Vikan - 15.06.1972, Blaðsíða 20

ndrun mín yfir því að
sjá Natösju í örmum
Jean hvarf fyrir áhyggj-
unum af sjúkdómi
drengsins.
— Þér verðið að
koma strax, Paul er svo veik-
ur að ég veit ekki hvað ég á
að gera.
Hann tók snöggt viðbragð.
— Farið strax til hans, ég
kem á eftir.
Hann kom á hæla mér,
klæddur morgunslopp. Paul
virtist vera meðvitundarlaus,
andardráttur hans var þungur
og hrygglukenndur. Jean snerti
kinn hans og lyfti upp augnlok-
unum. Svo hallaði hann sér
yfir drenginn og lyktaði af
andardrætti hans. Hann rétti
úr sér og það var hörkusvipur
á andliti hans.
— Hvar er Anfísa? Og þeg-
ar ég hristi höfuðið gekk hann
út um dyrnar og flýtti sér að