Vikan - 24.02.1972, Qupperneq 18

Ein
milljón
aatjan
dögum
Svissneska blaðakonan dr.
Charlotte Peter hefur rann-
sakað í mörgum löndum eitt
stærsta vandamál heims:
Hvað gera ríkisstjórnir land-
anna til að forðast offjölgun?
Mannkynið er að vaxa sjáifu
sér yfir höfuð. Nefnd vísinda-
manna og Nóbelshafa, sem
rannsakað hafa vandamálið,
spá ógnum á komandi tímum
„fólksfjölgunarsprengingar-
innar“: Hungursneyð, versn-
andi skólamenntun, vaxandi
hræðslu og stríðum, þar sem
barist verði fyrir því einu að
draga fram lífið. - Þessi
óheillaþróun verður aðeins
hindruð með einu móti: Tak-
mörkunum á fæðingum. En
hvað er gert í þá átt í einstök-
um löndum?
KlNA
Þar gilda í einu og öllu reglugerðir Kommún-
istaflokksins: hann ákveður giftingaraldur,
barnafjölda og hversu langur tími eigi að
líða milli fjölgunar hjá hverjum hjónum.
Flokkurinn gerir kröfu til þess að fólk
hafi góða stjórn á kynhvötum sínum og
íjölgunarhneigð eins og öðru. Illa er séð
að karlmenn gangi í hjónaband fyrir tutt-
ugu og átta ára aldur og konur áður en
þær verða tuttugu og fjögurra ára. Þeim,
sem ekki geta stillt sig 'þetta lengi, er
refsað með því að banna þeim aðgang að
fundum Flokksins, sem mundi jafngilda
því að vera settur út af sakramentinu í
þeim löndum kristins dóms, þar sem hann
er enn tekinn alvarlega. f hliðstæða ónáð
falla mæður, sem láta sig henda þá léttúð
að eignast börn með minna en fjögurra
ára millibili.
Getnaðarverjur þykir sjálfsagt að brúka
og eru þær mjög ódýrar, en talsvert skort-
ir á að framleiðslan fullnægi eftirspurn
og þörf. Fóstureyðingar eru leyfðar.
INDLAND
Indverskar mæður leggja mikið upp úr þvi
að eignast mörg börn, og áróðri fyrir fækk-
unum fæðinga er dauflega tekið.
Það er mjög erfitt að fá indverska konu
til að nota Pilluna eða einhverjar getnað-
arverjur. Meðal hins sárfátæka múgs eru
börnin eini auður og eina gleði kvennanna.
„Hvernig ætti ég að geta orðið fátækari
þótt ég eignaðist fleiri börn?“ spyr ein.
„Ég á ekkert hvort sem er. Við sofum á
götunni og lifum á úrgangi.“
Önnur segir: „Þegar drepsótt kemur,
deyja mörg börn. Ég á tíu, svo að þá eru
meiri líkur til að ég haldi að minnsta
kosti einu eftir."
Sú þriðja: „Börnin eru það eina, sem
Guð gefur okkur.“
Indverska stjórnin beinir nú áróðri sín-
um fyrir minnkandi fjölgun einkum að
karlmönnunum, reynir að fá þá til að
láta vana sig og býður þeim til gjald í
sleginni mynt og fríðu. Pillum og verjum
fyrir bæði kyn er útbýtt í stórum stíl, en
án verulegs árangurs. Sjö af hverjum tíu
Indverjum kunna hvorki að lesa né skrifa,
og sljór og örvona múgurinn sér engan
tilgang í takmörkun fæðinga og áróður-
inn nær jafnvel aðeins til hans að tak-
mörkuðu leyti. Meðal betur megandi
stétta þykir nú hinsvegar fínt að eiga
ekki nema tvö börn.
Fóstureyðingar eru bannaðar í Indlandi.
18 VIKAN 8.TBL.