Vikan - 15.06.1972, Page 37

— Þú fer& alltaf norður árlega?
— Já, ég er alltaf fyrir norðan á
sumrin. Þetta er náttúrlega eins
og hver önnur vitleysa að vera að
streða við það. En mér finnst ég
þurfa þess. Og mér finnst ein-
hvernveginn aö ég ætti hvergi
höfði minu að halla fyrir norðan,
ef ég seldi húsiö, þött ég vildi nú
fara og vera svona á milli fólks.
— Er von á bók eftir þig i haust?
— Já. Það er þriðja bók i flokki,
sem heitir Utan frá sjó. Og ég .
imynda mér að sú fjórða komi.
Hún er svo löng, sem ég er með
núna, að ég held aö hún komist
ekki i eina bók.
— Þú varst bóndakona i mörg
ár. Þótti þér gaman aö
bústanginu?
— Já.égbjói tuttugu og sex ár.
Ojá, mér þótti það gaman, ég
hafði ósköp gaman af
skepnunum. Þó þetta væri hálf-
gerður böslubúskapur, ósköp fáar
skepnur. Þangað til seinast, þá
var orðiö nokkuð margt. En þá
var maðurinn minn oröinn dauö-
uppgefinn á þessu og vildi fara að
hætta. Að siðustu, sagði Guðrún,
— vil égþakka öllum, sem skrifað
hafa vei um bækurnar minar.
Kristmann Guömundsson hefur
skrifað langbesta ritdóminn, sem
ég hef fengiö. Þorsteinn M.
Jónsson hefur lika skrifaö alveg
prýðilega. Ég bið ósköp vel að
heilsa þeim og þakka þeim fyrir.
Og raunar öllum, sem lagt hafa
mér til gott orð, þeir eru ósköp
fáir, sem talað hafa eða skrifað
illa um bækurnar minar, að
minnsta kosti opinberlega.
dþ.
FÁLKINN
Framhald. af bls. 13.
ruddafugla, sem i einu höfðu
skapferli krákunnar og stóreflis
klær og sterkt nef og aldrei var
hægt að kenna að eta við
riddaraborð.Fyrst voru sett fyrir
þá úttroðin gervidýr, svipuð
bráðinni, sem átti að veiða, með
lostætum bita innan i, siðan voru
þeir látnir æfa sig á limlestum
kvikindum, sem þeir gátu undir
eins hremt með klónni og slitið i
sundur i hálfvöktum tryllingi, og
svo var bráðin smátt og smátt
gerð erfiðari viðfangs þangað til
að þeir lærðu aftur að njóta
veiðigleðinnar. Gömlu, villtu
eðlishvatirnar vöknuðu til fulls
aftur, en þó svo tamdar og
fágaðar, að þeir slepptu rólegir
deyjandi ■ bráðinni, þegar þeir
höfðu drukkið teig af blóði, og átu
aðeins af skrautlegu diskunum
sinum, kurteislega og
græðgilaust, eins og riddara-
fuglum sæmdi.
Og augu þeirra urðu
makindaleg og mikillát, og
blærinn á þeim fór eftir
dagsbirtunni, þau voru svört,
þegar hettunni var lyft upp,
lýstust, þangað til þau urðu sem
bráðið g,ull, þegar þeir hófust á
loft i sólskininu, og sindruðu
gneistum, þegar bráðin rak upp
helveinið. Þeir hölluðust bliðlega
upp að veðurbitinni hendinni á
Renaud, en enginn þeirra var
sem islenzki fálkinn með þreytu-
blandna, konunglega
fyrirlitningu i augnaráöinu, og
honum leiddist allir hinir, hann
klemdi nefið hörkulega saman,
þegar þeir vildu leika sér, kastaði
þeim vægðarlaust til hliðar og
likti eftir gargi gleðunnar, svo að
þeir skulfu af ótta, og hvarf siðan
á burt úr fálkagarðinum með
blótsyrði gæzlumannanna aö baki
sér oj> hina viðlendu, brúnu heiði
fram undan.
Herra Enguerrand reið á
veiðar á degi hverjum og bar þá
oftast rauöa, gullsaumaða
hanzkann, þvi að hið bjöllu-
hljómandi flug islenzka fálkans
gat eitt vakið sönginn i sál hans
og fengið hann til aö anda að sér
napra, létta morgunloftinu meö
gleði, eins og það væri hressandi
vin. Einn daginn haföi fálkinn
varpað helsærðum hegra niður i
fpn á bak við skógarrunna: Þar
fann veiöimaðurinn hegrann og
sneri hann úr hálsliönum, en
Pér lærið nýtt tungumál á 60 tímum!
Llnguaphone
lykillinn að nýjum heimi
Tungumálandmfhcid á hljámplötum
eða segulböndum:
ENSKA, ÞÝZKA, FRANSKA, SPANSKA,
PORTUGALSKA. ITALSKA. DANSKA.
SÆNSKA. NORSKA. FINNSKA.
RÚSSNESKA. GRfSKA, JAPANSKA o. fl.
Verð aðeins hr. 4.500-
AFBORGUNARSKILMMAR
Hljóðfœrahús Reyhjauihur
Laugauegi 96 simi-. I 36 56
Látið blómin bera stúdentunum
kveðju yðar.
Blómin veita birtu og yl á heimilinu.
24. TBL. VIKAN 37