
vegar mjög óstyrkur. Harris
bað þau nú að endurtaka alla
söguna, og þau gerðu það næst-
um orðrétt.
Þegar þau höfðu lokið fram-
burði sínum, kinkaði Harris
kolli og var mjög hugsandi. Það
var löng þögn áður en hann
sagði:
— Hvort ykkar myrti hann?
Carl hrökk við, en frú Cat-
man virtist ekki bregða hið
minnsta. Hvorugt þeirra svar-
aði spurningunni.
— Ég held, að þér hafið gert
það, sagði Harris og benti á
konuna. Ég held, að þessi ná-
ungi þarna hafi engan kjark til
slíkra hluta, sagði hann.
Framhald. á bls. 34.
5.TBL. VIKAN 9