Vikan - 10.05.1973, Blaðsíða 19

Þessi eldsvoði hlaut að standa
i einhverju sambandi við málið,
eða hvað? Hann hringdi og fékk þær
upplýsingar, að kviknað hefði i húsi,
sem kallað var Peak Manor ....
3. HLUTI
SPENNANDI FRAMHALDSSAGA
EFTIR RODERICK GRAEME
— Er hann kannski aö geispa
golunni?
— Nei, vonandi er þaö ekki svo
slæmt.
— En þá á hann aö koma i
vinnuna. Wright var reiöur, rétt
eins og Bob heföi oröiö veikur, til
þess eins og striöa honum.
— Vel á minnzt, hér er nýkomin
skýrsla . . . sagöi George.
— Hvar eru Boruneton-
skýrslurnar? sagöi Wright og
rótaöi i skjölunum á boröinu hjá
sér. . .
— Þar sem þér hafiö látiö þær,
svaraöi Georg. — Hér hefur
enginn snert neinn hlut.
— Hér hefur einhver veriö aö
rusla . . . Hversvegna I skratt-
anum getiö þiö ekki . . . .?
Hann þagnaöi um leiö og hann
fann skýrsluna.
— Þessi skýrsla, sem ég ætlaöi
aö fara aö segja yöur frá . . .sagöi
Georg.
Enn greip Wright harkalega
fram i fyrir honum: — Hefur
nokkuö veriö unniö aö þessum
skýrslum?
— Ekki ennþá.
— Hversvegna ekki?
— Kannski er þaö bara vegna
þess, aö enginn timi hefur veriö
til þess, sagöi Georg.
— Timi. Enginn hérna viröist
hafa tima til eins eöa neins, en
þegar þarf aö setjast niöur til aö
þabma kaffi, þá hafa allir
kappnógan tima. Hvaö um hann
Verrell?
— Hvaö er meö hann?
— Hefur hann gefiö skýrslu um
plastmáliö?
Georg brosti.
Wright varö enn reiöari. — Er
þaö eitthvaö hlægilegt?
— Eg get ekki hugsaö mér, aö
hann gefi neina skýrslu, sem ekki
er beöiö um. Svipurinn á Georg
breyttist. — Þér hafiö alls ekki
sagt neitt um, aö þér hafiö fengiö
þann i þetta plastmál.
Wright gekk kring um
skrifboröiö og settist niöur. Hann
hikaöi andartak. — VIst.hef ég
þaö, sagöi hann loksiná. !
— Þá getur oröiö sprenging á
hverri stundu - eöa margar
sprengingar, ætti ég ég vist
heldur aö segja.
— Þaö veröur enginn
sprenging, hvæsti Wright. — Ég
fól honum aö vinna^tiltekiö verk
og draga sig svo i hlé aö þvi loknu.
Georg velti þvi fyrir sér, hvern
Wright væri nú aö reyna aö
sannfæra. Þeir vissu báöir jafn
vel, aö þótt Verrell væri
fyrirskipuö einhver takmörk, þá
gaf hann fjandann i þau, ef eitt-
hvaö spennandi var annars
vegar.
Wright leit á úriö sitt. — Hvers-
vegna i fjandanum er hann ekki
búinn aö hafa samband viö mig?
— Hann er snnilega i fasta
svefni.
Wright bölvaöi og greip
simann. — Ef hann er sofandi,
hefur hann ekki nema gott af þvi
aö vakna og sjá, hvernig aörir
veröa aö vinna.
— Aöur en þér hringiö i hann,
ættuö þér aö heyra skýrsluna,
sem var aö koma rétt núna.
— Hvaöa skýrslu?
— Nú, þessa, sem ég var
tvisvar aö reyna aö segja yöur
frá, þegar þér gripuö svo
hrottalega fram i fyrir mér.
— Nú, hver andskotinn, Georg,
getiö þér ekki gert neitt
almennilega? ’
— Og kannski stela frá yöur
ánægjunni af aö nöldra? Georg lét
sér hvergi bregöa viö geö-
vonzkuna i yfirmanni sinum. —
Þaö varö alvarlegur eldsvoöi I
Park Manor i nótt.
— Þetta er húsiö, þar sem hann
Mathews, tilraunastjórinn, á
heima.
Wright fór aö dumpa á
skrifboröiö meö fingrunum.
— Lögreglan hefur fundiö lik,
hélt Georg áfram, — og hún
þykist viss um, aö þaö sé af
Mathews, afþvi aö enginn annar
var i húsinu, en þeir eru nú samt
aö gera þaö sem þeir geta til aö
þekkja þaö fyrir vist.
Wright hélt áfram aö berja i
boröiö meö auknum hraöa. — Var
nokkuö grunsamlegt viö þennan
eldsvoöa?
— Svo viröist ekki vera.
Bilstjóri sem ók framhjá varö
eldsins var, og hringdi i
slökkviliöiö. Þegar þaö kom á
vettvang stóö meirihlutinn af
húsinu i björtu báii, og vonlaust
aö bjarga neinu, en hins vegar
viröist ekki hafa veriö kveikt I á
tveimur stööum eöa eldurinn hafi
breiözt óeölilega hratt út.
Slökkviliösstjórinn segir, aö húsiö
hafi aö mestu veriö úr timbri og
svo hafi gluggar veriö opnir, svo
aö þarna hefur veriö hvinandi
dragsúgur.
— Haldiö þér, aö þetta sé
tilviljun ein?
— Þaö gæti þaö veriö, er ekki
svo?
Wright sneri stólnum þangaö til
hann gat staöiö upp. Hann tók
vindlingapakka upp úr vasa
sinum, dró upp tvo vindlinga og
fleygöi öörum i Georg og kveikti
siöan i hjá báöum. — Höfum viö
enga skýringu aö gefa á þessu, til
eöa frá?
— Nei, enga.
— Gott og vel. Viö skulum fara
þangaö og vita, hvort lögreglan
hefur oröiö nokkurs visari, siöan
talaö var viö hana seinast.
— Ég skal ná I einn bilinn.
— Viö höfum nauman tima, svo
aö eg skal ajta.
— Ef þér þurfiö aö flýta ætla ég
aö aka sagöi Georg. Ég er enn svo
ungur, aö mig langar ekkert til aö
deyja.
Verrell vaknaöi. klukkan
hálfellefu. Hann lá þarna 1
rúminu og naut þess aö vita flest
annaö fólk vera viö vinnu, þvi
aö hann þjáöist ekkert af þessari
ensku blygöunarkennd fyrir aö
njóta þess, sem aörir fengu ekki
aö njóta. Og ef út i þaö var fariö,
þá haföi hann ekki veriö iöjulaus
um nóttina.
Hann fór á fætur og gekk gegn
um boröstofuna, þar sem Roberts
bar fyrir hann glas af
appelsinusafa og mjólk. Þegar
hann haföi lokiö viö þetta, kom
Roberts inn meö egg og flesk.
Hann leit I blööin og sá, aö
heimurinn var á tjá og tundri eins
og endranær, aö þvi er virtist.
Eftir morgunveröinn og fyrsta
vindlinginn, hringdi hann i
skrifstofu Wrights, og talaöi þar
viö mann, sem hann þekkti vel.
— Hr. Wrights er ekki viö, hr.
Verrell. Hann fór, ásamt Georg
til Setright Cross.
— Hvaö eru þeir aö vilja út I
sveit? spuröi Verrell,
kæruleysislega.
Þaö var aö brenna þar.
— Hefuröu nokkra hugmynd
um, hjá hverjum þaö var?
— Þvi miöur ekki, svaraöi hinn,
meö embættislegri varfærni, rétt
ein og hann áttaöi sig snögglega.
Verrell þakkaöi manninum
upplýsingarnar og lagöi simann.
Þessi eldsvoöi hlaut aö standa i
einhverju sambandi viö máliö,
eöa hvaö? Hann hringdi til eins
kunningja sins, sem vann i frétta-
stofu, og spuröi hann, hvort
nokkur alvarlegur eldsvoöi heföi
veriö um nóttina I Setright Cross.
Kunningi hans sagöi honum, aö
kviknaö heföi i húsi, sem kallaö
var Peak Manor, og þaö heföi
skemmst mikiö af eldinum og lik
húsbóndans heföi fundist i
brunarústunum.
Verrell lagöi frá sér simann.
Hann gekk út aö glugganum
stariö ósýnum augum niöur I
húsagaröinn - sem gat veriö
Framhald á bls. 40
19. TBL. VIKAN 19